Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

Έχει ο Θεός

 

Έχει ο Θεός
 
 

Διχαζόμουν
σε παρατεταμένα όνειρα
μεταξύ φθοράς κι αφθονίας
πόσο βαριά τα τρόφιμα
που προκαλούν τόση ναυτία
Έπρεπε να πληρώσουμε
και δύο κιλά τροφεία
Έτσι υπολογίζαμε και τα συναισθήματα
σε μονάδα μέτρησης ανθρώπων
Αν και είχαμε κατακτήσει
τις συνήθειες των ζώων
Δεσποζόμενων από την μανία της καταδίωξης
Ακαταλαβίστικα σαν μιλούσαμε
σε διαλόγους λειψυδρίας
Βάλαμε άγκιστρο στον φόβο
Ακολουθώντας μια ματαιόδοξη ιδέα
Και να που φτάσαμε
σ' ένα ταξίδι αταξίδευτο
μπαρκάροντας για το άγνωστο
σημαδεύοντας το ανθρώπινο
Είναι ανθρώπινο συναίσθημα ο φόβος
Απόδειξη πως ήσουν άνθρωπος
Και κατοικούσες επίγεια
Είναι ανθρώπινο δημιούργημα το λάθος
Ένδειξη πως επιζητούσες το τέλειο
Πριν μάθεις το κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση
Ο Θεός ακούει τις προσευχές σου
αρκεί να έχουν ανθρώπινο αέρα
για την απελευθέρωση
Σ' αυτό το ταξίδι είναι προσηνή τα κύματα

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2022

Απουσιολόγιο

 

Απουσιολόγιο
 
 

Ενίοτε
πιθανόν
ενδεχομένως
Δεν υπήρχε απόκριση
Ούτε σκιρτήματα
στα πεταμένα
πασαλείμματα
Της προσθαφαίρεσης
Εάν ζω ή εάν πεθαίνω
Πλεονεκτικά στον χρόνο
Αναλώθηκα από τόσα γιατί
χωρίς ανταπόκριση
Ίσως, επειδή
Η μία εξήγηση λυπάται την άλλη
Μήπως όμως
τα συλλυπητήρια απευθύνονται
σε ανθρώπους δειλούς
να νικήσουν τον θάνατο
με ζωή αργή κατ ' εικόνα ;
Τότε γιατί για ξένα κόλλυβα
να πεθάνουμε σε δική μας κηδεία;
Μπορεί και ν' απαντήσει ο Θεός
αν του βάλουμε παρουσία

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021

Έκπτωτοι Αγγέλοι

 


Φυγαδεύτηκε η σκέψη
αποτινάχθηκε από το σώμα
σε ώρες ακαμψίας
δίκην φλογοβόρων
κυκλωτερών κακώσεων
Απέμειναν λίγα σωθικά
σοβατισμένα από τον αχανή χρόνο
της αποπλάνησης
Υποκλίθηκε η ζωή στον θάνατο
Υποκρίθηκε ο θάνατος τον υπνοβάτη
Σχοινοτενής η μετέωρη περιπλάνηση
σε όνειρα που ξεχνιούνται την μέρα
Για πόσο ακόμα τα δάκρυα
θα προκαλούν μεταθανάτια τραύματα
πέριξ ενός ακανόνιστου κρανίου
Η σφαίρα εποστρακίστηκε
προκαλώντας μόνιμο κάταγμα
μεταξύ του ζω ή πεθαίνω
Ενδιάμεσα, στο σωριάζομαι
με παρακλητική έξαψη
στα ουράνια ενός Θεού
που λησμόνησε ότι ο άνθρωπος
δεν πετάει όπως οι αγγέλοι

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021

Το τελευταίο αντίο

 


