ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ "ΠΛΑΝΗΣ" - ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ [ΜΕΡΟΣ Β΄]

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

1)Πρωτόδικη κατά πλειοψηφία αθώωση του δράστη από το ΜΟΔ Γυθείου. (μειοψηφία 3 δικαστών για καταδίκη, πλειοψηφία 4 ενόρκων για αθώωση λόγω αμφιβολιών).

2)Έφεση από τον Εισαγγελέα Εφετών Ναυπλίου

3)Ομόφωνη απαλλαγή του δράστη από το ΜΟΕ Ναυπλίου, με την αιτιολογία των αμφιβολιών ως προς το εάν ήταν έγκλημα, ατύχημα ή αυτοκτονία. Επρόκειτο για εξόφθαλμη περίπτωση ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ και ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ αυτού.

4) Αναίρεση της αθωωτικής απόφασης από τον Άρειο Πάγο, για αμιγώς τυπικούς λόγους (λανθασμένη διαδικασία κληρώσεως ενόρκων).

5) Καταδίκη κατά πλειοψηφία του δράστη (6-1) από το ΜΟΕ Ναυπλίου, με ένα σκεπτικό δικαστηρίου-κόσμημα, που δικαιώνει απολύτως το θύμα, τον αγώνα των συγγενών του, και στηλιτεύει τις συγκαλυπτικές ενέργειες της Αστυνομίας και συγκεκριμένων επίορκων ιατρών - ιατροδικαστών.

6) Χορήγηση ελαφρυντικού μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη (έκδοση καταδικαστικής απόφασης 2014, τέλεση του εγκλήματος το 1999), με αποτέλεσμα ο δράστης να καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης μόλις 18 ετών, και να αποφυλακιστεί σε έξι (6) χρόνια για μία στυγνή δολοφονία, την οποία αποπειράθηκε να συγκαλύψει, με την βοήθεια ασυνείδητων αστυνομικών και ιατρών - ιατροδικαστών.  

7) Επίορκοι ιατροί και ιατροδικαστές, με ονοματεπώνυμο, που κατέθεσαν ενόρκως περί δήθεν ατυχήματος, συνεχίζουν να υπηρετούν στο Ελληνικό Δημόσιο, χωρίς καμία πειθαρχική διαδικασία εναντίον τους. Για να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους...

8) Παραπλανημένοι δικαστικοί λειτουργοί και αδιάφοροι (;) ένορκοι, αγνοείται εάν έχουν την παραμικρή τύψη. Προφανώς έχουν. Προφανώς, θέλω να πιστεύω, ότι θα είχαν μεγαλύτερες, εάν δεν είχε αποκατασταθεί η Δικαιοσύνη. Τουλάχιστον, μετ'αναίρεση της αθωωτικής αποφάσεως, αποκαταστάθηκε το δίκαιο, το οποίο ήταν εξόφθαλμο.

9) Επίορκοι ιατροί και ιατροδικαστές, καθώς και αστυνομικοί, δεν είχαν καμία απολύτως υπηρεσιακή συνέπεια. Κάποιοι ιατροδικαστές αθωώθηκαν ελλείψει δόλου, ελαφρά τη καρδία, ενώ είχαν ξανασυμμετάσχει σε συγκάλυψη εγκλήματος, και δη της δολοφονίας του Γιαμπουράνη, για την οποία καταδικάστηκε η χώρα μας από το Ε.Δ.Δ.Α. Κατά άλλων ιατροδικαστών, καθηγητών Πανεπιστημίου, δεν σχηματίστηκε καν ποινική δικογραφία. Κατά δε των αστυνομικών δεν σχηματίστηκε καν ποινική δικογραφία για το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας.

10) Η ψυχή του θύματος δικαιώθηκε, έστω εν ψήγματι, αφού πρώτα μεσολάβησε α) αρχειοθέτηση της υπόθεσης από την Εισαγγελία Πλημ/κών Κορίνθου, β) πρωτόδικη αθώωση του δράστη, γ) δευτεροβάθμια αθώωση του δράστη, και γ) αλυσιδωτές συγκαλύψεις, που προκαλούν αηδία και αποτροπιασμό, ενώ άλλες ψυχές παραμένουν αδικαίωτες, όσο θα υπηρετούν δωροφάγοι αστυνομικοί και ιατροδικαστές, που πολλές φορές παραπλανούν τη Δικαιοσύνη σε αποφάσεις-τερατουργήματα.

11) Η Δικαιοσύνη αποδίδεται από τα Δικαστήρια. Η ετυμηγορία των ψυχών, τόσο κατά των ατιμώρητων δραστών, όσο και κατά όσων τους συγκαλύπτουν, εκδίδεται εν ζωή και μετά θάνατον, και είναι πολύ σκληρή. Αβάστακτη.

12) Αποσπάσματα της καταδικαστικής απόφασης-κόσμημα (γιατί υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο):

 
"Αντίθετα οι αστυνομικοί της σήμανσης παρέλειψαν, άγνωστο για ποίο λόγο, να αναζητήσουν δακτυλικά αποτυπώματα, κυρίως στο χώρο του μπάνιου και ιδιαίτερα στο άδειο δοχείο του υδροχλωρικού οξέος. Τη σοβαρή αυτή παράλειψη της αστυνομίας διαδέχτηκαν άλλες εξίσου σοβαρές ενέργειες, που μαρτυρούν μία σπουδή να *κλείσει* γρήγορα η υπόθεση και πάντως έλλειψη ευθύνης, συνείδησης του καθήκοντος και επαγγελματισμού. 

...

 Η παραπάνω έκθεση είναι ιατροδικαστική έκθεση μόνο κατά την επικεφαλίδα της και αποτελεί μνημείο ανευθυνότητος και αυθαιρεσίας. Το γεγονός ότι οι παραπάνω ιατροί που την συνέταξαν δεν είχαν την ειδικότητα του Ιατροδικαστή, αλλά εκείνη του χειρουργού και κυτταρολόγου - παθολογοανατόμου αντιστοίχως δεν αποτελεί ελαφρυντικό, δεδομένου ότι η έκθεση αυτή δεν είναι μόνο ελλιπής και πάντως αντιεπιστημονική, αλλά και ανακριβής, αφού μνημονεύει ότι έγιναν ενέργειες, (όπως π.χ. διανοίξεις οργάνων), που δεν έγιναν, επιπλέον αναφέρει ευρήματα που στην πραγματικότητα δεν τα παρατήρησαν ούτε μπορούσαν να παρατηρήσουν με τις εργασίες που έκαναν, συνακόλουθα, δε, οδηγήθηκε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. "

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ - ΕΛΠΙΔΑ - Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ

Δείτε και: https://apachejones-zone.blogspot.com/2020/11/blog-post.html

 

 

Περίληψη:

