Εσύ Θεοδώρα μήτηρ γυνή πύρ...

ti sento http://www.youtube.com/watch?v=z4ghet74GVY

Ερωτοβαδίζεις...ερωτοχτυπάς...
ερωτοκραυγάζεις...ερωτοζητάς...
Σώμα και οσμή σου την παλευούν
την ορμή σου την κατακρατάς
Νωχελικά το κορμί σου φτερουγίζει
πέντε λεπτά η αναπνοή λυγίζει
Δεν μπορείς την ανάσα να κρατήσεις
Δεν μπορείς τα λόγια να μιλήσεις
Σοκ δέος και αγάπη
άκρα του τάφου σιωπή
τρέμεις στην ιδέα του έρωτα
τρέμεις στη σκέψη του δύο
ήσουν κομμάτι θείο
γυναίκα γεμάτη κρύο 
Εσύ Θεοδώρα που καίς την Πανδώρα
Εσύ Θεοδώρα που φέρνεις τα δώρα
Εσύ Θεοδώρα μήτηρ γυνή πύρ...

Ερπετού το δηλητήριο...

Στου ζωσμένου ερπετού το δηλητήριο
δεν υπήρχε γυρισμός και εισιτήριο
η ελευθερία ήταν βαπτισμένη σε άμμο
τόσο κινούμενη σαν γλάρο
και παντού θάλασσα...μη μου φωνάζεις
αν σε βούλιαξα είναι γιατί πνιγόμουν στη στεριά.
Θεοί και δαίμονες τι κι αν υπάρχουν
τόσο σκοτάδι είναι αυτόφωτο
και όταν τα μάτια ακούνε τον αέρα
είναι γιατί βλέπεις πέρα για πέρα
Μία κραυγή είναι αρκετή να σιωπήσεις
για μία ζωή κρατάς αναμνήσεις
Ερπετό πετούμενο σαν τη χελώνα
είναι σαν να σε τρύπησε βελούδινι βελόνα.
Και το αίμα στάζει μέσα σου...

Χρυσόψαρο λάμπεις στη διαφθορά...

Έτσι λιγάκι στο παιχνίδι σκάκι
Ένα στρατιωτάκι παρασέρνει στο ρυάκι
Ήταν θλιμμένο και τα δάκρυα στα μάτια ψάρια
Χρυσόψαρο βαπτίστηκε όταν γεννήθηκε
Σκοτώνει αυτό που αναβλύζει
το καθαρό μετάξι
Πεθαίνει αργοπεθαίνει και ανασταίνεται
Στην αφθαρσία η φθορά τί σημασία έχει
Επί εντός και επί τα αυτά Διαφθορά σημαίνει
Το πριν και το μετά δεν το λυαίνει
Μη το συνηθίσεις με αυτά τα θλιμμένα μάτια
Μη γίνεις και συ σαν και αυτά τα τρωκτικά τα σκάρτα
Αυτό το χρυσόψαρο μπορεί και να σε οδηγήσει
εκεί που ο ουρανός αντάμωσε τη δύση
Και όταν ανοίξεις τα μάτια ψάρια
τότε εκδίκηση γυρεύεις μοναχά στα χνάρια
Πιράνχας, κροκόδειλοι και πιγκουίνοι σύμμαχοι
στην κατά της διαφθοράς τη δίνη
Είναι ψάρια και αυτά πιο μεγάλα
πίστεψαν πως χωρίς εμάς δεν υπάρχει γυάλα
και χωρίς αυτή ατίθασα να ζούμε δε γίνεται
Η διαφθορά τα σωθικά μας πνίγει
Ωκεανοί και θάλασσες συγκεντρωθείτε
σε ένα ουράνιο πέπλο μαζευτείτε
χωρίς σταγόνες αυτής η φθορά μας βρέχει
χωρίς ψιχάλες βροχής η διαφθορά μένει
στο σώμα σου ναι, στην ψυχή σου όχι
ένα παιχνίδι εξουσίας στροβιλίζει
ό,τι γενναίο δε γιαλίζει
Χρυσόψαρο εσύ μόνο λάμπεις στη διαφθορά.

Άχρωμο, άοσμο, άχαρο...

Άχρωμο άοσμο άχαρο...

Σωπαίνεις στον ήχο της αδικίας
Υγραίνεις τα χείλη της δυστυχίας
Ντρέπεσαι που γίνεσαι της αγέλης
Χάνεσαι σε σύννεφα της νεφέλης
Στάζει ψιχάλες, της βροχής νόθα παιδιά
Σκίζει το σώμα, της ζωής σβήνει μεμιάς
Σε λένε προδότη, οι τύψεις σε κυριεύουν
Σε λένε ιούδα, η ελπίδα ήταν φρούδα
Και στον παράδεισο εικόνα της φαντασίας
Και στην κόλαση σημάδι της οπτασίας
Όταν ο καιρός αλλάζει το χρώμα
Όταν το ερπετό πετάει το σώμα
Τότε μώβ ηλιαχτίδες σου καίνε τη θλίψη
Το πένθος ποτέ δεν σου έχει λείψει
Πώς είναι να μην έχει χρώμα η ζωή σου
αυτό το άχρωμο, άοσμο άχαρο κορμί σου...

Η αφή που σκοτώνει δεν αφήνει σημάδια

Η αφή που σκοτώνει δεν αφήνει σημάδια
το κορμί που λυτρώνει δεν σε καίει τα βράδια
τι κι αν ένα μαστίγιο σου κυκλώνει το είναι
τι κι αν ήταν επίγειο να φωνάζεις εσύ μείνε
σαν ένα φυτό που αναρριχάται
έτσι πρόδωσες αυτό που σε θυμάται
και φεύγεις για άλλες βιτρίνες
εκεί που η πανσέληνος καίει τις ίνες
εσύ γεννήθηκες να ζείς στον πάγο
ένα κομμάτι αστρικό από μάγο
τι κι αν ένα δηλητήριο στάζει
τι κι αν ούτε αυτό σε λογαριάζει
γιατί ποτέ δεν μπορείς να το σκοτώσεις
αυτό που ποτέ δεν μπορείς να αναλώσεις