Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ερείπιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ερείπιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

Σιγαστήρας



Μ'άφησες σ'ένα ερείπιο
να κοιτάω τους τοίχους της ναφθαλίνης
το συναίσθημα ήπιο
και ο πόνος που δεν μπορείς ν'απαλύνεις
τι έφταιξαν τα μάτια μου
να χρωστάνε τάμα στη σκοτοδίνη
ποιος πόλεμος μετράει θύματα
τις τύψεις μιας καρδιάς πολιορκημένης
κάπως ελεύθερο το σχέδιο
χαράχτηκε από χέρι διστακτικό
περίτεχνες γραμμές
χαμένες στο τούνελ των γραμμάτων
νωχελική και η ώθηση
στις σφαίρες των βλημάτων
νευρικά τα δάκτυλα
η παλάμη σαν ατμισμένη
μια φόρα, μια φορά
και η αντίσταση λυγισμένη
στον απόλυτο θόρυβο
μιας αγάπης που σκοτώνει
με σιγαστήρα

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Απολιθωμένη ύπαρξη


Ψαχουλεύοντας κάτω από τα ερείπια
με οδηγό μου την πλήρη περιέργεια
βομβάρδισα ένα συναίσθημα που κοιμόταν
βουβό, κουφό, αφιονισμένο
στο λίγο δέρμα που του έμεινε
κατασπαραγμένο από την αγωνία
για το υπαρκτό ή την ύπαρξη
-μικρή σημασία-
κατάφερα να χαράξω με δύναμη
δύο κουβέντες για παρηγόρια
η αυθορμησία, τότε, με σκούντηξε
μη χαλαλίζεις τα γραμματόσημα
σε γράμματα που επιστρέφουν από ζόμπυ
και όμως εγώ πίστευα σ'εκείνο το σώμα
όταν επισκεπτόμουν την ψυχή του
στο σταυροδρόμι των ερειπίων
και πάνω εκεί με περίσσιο θράσος
επαναλάμβανα το ίδιο χάραγμα
στην ίδια επίσκεψη
υπό τις ίδιες συνθήκες
για απροσδιόριστα χρόνια
με απροσδιόριστη ένταση
και όταν επέστρεψα εκεί
μετά από ένα διάλειμμα αγάπης
τότε κατάλαβα ότι ήμουν το ερείπιό της
αφιερωμένο σε έναν εμφύλιο πόλεμο

Must red-read

Άτιτλο κι αγγελικό

    Άτιτλο κι Αγγελικό     Μου ' χαν πει πως η αναισθησία ανήκει στα συναισθήματα που εκδικούνται την έπαρση Μου ' χαν δώσει κι ευχή...