Έφεση Εισαγγελέα κατά αθωωτικής αποφάσεως. Αιτιολογημένη η έφεση και, ως εκ τούτου, ορθώς κρίθηκε αυτή παραδεκτή και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν υπερέβη την εξουσία του. Ορθή και αιτιολογημένη απόφαση του ΜΟΕ, με την οποία ο αναιρεσείων καταδικάσθηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση της συζύγου του, την οποία, αφού θανάτωσε με στραγγαλισμό, περιέλουσε με βιτριόλι. Η λήψη υπόψη εγγράφων που δεν αναγνώσθηκαν επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας. Όχι απόλυτη ακυρότητα α) από τη μνεία στο σκεπτικό εγγράφων που δεν αναγνώσθηκαν, γιατί αυτά αναφέρονται διηγηματικά και δεν αξιολογήθηκαν αποδεικτικώς και β) από τη λήψη υπόψη φωτογραφιών, οι οποίες επισκοπήθηκαν από όλους τους παράγοντες της δίκης. Από παραδρομή αναφέρεται ότι αυτές επισκοπήθηκαν μόνο από τον Πρόεδρο. Όλες οι συζητήσεις στο ακροατήριο έγιναν σε δημόσια συνεδρίαση, η δε μνεία, σε μερικά σημεία της αποφάσεως, ότι οι θύρες του δικαστηρίου ήταν κλειστές αναφέρεται στη στιγμή που, μετά τη διακοπή της εκάστοτε συνεδριάσεως που είχε προηγηθεί, επανήλθαν για να καταλάβουν τις θέσεις τους οι παράγοντες της δίκης. Απόρριψη αιτήσεως.

---

ΑΡΙΘΜΟΣ 285/2015

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Παναγιώτη Ρουμπή, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο - Εισηγητή, Μαρία Γαλάνη Λεοναρδοπούλου (σύμφωνα με την υπ' αριθμό 41/2015 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου), κωλυομένου του Αρεοπαγίτη Πάνου Πετρόπουλου και Βασίλειο Καπελούζο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 18 Φεβρουαρίου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα - κατηγορουμένου Ν. Σ. του Α., κατοίκου ... και ήδη κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Μαλανδρίνου, που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Αντώνιο Φούσα και Εμμανουήλ-Μηνά Σταύρου, περί αναιρέσεως της 103,103α,104,105,107/2013 και 31/2014 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου και με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1) Δ. Τ. του Θ., κάτοικο ..., 2) Ι. Χ. Τ.-Τ., κάτοικο ... και 3) Π. Τ. του Θ., κάτοικο ..., που παρέστησαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Θεόδωρο Μαντά.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ναυπλίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3 Νοεμβρίου 2014 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1101/2014.
Αφού άκουσε Τους πληρεξουσίους δικηγόρους των διαδίκων που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης,