Το τελευταίο αντίο 
 
 
Μέτρησα τις πιθανότητες
τους έδωσα μια σπίθα ελπίδας
πυρομανής η διάθεση για ζωή
στο έρεβος ενός ακατάπαυστου πένθους
χάθηκαν τα χρόνια που τα χαμόγελα
αγκαλιάζονταν χέρι χέρι με την αισιοδοξία
και λαμπύριζαν οι φρούδες ελπίδες
σήμερα δέχθηκα τηλεφώνημα
από το προορισμένο καταφύγιο
ακύρωσε την πτήση
την ώρα την άφιξη
το στεφάνι για το τελευταίο ταξίδι
επενέβη ο Θεός, μάλλον η ψευδαίσθησή του
Επίταξε να είναι πολεμοχαρείς οι τύψεις
Πάντα με βασάνιζε, ο τιμωρός Άγιος
Ίσως και αυτή τη φορά
βάλει το χεράκι του
να μην κοπεί το σχοινί απ' τα βράχια
Πάντα θα είναι χαραγμένο όμως
ένα όνομα σ' αυτές τις πλαγιές,
ένα σύνθημα για το υπερπέραν:
Ο πόνος νικήθηκε από την δειλία

Κυριακή 23 Μαΐου 2021

Προκατάληψη

 



Ανέλαβες ευθύνη μεγάλη
Μεγαλόχαρη η θνητότητα της ύπαρξής σου
Καθώς έβαζες σε τάξη
τα αποκαΐδια
Μετήλθε η αιθάλη αειθαλή παραμύθια
Άχαρη η ανάμνηση, ανώφελη η αλήθεια
Γιατί τέτοια κακότητα
Θεού μαλθακού ή Δαίμονα
Όιδα και απήλθα
Πιστεύω σε έναν Θεό
παντοκράτορα, θύτη και θύμα
έμπορο ψυχών και ελπίδας
Εναποθέτω τα ακρωτηριασμένα μέσα μου
Παραδίνομαι σχοινοτενής
Τιμωρός της υποκρισίας
Και προσεύχομαι να εμφανιστείς
Να δώσεις άφεση αμαρτιών
πριν την τελευταία δολοφονία:
Ήμουν θύμα του εαυτού μου
Και της προκατάληψής σου
Δεν πίστεψες ποτέ στην ύπαρξή μου
Άρα υπήρξες, άραγε ήμουν το θύμα;

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2020

Ταξιδεύοντας στα συννεφότσουφλα



Να κλαις, για να βυθίζονται τα δάκρυα
στην μέσα βαρκούλα της εγκατάλειψής τους
να κινδυνεύουν από πλημμύρα
στον ατάραχο πόνο της ανάληψής τους
βούρκωσαν και οι αναμνήσεις
από την υγρασία της ξελογιάστρας ιστορίας
που τις ξεθώριασε με νέες κατηγορίες
ότι το παρελθόν επισκίασε το μέλλον της επιβίωσής τους
Να, κι ο Θεός, ο θεός, κεφαλαίος ή μικρός
αμελητέα η αποτύπωσή του, καλύτερα υπό αμφισβήτηση
να ζηλεύει που πιστεύουμε στα ημίθεα θαύματα,
άγγιξε μία ακτίνα, να περισώσει λίγο φως
από το σκοτάδι της μετέωρης ψυχής σου
μα το σκότος προσεταιρίστηκε την αγνότητα
στην σκιά των ματιών σου χαράσσοντας την θεότητα
της τελευταίας εικόνας, πριν το τελευταίο αντίο
Αυτό που απέμεινε μία αυτόνομη βαρκούλα
ταξιδεύοντας στα συννεφότσουφλα
γιατί αυτός ο ουρανός είχε διαρραγεί
μετά από τόσο κλάμμα οδύνης

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020

Ετών απροσδιόριστων πωλούνται αναμνήσεις

 

