Μικρή μου τύψη

 Μικρή μου τύψη

Σ' ευχαριστώ, μικρή μου τύψη

που ακούς τα κύματα της απόγνωσης

Σ' εκλιπαρώ, μην τσαλακώνεις άλλο

τα όνειρα, σαν άγραφα ποιήματα

πεταμένα στη σκόνη της λήθης

Είπαμε να μιλήσουμε για αγάπη

αλλά χαθήκαμε σε δρόμους παράλυσης

με εύρετρα κάτι ψοφίμια

Στον γυρισμό η γάτα αποβαλσαμώθηκε

Το καράβι ανήκε σε ενηλίκους

Τα παιδικά μάτια σου

έψαχναν κοκκινοσκουφίτσες για λύκους

Ποιος σου είπε ότι τα ιδιαίτερα,

δεν είναι αξιαγάπητα

στην επιστήμη της ψυχής και της τύχης

Μια υπομανία σε έσωσε

από την υπόνοια της παράνοιας

ή της παρανόησης των ζώντων και τεθνεώτων

Παραμυθία η (ή) Πυθία

 

Παραμυθία η (ή) Πυθία 

 

 

Έρχονται στιγμές

που τα θεμέλια της ψυχής

αγωνιούν για την ευκαμψία τους

Από έναν χρόνο εργολάβο

αναμένουν την επιτοίχια υποδούλωση

Κλεισμένα αυτά τα μάτια

περικλείοντας με ψύχρα

τα μονωτικά υλικά

έρχεται εκείνη η ώρα

η σεισμογενής

που καταρρέει

-ρέουν τα άκαμπτα κλάματα-

στο εξ ων συνετέθη

Αναλογιζόμενα την αποστολή τους

έκλεισαν για πάντα μέσα τους

μία κατήγορο θλίψη

Αυτή πρότεινε την απαλλαγή τους

λόγω αμφιβολιών

του τόσο άκρατου πόνου

Και ζήσαν οι τύψεις με τα παράπονα

καλύτερα ενταφιασμένα στην λήθη