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 474, 476 παρ. 2 και 498 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι η έκθεση που περιέχει τη δήλωση ασκήσεως του ενδίκου μέσου της εφέσεως πρέπει να διαλαμβάνει ορισμένο λόγο, όπως είναι και η κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Προκειμένου, ειδικότερα, για έφεση του Εισαγγελέα κατά αθωωτικής αποφάσεως, η διάταξη του άρθρου 486 παρ. 3 του ΚΠοινΔ, που προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 19 περ. β του ν. 2408/1996, ορίζει ότι "η άσκηση εφέσεως από τον εισαγγελέα πρέπει να αιτιολογείται ειδικά και εμπεριστατωμένα στη σχετική έκθεση, άλλως η έφεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη". Από την τελευταία αυτή διάταξη προκύπτει ότι η αιτιολόγηση της ασκούμενης από τον Εισαγγελέα εφέσεως κατά αθωωτικής αποφάσεως αποτελεί πρόσθετο τυπικό όρο του κύρους του ενδίκου αυτού μέσου και πρέπει να είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, δηλαδή, πρέπει να εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα οι συγκεκριμένες πραγματικές και νομικές πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη αθωωτική απόφαση, δεδομένου, μάλιστα, ότι, με την απαγγελία της αθωωτικής αποφάσεως στο ακροατήριο (με συνοπτική συνήθως αιτιολογία), ο Εισαγγελέας έχει άμεση πρόσβαση στα αποδεικτικά στοιχεία της δικογραφίας, καθώς και στα πρακτικά της συνεδριάσεως του δικαστηρίου, όπου η καταχώριση των μαρτυρικών καταθέσεων και η απολογία του κατηγορουμένου (ΟλΑΠ 9/2005). Αν η έφεση του Εισαγγελέα δεν έχει τέτοια αιτιολογία και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, αντί να την απορρίψει ως απαράδεκτη, την κρίνει παραδεκτή και, ακολούθως, εξετάζοντας την ουσία της υποθέσεως, καταλήξει στην καταδίκη του κατηγορουμένου, υποπίπτει σε θετική υπέρβαση της εξουσίας του, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η του ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 103α, 103, 104, 105, 107/2013, 31/2014 απόφασή του και τα ενσωματωμένα σ` αυτήν πρακτικά, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ναυπλίου, με την παρεμπίπτουσα 103α/2013 απόφασή του απέρριψε τον ισχυρισμό που πρόβαλε εγγράφως, ανέπτυξε δε και προφορικώς, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Ε. Σ., περί απαραδέκτου της εφέσεως του Αντεισαγγελέα Εφετών Ναυπλίου κατά της 10, 11, 12, 13, 14/2003 αθωωτικής αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Γυθείου και δέχθηκε τυπικώς την έφεση αυτού, στη συνέχεια δε, αφού εξέτασε την ουσία της υποθέσεως, με την 31/2014 απόφασή του, κήρυξε, κατά πλειοψηφία, ένοχο τον κατηγορούμενο - αναιρεσείοντα ανθρωποκτονίας από πρόθεση της Δ. Σ., το γένος Τ., με το ελαφρυντικό ότι συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη του, και τον καταδίκασε σε ποινή καθείρξεως δεκαοκτώ (18) ετών και σε αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για πέντε (5) έτη.
Στην έκθεση που συντάχθηκε για την ανωτέρω έφεση από τον αρμόδιο Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Ναυπλίου, με αριθμό 7/31.1.2003, η οποία παραδεκτώς επισκοπείται για την έρευνα της βασιμότητας του κατωτέρω λόγου αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠοινΔ, αναφέρεται ότι ο εν λόγω Εισαγγελέας ασκεί έφεση κατά της πρωτόδικης απαλλακτικής αποφάσεως γιατί: "Από εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, που προέκυψαν από την επ' ακροατηρίω διαδικασία, το παραπάνω Δικαστήριο τον αθώωσε για την ανωτέρω πράξη, ενώ έπρεπε να τον κηρύξει ένοχο, καθόσον προέκυψε ότι αυτός τέλεσε την πράξη της ανθρωποκτονίας με πρόθεση. Ειδικότερα στον ... την 1η Νοεμβρίου 1999 και περί ώρα 11.00' έως 12.30, ενεργώντας με πρόθεση και τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σκότωσε τη σύζυγό του Δ. Σ., το γένος Τ.. Πλέον συγκεκριμένα, κατά τον ως άνω τόπο και χρόνο, έχοντας αποφασίσει, τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, που του επέτρεπε τη σκέψη, να σκοτώσει την προαναφερόμενη σύζυγό του, ενώ βρισκόταν μέσα στο μπάνιο της συζυγικής τους οικίας στον ..., την θανάτωσε με στραγγαλισμό, περισφίγγοντας με δύναμη το λαιμό και τον τράχηλό της και προκαλώντας συνακόλουθα ανοξυγοναιμία του εγκεφάλου της και στη συνέχεια περιέλουσε την περιοχή του προσώπου και του λαιμού της με καυστικό δηλητήριο (άκουα-φόρτε), προκειμένου να εμφανίσει το θάνατό της ως ατύχημα. Συγκεκριμένα από ολόκληρο το αποδεικτικό υλικό της επ' ακροατηρίω διαδικασίας και δη από τις καταθέσεις των εξετασθέντων μαρτύρων, όλα τα έγγραφα που ανεγνώσθησαν, καθώς και την απολογία του κατηγορουμένου, προέκυψε ότι δράστης της παραπάνω ανθρωποκτονίας με πρόθεση είναι ο κατηγορούμενος Ν. Σ., τούτο, δε, συνάγεται από τα παρακάτω: Μετά το θάνατο της παθούσας Δ. Σ., διενεργήθηκε νεκροψία και νεκροτομή από τους ιατρούς I. Α. και X. Ο., που συνέταξαν την από 25-11-1999 ιατροδικαστική έκθεση στην οποία συμπέραναν ότι "ο θάνατος της Σ. Δ. είναι αποτέλεσμα οξείας φαρμακευτικής δηλητηριάσεως, προκληθείσης δια εμβροχής του προσώπου εντός καυστικού δηλητηρίου και εισπνοής αναθυμιάσεων εξ αυτού, χαρακτηρίζεται δε ως ατύχημα". Ο χαρακτηρισμός αυτός ως αιτία θανάτου των ανωτέρω ιατρών είναι ανακριβής και ατελής. Τούτο συνάγεται από την από 4-6-2001 ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη των ιατροδικαστών πραγματογνωμόνων Β. Δ. (Ιατροδ. Υπηρεσίας Αθηνών) και