Τρομάζω στην επαναληπτικότητα
της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσής σου
έστειλες και άλλες τύψεις
να προσποιούνται τα παράπονα
σ'εκείνα τα εκκρεμή βράδια
που έγερναν από το βάρος
της αποκάλυψης
ορκίστηκα σε Θεό που δεν πίστεψα
σε θυσία που δεν ήμουν έτοιμος να κάνω
παγιδευμένος στην ίδια τελετή
να κλείνω τα μάτια μου
-παιδική συνήθεια-
να βλέπω λαμπάκια να τρεμοπαίζουν
σφίγγοντας την ψυχή μου
-ενηλικιωμένη ευήθεια-
κάνοντας πέτρα την καρδιά και το κορμί μου
πλειοδοτώντας στα όνειρα
ξεπουλώντας την ανάμνησή τους
περιφερόμενος νυχτοβάτης
στο έρεβος της αναζήτησής σου
παραπατώντας στις φωτογραφίες σου
στα κομμάτια που μάταια συγκολλούσα
αφού επανήλθε η λογική της επανάληψης
μην ξεχάσω και αυτό το ξημέρωμα
να ορκιστώ πως θα παραχαράξω τα όνειρά μου
ίσως το επόμενο βράδυ,
ο θάνατός σου να είναι η ζωή μου,
με σκανδάλισε η κυριολεξία.
