ήταν ολίσθημα
πνίγω το κύμα
χαλάει το ποίημα
σε ποιο Θεό να πιστέψω
πόσο ν'αντέξω
σε τι να προστρέξω
Θεέ μου, θ'αντέξω;
στο μέσα απ'έξω
στο είμαι δεν είμαι
μα ξέρω τι είμαι
για πόσο θα είμαι
ωιμέ, αμέ, αμέα
Ζητώ όπως γίνει δεκτό
το αίτημα για επαναφορά
στην προτέρα κατάσταση
ίσως η προηγούμενη εξέλιξη
λήγει στο ίσως
ίσως το χθες σβήσει το μήπως
ίσως υπάρχει ο μύθος
άτομο με ειδικές ανάγκες
άτομο με αυταπάτες
άτομο με αναβάτες
σε οδούς άβατες
σε ζωής απάτες
πεπεισμένος σε αγάπες
για πες
επιπλέουν οι διαβάτες;
για δες
η σταγόνα μοιάζει με δαύτες;
που τα κλάμματα γέμισαν το κενό
σ΄ένα παρατεταμένο πρωινό
η συνέχεια από έναν βραδυνό
ολονύχτιο σπαρακτικό οδυρμό
αμέα, στην κόλαση,
και ίσως ο δεσμός ανταλλάξει την ψυχή
στο κατευόδιο,
φιλί πλανόδιο, και ίσως,
όταν σε χαιρετήσω
ευχήσου μη σβήσω
μπορεί να νικήσω,
αν το σκίρτημα πνίξω
για πόσο θα λήξω
αεροσταγώς με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου