να κατασπαράξει γρήγορα το όνειρο
τώρα που η μνήμη συναντήθηκε με την αφθονία
σε μία λιτανεία, σε ένα απέραντο ταξίδι ύπνου
με τα μάτια κλειστά προσποιήθηκες
το κενό δεν λυπήθηκες
μήτε την απόσταση
συνέχεια, νωχελικά, κλειστά
ερμητικά, απροσπέλαστα,
σέρνουν τον πόνο
τρίζουν οι αναμνήσεις
σπάνε οι συγκινήσεις
με κλειστά μάτια, να κλαις
τροπαιοφόρος της χρόνιας αγάπης
που κοιμόταν στα μάτια σου
κλαίει, που πλημμυρίζει στα δάκρυά σου
καίει, που αναβλύζει στα σωθικά σου
σαν Διοτίμα, μαγεύει τα σπαρακτικά σου
τα μέσα σου, τα ασάλευτα δοτικά σου
ωραία κοιμωμένη, χωρίς αντίδοτο
από το επιθετικό όνειρό σου