Ι. Α. (Προϊστάμενο της Ιατρ. Υπηρεσίας Πατρών), οι οποίοι διενήργησαν ιατροδικαστική πραγμ/νη (νεκροψία- νεκροτομία μετά εκταφήν) κατόπιν σχετικής παραγγελίας του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κορίνθου και οι οποίοι παρατηρούν ότι η προηγηθείσα νεκροτομία, που διενεργήθηκε και υπογράφηκε από τους προαναφερόμενους ιατρούς I. Α. και X. Ο., "ήταν αδιαμφισβήτητα πλημμελής και ατελής, όσον αφορά στην τεχνική της νεκροτομής δι' ανοίξεως των κοιλοτήτων του σώματος (δεν είχε ουδόλως διανοιχθεί η κρανιακή, περιτοναϊκή και πυελική κοιλότητα και δεν είχε αφαιρεθεί προς μακροσκοπικό έλεγχο το καρδιοπνευμονικό παρασκεύασμα του θώρακος). Στην αντίστοιχη έκθεση, γίνεται σαφής αναφορά σε μακροσκοπικά ευρήματα οργάνων, που δεν ελέγχτηκαν - χαρακτηριστικά αναφέρεται ως νεκροτομικό εύρημα "επέκταση του χημικού εγκαύματος εις το βλεννογόνο λάρυγγος", ενώ ουδόλως είχε διανοιχθεί η λαρυγγική κοιλότητα προκειμένου να ελεγχθεί ο βλεννογόνος αυτής. Εκτός αυτού στην έκθεση των ανωτέρω πραγματογνωμόνων αναφέρονται ευρήματα εκ των οργάνων (έντερον, σπλήνα, στόμαχος, νεφροί κ.λ.π.), ενώ ουδόλως είχαν διανοιχθεί και ελεγχθεί". Τελικά οι ιατροδικαστές πραγματογνώμονες Β. Δ. και I. Α. αποφαίνονται ότι "ο θάνατος της Σ. Δ. επήλθε συνεπεία συμπιέσεως του τραχήλου και σε καμία περίπτωση συνεπεία επιδράσεως διαβρωτικού δηλητηρίου (λόγω καταπόσεως υγρού διαλύματος ή εισπνοής ατμών)". Τούτο προέκυψε, ως εκθέτουν οι ως άνω δύο ιατροδικαστές "από την ανατομική περιοχή του τραχήλου, παρετηρήθησαν πολλαπλές εκδορές, οι οποίες σε συνδυασμό με τις αποτυπωματικού τύπου εν σειρά μικροδιασχίσεις του δέρματος της δεξιάς στερνοκλειδομαστοειδούς χώρας (οι οποίες είχαν χαρακτήρα εν ζωή κακώσεων - έκδηλος αιμορραγική διήθησις), παρέχουν χαρακτήρες συμβατούς με σύλληψη και άσκηση πιέσεως στον τράχηλο της θανούσης. Από τον αριστερό οφθαλμό παρετηρήθη αιμορραγική βλάβη του επιπεφυκότος, η οποία είναι χαρακτηριστική του μηχανισμού προκλήσεως και παρατηρείται σε περιπτώσεις συμπιέσεως του τραχήλου (βολβική αιμορραγία οφειλόμενη σε ρήξη αγγείων λόγω στάσεως αίματος αποτόκου παρατεταμένης συμπιέσεως του τραχήλου). Εξάλλου και στις δύο προαναφερόμενες ιατροδικαστικές εκθέσεις σημειώνεται ότι ο στόμαχος της θανούσης ήταν κενός τροφών και κατά φύσιν άνευ διαβρωτικού τύπου αλλοιώσεων. Επομένως δεν είχε εισροφηθεί οξύ και συνεπώς αποκλείεται η αυτοκτονία, όπως δέχεται και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, αναφέροντας στερεότυπα ότι πρόκειται περί ατυχήματος. Εάν ήταν ατύχημα προερχόμενο από καυστικό υγρό που εξ απροσεξίας έπεσε στο πρόσωπο της θανούσας θα έσπευδε αυτή να εφαρμόσει εγκαίρως τις πρώτες βοήθειες στον εαυτό της (έκπλυση του δέρματος με νερό, επίκληση βοήθειας). Επίσης, με την από 1-11-1999 έκθεση αυτοψίας και κατασχέσεως που πραγματοποίησαν αστυνομικοί κατασχέθηκε μπουκάλι με διάλυμα υδροχλωρικού οξέος 24% που βρέθηκε στο χώρο του μπάνιου κάτω από τον νιπτήρα και δίπλα στον τοίχο, όρθιο και το πώμα του πάνω στο πλυντήριο. Αν επρόκειτο για ατύχημα η θανούσα θα είχε πετάξει το μπουκάλι και δεν θα βρισκόταν όρθιο. Όσον αφορά την εκδοχή της εισπνοής των αναθυμιάσεων του υγρού και του ατυχηματικού θανάτου από τις αναθυμιάσεις αυτές, η εκδοχή αυτή επιστημονικά είναι αστήρικτη, αφού το υποτιθέμενο υπεύθυνο διάλυμα του υδροχλωρικού δεν προκαλεί θάνατο (βλ. Ιατρική Γνωμοδότηση του Λ. Π., φαρμακοποιού, ιατρού, ειδικού ιατροδικαστή, πρώην Επίκουρου Καθηγητή, Δικαστικής Τοξικολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών). Να σημειωθεί ότι κατόπιν αιτήσεως του πληρεξουσίου δικηγόρου του πολιτικώς ενάγοντος Δ. Τ., έγινε έρευνα - πείραμα στο Εργαστήριο Επιδερμικών Δοκιμασιών του Νοσοκομείου "Α. Συγγρός" σε έξι άτομα - εθελοντές, διαβρέχοντας το δέρμα τους με το διάλυμα υδροχλωρικού οξέος 24% (όμοιο με το ανευρεθέν μπουκάλι), επί αρκετού χρονικού διαστήματος (από 30 λεπτά έως 48 ώρες) και βάσει των παρατηρήσεων διαπιστώθηκε ότι το ως άνω διάλυμα προκάλεσε ήπιο ερεθισμό και σε ορισμένα άτομα ήπιο ερύθημα διαρκείας 30-60 λεπτών, χωρίς να αφήσει καμιά κλινική βλάβη στο δέρμα (απανθράκωση ή μελανή χροιά) και με την επαφή του με το δέρμα και μόνο, δεν μπορεί να προκαλέσει το θάνατο, εφόσον ούτε καν έντονη ερεθιστικότητα δεν προκάλεσε σ' αυτό. Επί πλέον, σύμφωνα με τη δεύτερη πραγματογνωμοσύνη των ιατροδικαστών Β. Δ. και I. Α., στις φωτογραφίες του θύματος παρατηρούνται εγκαυματικού τύπου εκτεταμένη βλάβη του προσώπου, δίκην γεωγραφικού χάρτου, με μορφολογία συμβατή με επίδραση διαβρωτικού δηλητηρίου, υγράς μορφής, η οποία βλάβη προκλήθηκε από τον κατηγορούμενο για συγκάλυψη του εγκλήματος του. Το διαβρωτικό δε αυτό καυστικό υγρό προκάλεσε εγκαύματα μελανής χροιάς στο πρόσωπο της θανούσης. Ο κατηγορούμενος είχε λόγους να σκοτώσει τη σύζυγό του, αφού οι σχέσεις τους τον τελευταίο καιρό, δεν ήσαν αρμονικές, σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων Δ. Τ., Ι. Τ., Π. Τ.., αδελφών της θανούσης, καθώς και της μητέρας της Μ. Τ., η οποία είχε φιλοξενηθεί στο σπίτι της θανούσης κόρης της δύο ημέρες πριν από την δολοφονία, οπότε και είχε διαπιστώσει έντονο επεισόδιο μεταξύ του ζεύγους και ότι δεν είχαν καθόλου αρμονικές σχέσεις. Μάλιστα, η κόρη της τής εκμυστηρεύθηκε ότι ο σύζυγός της την βαρέθηκε και δεν την θέλει πια. Παρά ταύτα, ο κατηγορούμενος δήλωσε ότι οι σχέσεις με τη θανούσα σύζυγό του ήσαν πολύ αρμονικές, άριστες (όπως εκθέτει στο απολογητικό του υπόμνημα). Τέλος, πρέπει να αποκλεισθεί η εκδοχή ότι το έγκλημα τελέστηκε από άλλο άγνωστο άτομο, δεδομένου ότι όπως δήλωσε ο κατηγορούμενος τόσον ο ίδιος όσο και η θανούσα δεν είχαν διαφορές με κανέναν. Την ημέρα, δε, του εγκλήματος το σπίτι βρέθηκε κλειδωμένο και εντός αυτού δεν υπήρχε καμία αναστάτωση, ούτε εκλάπησαν χρήματα ή άλλα χρήσιμα αντικείμενα (χρυσαφικά κ.