Σε ελάχιστα λεπτά
τρία σ' αγαπώ
πέντε γράμματα
χτυποκαρδιωμένα
από τον φόβο της εγκατάλειψης
και ο ήχος απάγγειλε την σιωπή του.
Σωριάστηκες
με την πάντα κρατούσα υπερηφάνια
που θύμωνες πάντα σαν την αποκαλούσαν
αξιοπρέπεια
γιατί ποτέ δεν ήσουν των τετριμμένων
μοναχικός διαβάτης περιοδεύων
στα αζήτητα
Πλέον ήσουν επιβάτης με ταυτότητα.
Όταν πλησίασες στην μοιραία στάση
σου βάζαν λουλουδάκια
και επιγραφές "θα μείνεις πάντα κοντά μας"
Μα τα πτώματα, τι να ξέρουν από μνησικακία;
Από μνήμης, μόνο, αποστήθιζαν κάποιους ύμνους μετάνοιας
