Πως να μιλήσω στον χρόνο
να του πω, πως καθυστέρησα
με τα δικά του δευτερόλεπτα
δανεικά, που δεν γυρίζουν πίσω
πότε να καλέσω την ώρα
να της πω, πως ερωτεύθηκα
την αναμονή της προσπέλασής της
πειράζω τα πτερύγια από ένα ρολόι
επιπλέοντας
στη συνήθη βόλτα του παρελθόντος
πνίγομαι, κάνω πως πνίγομαι
σ'εκείνη τη στάση που κούρδιζα
και η επανάληψη ξαναρωτάει
τις ελλείψεις:
αυτή η πανσέληνος για πόσο, άραγε,
θα είναι ερωτευμένη με τις εκλείψεις
αγάπη μου, αυτή την ώρα μη λείψεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου