Το ταξίδι

Το ταξίδι

 

 

 

 

Κάποια χρόνια μετά

διαμελισμένα

από παρατεταμένα λεπτά

αγωνίας και εγκατάλειψης

Σαν έβγαλα από τα ενδότερα

ψυχής πονήματα, καταπονημένα

από την χρόνια νόσο

την επάρατο

Με λιτό σπαραγμό

ώθησα την αντανάκλαση

ενός πελώριου ευχαριστώ

στις συντρόφισσες

Εστεμμένη κατέληξε

η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση

βάζοντας βέρες στα

επανασυγκολλυμένα πτώματα

Ήταν μοιραίο μετά από τόσα τραύματα

να επουλώνονται τα χέρια της αφοσίωσης

Και πλέον από ασφαλή συνθήκη

απατηλή ή επουράνια

ποιος άραγε ξέρει τι ξημερώνει

από τις σφαίρες που εποστρακίζονται

αναπολώ εκείνο το συναίσθημα

-το φλύαρο-

ξέρω, τόσα χρόνια, για μια σκανδάλη που σκούριασε;

που αναδύει τόσες κηδείες

μετρημένες στα δάκτυλα

που με αποκλείει ως επισκέπτη στα τάρταρα;

Πιστεύω σε έναν Θεό

που εκδικείται κατάματα

Σκανδαλίζω τα όνειρα

 

Τρομάζω στην επαναληπτικότητα

της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσής σου

έστειλες και άλλες τύψεις

να προσποιούνται τα παράπονα

σ'εκείνα τα εκκρεμή βράδια

που έγερναν από το βάρος

της αποκάλυψης

 

ορκίστηκα σε Θεό που δεν πίστεψα

σε θυσία που δεν ήμουν έτοιμος να κάνω

παγιδευμένος στην ίδια τελετή

να κλείνω τα μάτια μου

-παιδική συνήθεια-

να βλέπω λαμπάκια να τρεμοπαίζουν

σφίγγοντας την ψυχή μου

-ενηλικιωμένη ευήθεια-

κάνοντας πέτρα την καρδιά και το κορμί μου

πλειοδοτώντας στα όνειρα

ξεπουλώντας την ανάμνησή τους

περιφερόμενος νυχτοβάτης

στο έρεβος της αναζήτησής σου

παραπατώντας στις φωτογραφίες σου

στα κομμάτια που μάταια συγκολλούσα

 

αφού επανήλθε η λογική της επανάληψης

μην ξεχάσω και αυτό το ξημέρωμα

να ορκιστώ πως θα παραχαράξω τα όνειρά μου

ίσως το επόμενο βράδυ,

ο θάνατός σου να είναι η ζωή μου,

με σκανδάλισε η κυριολεξία.