χρέωσα ένα μέλλον
να καταφέρω να δραπετεύσω από το παρελθόν
ελθών στο παρόν σου
πουλώντας το όνειρο στον χρόνο
σαν έγδερνε το ομοίωμα κορμιού στον χωροχρόνο
αγγίζοντας σχεδόν, με τα άκρα
αναπηρικά, στο όριο
στο μορατόριο που μ'έμαθες να ζω
τυφλός στα μάτια ενός μόνιμου θεατή
της αθέατης αντοχής μου
έπαιξα τις μπίλιες εκείνες στα ζάρια
να μου δείξουν την τύχη
χωρίς πυξίδα η ανοχή δεν αντέχει στη λήθη
πολύχρωμες σαν ήταν, έδωσαν χρώμα, πρόσκαιρο
στην καταχνιά του χρόνου
να φυλακίζουν το όνειρο
να κλέβουν τον ιππότη του θρόνου
εκείνα τα μάτια ήταν δανεικά, να το θυμάσαι
τις κλεφτές ματιές, για δες, πόσο λυπάσαι
να εξαπατάς το μελλοντικό
με παρόν δανεικό
να κλέβεις τη στιγμή
σαν φωτός σπιθαμή
και με μάτια δανεικά
να θυμάσαι, προφητικά
κάποτε θα γίνουν δικά σου