Τριανταοκτώ
ίσως έμεινε παραλυμένο το μυαλό
και το ρολόι
και το θερμόμετρο
έψαχνα μια ώρα να ταιριάζει στον χρόνο
που έμεινε πίσω συνειδητά κ'ασυνείδητα
ετών απροσδιόριστων, πωλούνται αναμνήσεις
και μια τάση φυγής, αφοσίωσης στην απόσυρση
έτσι κλαψουρίζει ο ήχος της απόγνωσης
ή της τόσο ευνουχισμένης σκέψης
μοιράζεις τα υπάρχοντα
τα υπαρκτά και τα ακατάδεκτα για την κατάστασή σου
μεταμορφώνεις τα συναισθήματα, που έφριξαν από τόση υστερία
κλείνεις τα μάτια, που δεν αντέχουν άλλη αλήθεια
ή αναλήθεια, στα πρόθυρα της παράνοιας
ελπίζεις παρανόηση, αυτό ενίοτε σε δραπετεύει
φτιάχνεις τις βαλίτσες, δεν μπορείς να αποχωριστείς
το περιεχόμενο και το περιτύλιγμα αυτού που σε περιμένει
ένα βαγόνι δεν βρέθηκε σε αυτό το σώμα που παγώνει
ακόμη δεν βρήκες προορισμό, να αρμόζει στην μεγαλειότητα
του τελευταίου αντίο
γιατί πια δεν υπάρχουν τρένα στον δρόμο της απελπισίας
ούτε κάποιοι να χαιρετίσεις
ούτε και ένα κλάμα να περιφέρεται σε αυτό το ταξίδι
να σου θυμίζει ότι ήσουν άνθρωπος χωρίς ανθρώπους
αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί να βρεθεί ένας τόπος, να σφηνώσεις την σημαία σου
φωνάζοντας ότι είσαι ελεύθερος από τις τύψεις
και ίσως ένας Θεός σ'ακούσει και σε περιλούσει με κλάματα
να γεννήσουν κάτι που το έχεις ανάγκη
εάν αποδειχθεί ότι είσαι ανθρώπινο δημιούργημά του

Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Αμήν (Α, μην)



Απώτατε Θεέ
ένας ερειπωμένος χτύπος
στο καμμένο περιβόλι
ενός άσφαλτου λάθους
χαίρε κεχαριτωμένη
προσφωνά την ελπίδα
που εμπορεύεσαι
Άθεε, Α Θεέ μου
στο στερητικό ακούς καλύτερα
τα θύματα μιας ζωής που
δεν βιώνεται με θαύματα
κάποτε άκουσα, σαν θυμάμαι
μια μέλισσα σκοτώθηκε
από χέρια αθώα
και μετά αναγεννήθηκε
έτσι πίστεψα σ'εσένα
στιγμιαία, όπως και τα λάθη μου
μα τότε τα θύματά σου
από κει πάνω μου φώναξαν
πως μόνα εκείνα επιβιώνουν
σε ζωή μετά θάνατον
αιωνία σου η μνήμη
και η τρισκατάρατος
αμήν
Α μην μου την στερήσεις
την επίγεια κόλαση

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Με τα μάτια επί φυλακής


Σ'ένα στάσιμο βλέμμα
συναντήθηκαν σκέψεις μυωπικές
σ'αναστάσιμο τέλμα
οι συγκρούσεις μετωπικές
αναγέννησις, διαφωτισμός
από το παρελθόν
οι θύμησες ειδωθήκαν
κάπου κοντά στην τελειότητα
στη θέωση ωσάν θύμα
του Θεού μας
σισύφειος εγωισμός
τρεμόπαιζε σ'αυτό το βλέμμα
σαν άλωση δεν το λες
σαν ανάλωση κάπου εκεί το βρίσκεις
περιφερόμενες στην οπτική γωνία
και οι τύψεις
το άφησες για πολύ, πολλά να υπομένει
σαν αποτύπωμα, αυτό που είδε ή που δεν έβλεπε
που δεν αντάμωσε ποτέ αγάπη
ούτε στα σύνορα με τα όνειρα
όταν τα μάτια κλείναν
μία αλήθωρη ματιά
πιθανόν και ενδεχομένως να κλείνει εσένα

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Ημίθεα ύπαρξη






Το κρύο έφτασε μέχρι τις κλειδώσεις

ερμητικά κλειδωμένες οι ερινύες

σκότος ολούθε και ολάκερο

πως να μαζέψω λίγη ζέστη

από την κρυψώνα

οι σκέψεις τρίζανε

λιθοβολημένες από την αυθορμησία

σκεπτικός κι ο ουρανός

και τα μάτια σου

και η καρδιά μου να τρεμοπαίζει
από δέος

δεν θέλω να σε χάσω, μα το Δία

Θεός αν είσαι σκότωσε

την ημίθεα φύση μου

απάλλαξέ με από το αιώνιο μαρτύριο

δώσε μια ελπίδα, γενναιόδωρη

πως θα πεθάνω απ'αγάπη

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Μ'ακούς;


