Σαν χώρα μοναχική
στα παραμύθια του έρωτος
σαν η φωνή σου να φωνάζει
ξενέρωτος
ο βίος σου, και το βιός σου
στο ταξίδι του Γκιούλιβερ
να ξεφύγεις από τις σελίδες
των λιλιπούτειων συναισθημάτων σου
των κωμάτων και των αισθημάτων σου
των σφριγιλών αθανάτων σου,
σκιρτιμάτων ανατριχιαστικών
αυτεξούσιων, αυταπατητικών
στην ομορφιά σου θυσία
η ευτυχία σου
και η αναπνοή σου φουντώνει
την Ιφιγένεια
ω τη ευγένεια να θυσιάζεις
το αγαπημένο παραμύθι σου
να μείνει ολάκερο μόνο
χωρίς πρωταγωνιστή
αγωνιστή σε πάλη
ετεροβαρή, άδικη, άνιση,
αναγεννησιακή στην προσμονή σου
να πολεμήσεις χωρίς τραύματα
όταν τα ράμματα κακότεχνα κατασκευάζεις
για να δελεάζεις τις πληγές να πλησιάζουν
παραμύθι κουτορνίθι σε μια λήθη
της λύτρωσης της Μήδειας
ένδειας αισθήματος αυταπάρνησης,
αποκαταστατικής της φύσης σου
ζείς σε παραμύθια άμυθα, αμέθιστα
γιατί ο εγωισμός χτενίζει το εγώ σου
όχι την ομορφιά σου να διαφημίσει
σε έργο μυθικό
παρά μόνο να πετάξει από πάνω
σε ένα μαγευτικό δειλινό
με τη χτένα σύμμαχο σε ένα ταξίδι
αποκαρδιωτικό
και πάλι όχι, παράσιτα πρέπει να αποκολλήσει
από εκείνο το μικρό σαγηνευτικό θηλυκό
το παραμυθένιο, γιατί στην πραγματικότητα
δεν έμαθε να επιβιώνει
ούτε για πολύ ζωή να απαγγέλλει
σε μια αγέλη λυκόμορφων σπαρακτικών ιαχών
πόσο εγωιστής να είσαι, αλτρουιστής να φαίνεσαι
όταν μέσα σου το παραμύθι δεν λυτρώνει εσένα
παρά μόνο τους πολυπληθείς θαυμαστές σου
μαγγανεύεις σε μαγκάλι χωρίς φωτιά,
αυτοφυή εσύ Μήδεια της Ιφιγένειας,
Ιφιγένεια της ομορφιάς σου
και ο Γκιούλιβερ θύμα του λιλιπούτειου εγωισμού σου
η χτένα της ευτυχίας σου, η πένα της δυστυχίας σου
γράφει πώς σ'ένα παραμύθι όλα υπερβολικά φαντάζουν
να δοξάζουν ένα έπος τραγικό, χωρίς το εγώ σου επικό
πόσο παραπλανάς τα θύματά σου, εθισμένα
στη λιλιπούτεια δράση σου, να εισχωρείς στα ειθισμένα
της ανωφελούς φύσης τους,
να πολιορκείς στα οχυρωμένα της ψευδαίσθησής τους
να παρακαλάς να προσκυνήσουν τη μηδαμινή μετριότητά σου
να μπορείς τα μικρά μεγαλόμορφα να οργιάζουν
και όταν το παραμύθι τελειώσει
να κοιτάς στο καθρεπτάκι τον εγωισμό σου,
φυσική κατάληξη του εγώ σου,
καθρέπτη, καθρεπτάκι μου,
ποιά είναι η ομορφότερη;
γιατί μισείς την έσω εμφάνισή σου, όταν το παραμύθι τελειώνει
που τους άλλους αλλοιώνει, γιατί χωρίς το εγώ σου
πρωταγωνιστές δεν γίνονται
