Αγάπη αλογόνου

Σε απελπισία αλογόνου
σε ελπίδα άλλου γόνου
ένα φώς να καίει
σύγχρονα, σπαρακτικά
να ξεσκίζει τα άχρωμα τα σωθικά
τα καλοκρυμμένα σε ένα παιχνίδι
ποιος θα βρεί τον μικρό πρίγκιπα
χωρίς αστέρια στο βράχο
προσκολλημένο, και διαλυμένο
ποιος θα αντικαταστήσει τον Προμηθέα
σε μία κόλαση μυθική, σε μία άνυδρη θέα
ποιος θα προσποιηθεί τον γύπα
σε μια ξετσίπωτη τσίπα
ίσως και να ενσαρκώσει
εκείνον τον ρόλο που τόσο
με κόπο διεκδίκησε
στη θυσία η αγάπη
σε ένα χρόνο γδάρτη
στο κατάρτι γράφει
καίγομαι, φως μου
μια λάμπα αλογόνου δως μου
είναι σύγχρονη, σπαρακτική και αυτή
και παραμένει λάμπα
ανατριχιάζει όταν η βροχή ξεσκονίζει
τη χρόνια λάμψη της
με ηλεκτρισμό να θέλει ανέκαθεν να φέγγει
δεν κουράστηκες να είσαι πάντα σε λειτουργία;
δεν αντέχεις να μη συμμετέχεις σε αντιδραστική λιτανεία;
δεν ξέχασες ότι το φως υπάρχει μόνο για μια σκοτεινή οπτασία;
αγάπη συμπιεστική στον αερόστατο πόνο
να φωνάζει τις αχτίδες του φωτός
να κυριεύσουν τις σχισμές που κατασπαράσσουν τη λεία
λύτρωσή της, σε ένα φθόνο αναπόδραστο 
μεταξύ αγάπης και έρωτα
τι να επιλέξεις
ένα φώς εκ της γεννέσεως
ή ένα λυκόφως εκ προθέσεως
κατά συνθήκην, το δεύτερο
έτσι, και πάλι, πιο φωτισμένο στα μάτια σου φαίνεται