Μικρέ δυνάστη
των παιδικών μου χρόνων
και της αθωότητας
εμπόδιο ανώφελο
μιας ακατάδεκτης νυχτοβασίας
στις ερημικές σκέψεις
μιας νυχτόβιας απερισκεψίας
αυτά τα όνειρα
βαμμένα με αίμα
θυσιάζονται μπροστά σου
στον αγώνα για την ύπαρξη
και την ταυτότητά σου
δήμιος, η προσφώνησή σου
κρυφά από τους θεοσεβούμενους
προσκυνητές σου
παντοδύναμος, η φήμη σου
μπροστά στο ανυπέρβλητο, το πεπρωμένο
και η αρετή της επιείκιας παραφωνία
στη σκληρή σου ετυμηγορία
όταν κοιτάς κατάματα αυτό το βρέφος
στοιχειωμένο από κούνια
αβοήθητο στην απεραντοσύνη
προορισμένο για κόσμο αδικίας
συν μια πρόσθετη ευθύνη
προηγούνται οι άτιμοι στη βάρκα
του θανάτου μεγάλη αισχύνη
μην τον στέλνεις να παίρνει
τις ψυχές των παιδιών μας
Μ'ακούς, παντοδύναμος σαν είσαι
δείξε λίγη μεγαλοψυχία
πως να σου ξεπληρώσω λίγη αδιαφορία

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Τι Θες






Του Αντώνιου Αραβαντινού


Περιπλανώμενη Θρηνούσα,
Θεά του ασυνείδητου,
Ανακάλεσέ τον.
Τι θες από μένα.
Πρωτόγονε α-γεννήτωρ.
Της Ουρανίου και Πανδήμου Κυπρίδος,
Συνοδέ.
Διπρόσωπε καλο-κακέ
Κεραστή.
Αργοπορημένε οδοιπόρε.
Τι θέλεις τέτοια ώρα στην πόρτα μου;
Αλαφροίσκιωτε, μυστικέ εραστή της ψυχής.
Αδιάσπαστη αλυσίδα δεινών.
Κλήρος σκληρός
Βασίλισσα, πόρνη, μητέρα.
Επιτήδειε χρήστη.
Σε πρόλαβε ο υιός της Ηούς.
Αδιαφορώ για τη θεϊκή αγάπη.
Προτιμώ την ανθρώπινη άγνοια.
Φεύγω δεν ανοίγω.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Εύπλαστος Θεός


Παντοδύναμε, ανώφελο μου φαίνεται
να σε αποκαλώ έτσι
αφού τη δύναμή σου τσιγκουνεύεσαι
τη δύσκολη στιγμή
συγχώρεσέ με, αλλά καντηλανάφτης
δεν ονειρεύτηκα να γίνω ποτέ μου
Θεέ μου, ή πως αλλιώς να σε ορίσω
δεν μου απομένει άλλη δωροδοκία
στέρεψε η υπομονή μου
η εμμονή μου να υπομένω
Μεγαλοδύναμε, η μετριότητά σου
μεγάλωσε μέσα μου το ακατόρθωτο
-συγχώρεσέ με και πάλι-
πάντα ζητούσα συγνώμη για εξιλέωση
να καταφέρω να σε ανάψω
και σαν καντηλάκι
να ευχηθώ
να μείνει αναμμένο για λίγο ακόμη
όταν στις παλάμες κρατάμε το σ'αγαπώ
ακόμη και αυτές ανώφελα προσπαθούν
να γίνουν ασπίδες
να συγκρατήσουν τον θείο άνεμο
να σβήσουν σαν ελπίδες
ανώφελο, πράγματι, να ελπίζεις
ότι μια σπίθα δεν καταλήγει πάντα στο χώμα
ότι ένας θεός, Κύριος ξέρει τι είδους
δεν απαρνείται την καταγωγή του

Must red-read

Ακαταδίωκτο δημοσίων υπαλλήλων και μελών Δικηγορικών Συλλόγων

  27/2023 ΑΠ (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αστικώς ανεύθυνο δημοσίων υπαλλήλων. Περιλαμβάνει και την ευθύνη αυτών από προσβολές της προσωπικότ...