Πήρες λίγο ύψος απ'αυτό που έλειπε στον αέρα
σαν ξεπροβόδιζε τη γη κάτω από τα πόδια σου
χτύποι, σεισμικές δονήσεις σε υποθαλάσσια ρεύματα
χωρίς μάσκα ανάσαινε η ελπίδα
για μια ζωή που τάχθηκε σ'ένα όνειρο
καταδικασμένη να ξυπνάει
χωρίς να την θυμάται ο εφιάλτης
να δίνουν τέτοια προνόμια
ή να παίρνει από μόνος του τέτοια δικαιώματα
ένας προδότης του έρωτα
για τριάντα δευτερόλεπτα μιας ανταρσίας
που κατεστάλη κατά την γέννηση
πολυσημική λέξη το τίποτα
το ποτέ και το τότε
μην περιμένεις από ένα όνειρο
να ξυπνήσει το αναβράζον αντίο
σ'αυτή την νοσηρή κατάσταση
το ένα σκοτώνει το δύο
γιατί τότε -είδες έχει και άλλοθι-
αυτή η άπνοια μοιάζει σαν αϋπνία
