Παραμυθία η (ή) Πυθία

 

Παραμυθία η (ή) Πυθία 

 

 

Έρχονται στιγμές

που τα θεμέλια της ψυχής

αγωνιούν για την ευκαμψία τους

Από έναν χρόνο εργολάβο

αναμένουν την επιτοίχια υποδούλωση

Κλεισμένα αυτά τα μάτια

περικλείοντας με ψύχρα

τα μονωτικά υλικά

έρχεται εκείνη η ώρα

η σεισμογενής

που καταρρέει

-ρέουν τα άκαμπτα κλάματα-

στο εξ ων συνετέθη

Αναλογιζόμενα την αποστολή τους

έκλεισαν για πάντα μέσα τους

μία κατήγορο θλίψη

Αυτή πρότεινε την απαλλαγή τους

λόγω αμφιβολιών

του τόσο άκρατου πόνου

Και ζήσαν οι τύψεις με τα παράπονα

καλύτερα ενταφιασμένα στην λήθη

Κραχ στο μπαλόνι (Αερόστατος πόνος)

 

 

Αποφάσισα να σου γράψω

να κάνω κομμάτια τις λέξεις

και να φτάσω στην επανασύνθεση

Θυμάμαι όταν μου'πες

ότι η μέλισσα εξαφανίστηκε

αλλά το φτερούγισμά της

ανατίναξε ένα κραχ στην καρδιά μου

Αναρωτήθηκα εάν η ανάμνηση

ήταν απόρροια της λήθης

ή της επανάληψής της

Κουρδιστό σαν ήμουν 

άθυρμα της τύχης

αφοσιώθηκα στα μπαλόνια

που έσταζαν τον αέρα της απελευθέρωσης

Ήμουν μετέωρος, ένα παιχνίδι της τύχης

δοσμένο από τα παιδικά σου μάτια

γαντζωμένο στην ελπίδα του επουράνιου

Αερόστατος ο πόνος, σε στατική επανάληψη 

Αν το γράμμα αυτό φτάσει σ'εσένα

άφησε μου ένα ίχνος έκρηξης

Εξοστρακίστηκε

Άπειρο βλέμμα
επ'άπειρον
στο απειροελάχιστο
σ'ένα δευτερολεπτικό
συναπάντημα
εκεί που συγκρούστηκαν
οι ήχοι της καρδιάς μας
βγαλμένοι από πάπυρο
σε κόσμο ανάπηρο
σε μάτια χυδαία
που δεν κατανόησαν
πως σ'αγάπησα φευγαλέα
η νότα κουρδίστηκε
να παίζει στον ίδιο τόνο
το κορμί δεν ζυγίστηκε
να πουλάει στον χρόνο
εξορίστηκε η αφοσίωση
σε νησί ανιάτων
της αγάπης οι αμαρτωλοί
όστρακα αθανάτων
σαν βουτήξεις εκεί στ'αβαθή
επανάφερέ με στη λήθη
σε αγάπησα πιο βαθειά
και μάρτυράς μου, η (ή) λύπη (ει;)