λ.π.)". Η πιο πάνω αιτιολογία της εφέσεως είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, αφού εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα οι συγκεκριμένες πραγματικές πλημμέλειες, που αποδίδονται στην εκκαλούμενη απόφαση, με την οποία ο κατηγορούμενος - αναιρεσείων κηρύχθηκε αθώος για την ανωτέρω πράξη, επιπλέον δε εκτίθενται τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και ένεκα των οποίων υφίσταται η συνδρομή των αντικειμενικών και των υποκειμενικών όρων της εν λόγω αξιόποινης πράξεως. Ειδικότερα, εκτίθεται σαφώς τι, κατά την κρίση του εκκαλούντος Εισαγγελέα, προέκυψε από ολόκληρο το αποδεικτικό υλικό (μαρτυρικές καταθέσεις, απολογία του κατηγορουμένου, έκθεση αυτοψίας, εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, κ.λπ.) και αιτιολογείται γιατί ο θάνατος της Δ. Σ. οφειλόταν σε εγκληματική ενέργεια και όχι σε ατύχημα ή αυτοκτονία και γιατί δράστης της ανθρωποκτονίας ήταν ο κατηγορούμενος και όχι άγνωστο πρόσωπο, καταδεικνύεται, δηλαδή, η πλήρης αντίθεση των πραγματικών περιστατικών που είχαν προκύψει από τη διαδικασία ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με αυτά που δέχθηκε, παντελώς αναιτιολόγητα, η, απαρτιζόμενη από τους τέσσερις ενόρκους, πλειοψηφία εκείνου, η οποία, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της εν λόγω αποφάσεως, έχει ως εξής: "Όμως κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας ήτοι των τεσσάρων ενόρκων ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί αθώος διότι δεν αποδείχθηκε ότι αυτός σκότωσε τη σύζυγό του. Ειδικότερα παρόλο που όλοι εκτός του Κ. Σ. πιστεύουν ότι ο θάνατος προήλθε πράγματι από εγκληματική ενέργεια και δεν οφείλεται σε ατύχημα έχουν αμφιβολίες ότι δράστης ήταν ο κατηγορούμενος ενώ ο ένορκος Κ. Σ. έχει αμφιβολίες ακόμη και για το αν ο θάνατος προήλθε από εγκληματική ενέργεια και όχι από ατύχημα". Επί πλέον αιτιολογία δεν ήταν αναγκαία. Επομένως, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο, απαρτιζόμενο από τους τρεις τακτικούς Δικαστές, ορθώς δέχθηκε ως παραδεκτή την ανωτέρω έφεση, απορρίπτοντας τον σχετικό ισχυρισμό του κατηγορουμένου, με το να προχωρήσει, δε, μετά ταύτα, στην εξέταση της ουσίας της υποθέσεως και να κηρύξει ένοχο αυτόν για ανθρωποκτονία της Δ. Σ. εκ προθέσεως, δεν υπερέβη την εξουσία του και ο, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Η του ΚΠοινΔ, πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος.
Κατά το άρθρο 299 παρ. 1 του ΠΚ, όπως ισχύει μετά την κατάργηση της ποινής του θανάτου με το άρθρο 33 παρ. 1 του ν. 2172/1993, "όποιος με πρόθεση σκότωσε άλλον τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη συγκρότηση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας με πρόθεση απαιτείται αντικειμενικώς μεν η αφαίρεση ξένης ζωής με θετική ενέργεια ή με παράλειψη ενέργειας που οφείλεται από το νόμο, υποκειμενικώς δε δόλος που περιλαμβάνει τη γνώση των αντικειμενικών στοιχείων της πράξεως και τη θέληση αφαίρεσης ζωής άλλου ανθρώπου. Κατά δε το άρθρο 27 παρ.1 του ΠΚ, με δόλο πράττει όποιος θέλει την παραγωγή των περιστατικών που κατά νόμο απαρτίζουν την έννοια αξιόποινης πράξεως. Επίσης, όποιος γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν τα περιστατικά αυτά τα αποδέχεται. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι με άμεσο δόλο ενεργεί εκείνος που θέλει την παραγωγή του εγκληματικού αποτελέσματος, καθώς και αυτός που δεν το επιδιώκει, αλλά προβλέπει ότι τούτο αποτελεί αναγκαία συνέπεια της πράξεώς του και δεν αφίσταται αυτής, με ενδεχόμενο δε δόλο πράττει εκείνος, ο οποίος προβλέπει ως δυνατό το εγκληματικό αποτέλεσμα και το αποδέχεται. Η ανθρωποκτόνος πρόθεση του δράστη δεν είναι πάντοτε εμφανής και κατά το πλείστον προκύπτει από την καταγραφή και εκτίμηση διαφόρων αντικειμενικών στοιχείων, όπως οι προηγούμενες σχέσεις δράστη - θύματος, το είδος του μέσου που χρησιμοποιήθηκε, η κατεύθυνση του πλήγματος ή της βολής, ο αριθμός των πληγμάτων, η απόσταση της βολής, το μέρος του σώματος που τυχόν επλήγη, οι συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη, η μεταγενέστερη συμπεριφορά του δράστη κ.ο.κ.
Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεώς της από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠοινΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, διότι ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και εξυπακούεται ότι υπάρχει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από την πραγμάτωση των περιστατικών αυτών, εκτός αν ο νόμος αξιώνει πρόσθετα στοιχεία για το αξιόποινο, όπως η τέλεση της πράξεως εν γνώσει ορισμένου περιστατικού (άμεσος δόλος) ή επιδίωξη ορισμένου περαιτέρω σκοπού, επελεύσεως, δηλαδή, ορισμένου πρόσθετου αποτελέσματος (εγκλήματα με υπερχειλή υποκειμενική υπόσταση). Ως προς τα αποδεικτικά μέσα, που ελήφθησαν υπόψη από το δικαστήριο για την καταδικαστική του κρίση, για την πληρότητα της αιτιολογίας αρκεί ο κατ' είδος προσδιορισμός τους, χωρίς να απαιτείται και αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τι προκύπτει από το καθένα χωριστά, πρέπει όμως να προκύπτει, ότι το δικαστήριο τα έλαβε υπόψη και τα συνεκτίμησε όλα και όχι μόνο μερικά από αυτά. Ακόμη, δεν είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους ή να προσδιορίζεται ποιο βάρυνε περισσότερο για το σχηματισμό της δικανικής κρίσεως. Όταν δε εξαίρονται ορισμένα από τα αποδεικτικά μέσα, δεν σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη τα άλλα, αφού δεν εξαιρέθηκαν, ούτε ανακύπτει ανάγκη αιτιολογήσεως γιατί δεν εξαίρονται τα άλλα, εντεύθεν και δεν αποτελεί λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση των μαρτυρικών καταθέσεων, η παράλειψη αξιολογήσεως και αναφοράς κάθε αποδεικτικού μέσου χωριστά και η παράλειψη συσχετίσεως των αποδεικτικών μέσων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές, με την επίφαση της ελλείψεως αιτιολογίας, πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Περαιτέρω, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠοινΔ, και η εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία συντρέχει όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν κάνει σωστή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που δέχθηκε ως αληθή στη διάταξη που εφήρμοσε, αλλά και όταν η παραβίαση γίνεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται το συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, για το οποίο πρόκειται, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση, στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Μικτό Ορκωτό Εφετείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, ανελέγκτως, κατά λέξη, τα εξής: "...αποδείχτηκαν, κατά την άποψη που επεκράτησε στο δικαστήριο ..., τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Ο κατ/νος, που έχει γεννηθεί το έτος 1952 στον Άγιο Νικόλαο Αργολίδος, από το έτος 1969 εγκαταστάθηκε στον .... Το έτος 1977 τέλεσε γάμο με τη θανούσα Δ., το γένος Τ., κόρη πολυμελούς οικογενείας. Αμέσως μετά το γάμο τους εγκαταστάθηκαν στον ..., όπου ο κατηγορούμενος μολονότι είχε φοιτήσει σε μία ιδιωτική τεχνική σχολή μηχανικών αυτ/των, άνοιξε ταβέρνα, στην λειτουργία της οποίας βοηθούσε και η θανούσα. Το έτος 1985 σταμάτησε να λειτουργεί την ταβέρνα και μίσθωσε στην ίδια κωμόπολη κεντρικό περίπτερο. Και πάλι η θανούσα βοηθούσε καθημερινά στη λειτουργία του περιπτέρου μέχρι το χρόνο του θανάτου της και ειδικότερα αντικαθιστούσε καθημερινά τον κατηγορούμενο στο περίπτερο 3-4 ώρες (13,00 έως 16,30 περίπου), προκειμένου να ξεκουράζεται. Το ζευγάρι, μετά από δέκα χρόνια έγγαμης συμβίωσης, ήτοι το έτος 1987, απέκτησε μία κόρη την Ειρήνη ηλικίας κατά το χρόνο του συμβάντος 12 ετών περίπου. Το έτος 1993, η παθούσα παρουσίασε ψυχολογικά προβλήματα και ειδικότερα όπως προκύπτει από τη συνταγογράφηση στο βιβλιάριο υγείας της παρουσίασε "Αγχώδεις Εκδηλώσεις - Κατάθλιψη και ψυχωσική συνδρομή" και γι' αυτό μέχρι το έτος 1997 ελάμβανε φαρμακευτική αγωγή, ενώ κατά καιρούς επισκεπτόταν τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου *ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ*, όπου, ο ιατρός που την εξέταζε της χορηγούσε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και τις σχετικές οδηγίες. Η κατάσταση της υγείας της δεν μαρτυρούσε ότι επρόκειτο για άτομο που νοσεί από ενεργή νόσο, καθώς τα όποια προβλήματα, που ήσαν ήπιας μορφής, τα αντιμετώπιζε αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή, γι' αυτό και δεν χρειάστηκε να νοσηλευτεί έστω και μία ημέρα σε ψυχιατρική κλινική ή νοσοκομείο. Τελευταία, είχε καλυτερεύσει η κατάσταση της ψυχικής υγείας της αισθητά, όπως αυτό παραδέχθηκε και ο ίδιος ο κατηγορούμενος και γι' αυτό σταμάτησε να λαμβάνει φάρμακα. Η θανούσα, όπως όλοι οι μάρτυρες βεβαίωσαν και παραδέχτηκε και ο κατ/νος, όχι μόνον δεν είχε κανένα εχθρό, αλλ' αντιθέτως ήταν ιδιαίτερα πρόσχαρη και αγαπητή σε όλους. Ήταν συνεσταλμένη, ευαίσθητη και εσωστρεφής, καλή σύζυγος και μητέρα. Ωστόσο, οι σχέσεις του κατ/νου με την θανούσα, όπως πειστικά κατέθεσαν οι στενοί συγγενείς της από προσωπική αντίληψη αλλά και από τις εκμυστηρεύσεις της, ειδικά το τελευταίο προ του θανάτου της χρονικό διάστημα, δεν ήταν αρμονικές, εξαιτίας της απότομης, βίαιης και σκληρής συμπεριφοράς του κατ/νου. Ειδικότερα, όντας άτομο βίαιο και παρορμητικό, δεν δίσταζε να χειροδικεί σε βάρος της, ακόμη και παρουσία στενών συγγενών της. Ενδεικτική είναι η κατάθεση της αδελφής της θανούσης Ι. Τ., σύμφωνα με την οποία παρουσία της ο κατ/νος κατά τη διάρκεια λογομαχίας με τη θανούσα, την άρπαξε βίαια από τα μαλλιά και αναγκάστηκε να την αφήσει μόνο όταν αυτή (μάρτυρας) διαμαρτυρήθηκε και του ζήτησε να μη το ξανακάνει. Επίσης δεν δίστασε να την χαστουκίσει όταν πληροφορήθηκε ότι επισκέφτηκε την οικία του αδελφού της Δ. Τ.. Επιπλέον, ξενυχτούσε με φίλους του σε διάφορα κακόφημα μπαρ της Κορίνθου και της γύρω περιοχής και γύριζε στο σπίτι του τα ξημερώματα παρά τις εύλογες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες του θύματος. Για τα ανωτέρω τα οποία γνώριζαν από δική τους αντίληψη κατέθεσαν χαρακτηριστικά με τρόπο πειστικό που δεν άφηνε καμία αμφιβολία για την αξιοπιστία τους οι μάρτυρες Μ. συζ. Θ. Τ., μητέρα της θανούσας, (βλ. την κατάθεσή της στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που αναγνώστηκε, επειδή απεβίωσε), η οποία φιλοξενούνταν κατά καιρούς στο σπίτι του ζευγαριού, ο αδελφός της Δ. Τ., ο οποίος είχε φιλοξενηθεί για μερικά χρόνια στο σπίτι τους πριν παντρευτεί και ο οποίος κατέθεσε ότι τότε ξενυχτούσαν μαζί με τον κατηγορούμενο στα μπαρ, η Μ. Τ. και ο Φ. Τ., αδέλφια της θανούσας, επίσης, καθώς και η εξαδέλφη της Μ. Ν., η οποία τα γνώριζε από διηγήσεις της ίδιας της θανούσας, οι οποίες έγιναν μάλιστα τον τελευταίο καιρό. Αλλ' ακόμη και ο μάρτυρας κατηγορίας Χ. Γ., ήδη συνταξιούχος αστυνομικός και φίλος του κατηγορούμενου, κατέθεσε ότι πράγματι συμμετείχε σε νυχτερινές εξόδους του κατ/νου σε μπαρ με γυναίκες, προσθέτοντας χαρακτηριστικά, ότι ο ίδιος, λόγω των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων του, δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον κατηγορούμενο σ' όλες τις συχνές νυκτερινές εξόδους του και έπαυσε να τον συνοδεύει. Επίσης, η μητέρα της θανούσας, η οποία είχε φιλοξενηθεί στην οικία του ζευγαριού μόλις δύο ημέρες πριν από το συμβάν (από 27-10-1999 έως 30-10-1999) κατέθεσε ότι τα ξημερώματα της 30-10-1999 η θυγατέρα της μπήκε αναστατωμένη στο υπνοδωμάτιό της και έπεσε στην αγκαλιά της ζητώντας την βοήθειά της, ενώ αργότερα της εκμυστηρεύτηκε ότι ο σύζυγός της την βαρέθηκε και δεν τη θέλει πια. Η ίδια μάρτυρας κατέθεσε ότι λίγες ώρες αργότερα ο κατηγορούμενος ξαφνικά ήρθε στο σπίτι από το περίπτερο και γυρίζοντας γύρω από το τραπέζι που κάθονταν οι δυο γυναίκες τις κοίταζε με αγριεμένο ύφος χωρίς να μιλάει και έφυγε και πάλι ξαφνικά. Η στάση δε και το ύφος του τις τρομοκράτησε και μάλιστα η εν λόγω μάρτυρας προσφέρθηκε να μείνει και την ημέρα αυτή μαζί της πλην όμως η θανούσα αρνήθηκε. Την 1-11-1999 και περί ώρα 11 έως 11,30 ο κατ/νος, ενώ βρισκόταν στο περίπτερό του μαζί με τον κουμπάρο του Ι. Γ. και τον φίλο του Χ. Γ., τότε αστυνομικό εν ενεργεία και ήδη συνταξιούχο, ζήτησε να μείνουν για λίγα λεπτά στο περίπτερο στη θέση του, προκειμένου να πάει με το μοτοποδήλατό του να βάλει βενζίνη και ακολούθως να μεταβεί στην οικία του, που απείχε 1-1,5 χλμ. περίπου και με το μοτ/το έκανε 3' περίπου λεπτά της ώρας για να μεταβεί. Όπως είπε, η σύζυγός του θα επισκεπτόταν γιατρό στην Κόρινθο για τα χέρια της που της πονούσαν και ήθελε να ενημερωθεί σχετικά. Περί ώρα 12,00 έως 12,15 ο κατ/νος τηλεφώνησε στο περίπτερό του και όταν ο Ι. Γ. σήκωσε το ακουστικό ζήτησε να του δώσει τον Χ. Γ.. Όταν ο τελευταίος πήρε το ακουστικό ο κατ/νος του είπε *έλα σπίτι πέθανε η γυναίκα μου*. Όπως απεδείχθη, το τηλεφώνημα αυτό το έκανε ο κατ/νος πριν ειδοποιήσει την αστυνομία ή κάποιο γιατρό. Πράγματι, ο εν λόγω μάρτυρας αστυνομικός μετέβη με το αυτ/το του στην οικία του μάρτυρα. Καθ' οδόν συνάντησε τον αδελφό του κατ/νου Κ. Σ. και τον μάρτυρα Η. Μ., φίλο του κατ/νου, τους οποίους ενημέρωσε σχετικά για το τηλεφώνημα που είχε λάβει. Όταν έφθασε στην οικία του κατ/νου ο τελευταίος κλαίγοντας τον ενημέρωσε ότι βρήκε τη σύζυγό του Δ. Σ., 42 ετών, νεκρή στο δάπεδο του λουτρού της διώροφης κατοικίας τους. Ο εν λόγω μάρτυρας αστυνομικός πράγματι είδε την θανούσα να είναι πεσμένη ανάσκελα στο μπάνιο, να έχει εγκαύματα στο λαιμό, τα μαλλιά της να είναι βρεγμένα, το παράθυρο του μπάνιου ανοιχτό, αισθάνθηκε έντονη μυρωδιά ακουαφόρτε, ενώ όλα τα αντικείμενα στο χώρο της οικίας ήσαν σε τάξη. Όπως στη συνέχεια θα αναφερθεί, ο κατ/νος παραδέχεται ότι βρήκε τη γυναίκα του μπρούμυτα. Επομένως, πριν μεταβεί ο μάρτυρας Γ. στην οικία του, είχε ήδη μετακινήσει το πτώμα γυρίζοντάς το ανάσκελα. Τότε κατέφθασαν στην εν λόγω οικία οι Κ. Σ. και Η. Μ.. Ο μάρτυρας αστυνομικός Γ. κατέστησε γνωστό στον κατ/νο ότι δεν πρέπει να μετακινήσει το πτώμα και να πειράξει τίποτα από το χώρο, μέχρι να έλθει η αστυνομία, ο ίδιος δε και επειδή δεν μπορούσε να χειριστεί το σταθερό τηλέφωνο της οικίας, όπως κατέθεσε, βγήκε απ' αυτήν για να ειδοποιήσει την αστυνομία με το κινητό του. Αφού ενημέρωσε το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Βραχατίου Κορινθίας ο εν λόγω μάρτυρας αστυνομικός επέστρεψε στην οικία όπου διαπίστωσε ότι ο κατ/νος, παρά τις συστάσεις του, με την βοήθεια του αδελφού του Κ. Σ. και του φίλου του Η. Μ. είχε μεταφέρει το πτώμα στην κρεβατοκάμαρα της οικίας και την είχαν αποθέσει. Όταν ο αστυνομικός τον επέπληξε γιατί μετέφερε το πτώμα ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να τη βλέπει στο πάτωμα. Λίγο μετά, έχοντας ειδοποιηθεί από τον κατ/νο, στην οικία έφθασε ο Δ. Σ., παθολόγος γιατρός της περιοχής. Όπως ο ίδιος κατέθεσε, του τηλεφώνησε πριν την 12η μεσημβρινή ο κατ/νος, (δεδομένου ότι την ώρα αυτή είχε ήδη αφιχθεί στην οικία), λέγοντάς του ότι *κάτι έχει γίνει με την γυναίκα του* και όχι ότι ήταν πεθαμένη. Ο εν λόγω ιατρός εξεταζόμενος στο ακροατήριο ήταν κατηγορηματικός ότι ο θάνατός της είχε λάβει χώρα πριν από κάποιες ώρες, δεδομένου ότι όταν έπιασε το πτώμα ήταν κρύο, παρουσίαζε σημάδια αρχόμενης ακαμψίας, ενώ τον εντυπωσίασαν εγκαύματα που είχε στο πρόσωπο, ακόμη και στο εσωτερικό του ματιού της. Επίσης βεβαίωσε ότι τα ρούχα της και τα μαλλιά της ήσαν βρεγμένα και ανέδιδαν μία όξινη οσμή, ενώ τα δάκτυλά της ήσαν ξεφλουδισμένα σαν από έγκαυμα. Αποκλείοντας το ενδεχόμενο αυτοκτονίας και επειδή ο θάνατος του φάνηκε ύποπτος, βεβαίωσε προφορικά το θάνατο, χωρίς να χορηγήσει κάποιο πιστοποιητικό. Ακολούθως έφθασαν στην οικία του κατ/νου οι αστυνομικοί του αρμοδίου τμήματος Β. Ο κατ/νος τους είπε ότι: *Την ημέρα εκείνη η σύζυγός του επρόκειτο να επισκεφθεί στην Κόρινθο, κάποιο γιατρό νευρολόγο για κάποιες ενοχλήσεις που είχε τον τελευταίο καιρό στα δάκτυλα των χεριών της. Ότι περί ώρα 12.00 της ίδιας ημέρας τηλεφώνησε στο σπίτι τους από το περίπτερο για να μάθει τι της είχε πει ο γιατρός. Επειδή δε το τηλέφωνο δεν απαντούσε ζήτησε από τον φίλο του Χ. Γ. αστυφύλακα και τον κουμπάρο του Ι. Γ., οι οποίοι εκείνη τη στιγμή κάθονταν μαζί στο περίπτερο να τον αντικαταστήσουν για λίγο προκειμένου, αφενός μεν να πάει να βάλει βενζίνη στο μηχανάκι του και αφετέρου να πάει στο σπίτι του για να μάθει από την γυναίκα του τι της είπε ο γιατρός. Ότι περί ώρα 12.20 αναχώρησε από το περίπτερο και αφού έβαλε βενζίνη σε γειτονικό βενζινάδικο έφθασε στο σπίτι του στις 12.30 περίπου. Εκεί, αφού βρήκε την αυλόπορτα του κήπου καθώς και την εξωτερική πόρτα στις αρχές του κλιμακοστασίου κλειστές και την πόρτα του σπιτιού λίγο ανοικτή, βρήκε τη σύζυγό του πεσμένη μπρούμυτα στο δάπεδο του μπάνιου με τα πόδια προς την μπανιέρα και το κεφάλι προς την πόρτα. Αμέσως έπεσε πάνω της για να δει τι της συμβαίνει και όταν την έπιασε ήταν παγωμένη οπότε κατάλαβε ότι ήταν νεκρή. Τότε έτρεξε και πήρε τηλέφωνο στο περίπτερο τον Χ. Γ. και έντονα ταραγμένος του ζήτησε να έλθει γρήγορα στο σπίτι του. Σημειωτέον ότι τους ίδιους ισχυρισμούς προβάλλει εφεξής ο κατ/νος. Οι αστυνομικοί του Α.Τ. Βραχατίου Κορινθίας συνέταξαν την από 1-11-1999 έκθεση αυτοψίας του χώρου, ενώ αστυνομικοί του τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών της Κορίνθου φωτογράφισαν το θύμα πάνω στο κρεβάτι καθώς και το χώρο του μπάνιου. Σύμφωνα και με την έκθεση αυτοψίας και όπως αυτό επιβεβαιώθηκε και από τους μάρτυρες και τις φωτογραφίες, από την πόρτα του μπάνιου αριστερά για τον εισερχόμενο υπήρχε ένα ηλεκτρικό πλυντήριο, δίπλα του η λεκάνη του WC, απέναντι από την πόρτα μπανιέρα και πάνω απ' αυτή ένα παράθυρο το οποίο βρέθηκε ανοικτό. Στη δεξιά πλευρά υπήρχε ο νιπτήρας και κάτω απ' αυτόν βρέθηκε όρθιο ένα μπουκάλι άδειο από διάλυμα υδροχλωρικού οξέως 24% μάρκας DRASTIK, το πώμα του οποίου βρέθηκε, όπως ήδη αναφέρθηκε, πάνω στο πλυντήριο. Στο χώρο του μπάνιου υπήρχε έντονη οσμή υδροχλωρικού οξέως. Στους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού δεν υπήρχε καμία αταξία ή σημεία που να μαρτυρούν προηγηθείσα πάλη. Επίσης αναφέρεται στην έκθεση αυτοψίας αλλά και αποδείχθηκε από το άνω αποδεικτικό υλικό, ότι η θανούσα φορούσε πρόχειρα ρούχα ήτοι ένα παντελόνι ανοιχτόχρωμο (μπεζ χρώματος) το οποίο ήταν ξεκούμπωτο με μισοκατεβασμένο το φερμουάρ στο μπροστινό του μέρος. Πάνω φορούσε μία μπλούζα πορτοκαλί και εσωτερικά μια λευκή φανέλα. Στα πόδια δεν φορούσε κάλτσες, όμως μπροστά στο κρεβάτι (στο οποίο την μετέφεραν ο κατηγορούμενος με τους άλλους δύο) και κάτω από τα πόδια της βρέθηκαν υπολείμματα από νάιλον γυναικείες κοντές κάλτσες λιωμένες. Για το γεγονός αυτό ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι τη βρήκε στο μπάνιο με τα άνω ρούχα χωρίς παπούτσια αλλά φορούσε τις κάλτσες. Ισχυρίστηκε (καθώς και ο μάρτυρας αδελφός του Κ Σ.) ότι οι κάλτσες έπεσαν από τα πόδια της όταν αυτοί την μετέφεραν από το μπάνιο στην κρεβατοκάμαρα. Αντίθετα οι αστυνομικοί της σήμανσης παρέλειψαν, άγνωστο για ποίο λόγο, να αναζητήσουν δακτυλικά αποτυπώματα, κυρίως στο χώρο του μπάνιου και ιδιαίτερα στο άδειο δοχείο του υδροχλωρικού οξέος. Τη σοβαρή αυτή παράλειψη της αστυνομίας διαδέχτηκαν άλλες εξίσου σοβαρές ενέργειες, που μαρτυρούν μία σπουδή να *κλείσει* γρήγορα η υπόθεση και πάντως έλλειψη ευθύνης, συνείδησης του καθήκοντος και επαγγελματισμού. Συγκεκριμένα, αν και επρόκειτο για έναν βίαιο και πάντως μη φυσικό θάνατο, τα αίτια του οποίου (αυτοκτονία, ατύχημα, εγκληματική ενέργεια) όφειλαν να διερευνήσουν, απέκλεισαν εξαρχής την εγκληματική ενέργεια. Πιο συγκεκριμένα, το αρμόδιο Α.Τ. Βραχατίου και δη ο Διοικητής του έσπευσε περί ώρα 12,30 της ιδίας ημέρας 1-11-1999, πριν δηλαδή να διενεργήσει οποιαδήποτε έρευνα, να καταχωρήσει στο τηρούμενο βιβλίο αδικημάτων - συμβάντων της ίδιας ημέρας επί λέξει το ακόλουθο συμβάν: *...* . Σημειωτέον ότι, όταν έγινε η παραπάνω καταχώρηση στο βιβλίο συμβάντων και όταν απεστάλη η παραπάνω αναφορά, οι αστυνομικοί δεν είχαν στα χέρια τους καμία βεβαίωση και δη επίσημη για την αιτία θανάτου, είναι δε απορίας άξιο γιατί απέκλεισαν εξαρχής την εγκληματική ενέργεια. Η αυθαιρεσία, όμως, του Διοικητού του Α.Τ. Βραχατίου είχε και συνέχεια. Ειδικότερα, την ίδια ημέρα (1-11-1999) και περί ώρα 16,06 απέστειλε ΤΕΛΕΧ στο Α.Τ. Πατρών με το ακόλουθο επί λέξει περιεχόμενο: * ... Η παθούσα είχε ψυχολογικά προβλήματα για τα οποία είχε νοσηλευτεί κατά το παρελθόν*. Η τελευταία αναφορά του πιο πάνω ΤΕΛΕΧ ήταν ανακριβής, καθόσον ουδέποτε η θανούσα είχε νοσηλευτεί για ψυχολογικά προβλήματα σε κάποια κλινική ή νοσοκομείο, είναι δε απορίας άξιον ποίος ήταν εκείνος που μετέφερε στον εν λόγω αστυνομικό αυτή την ανακριβή πληροφορία και αυτός την ασπάστηκε χωρίς να την ελέγξει. Ατυχώς η μνεία των παραπάνω στοιχείων στο προαναφερόμενο ΤΕΛΕΧ είχε και άλλες αλυσιδωτές συνέπειες, όπως θα αναφερθεί στη συνέχεια. Ειδικότερα, όταν λίγες ώρες αργότερα της ίδιας ημέρας η σωρός της θανούσης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Πατρών, προκειμένου να διενεργηθεί νεκροψία-νεκροτομή από τους διορισθέντες προς τούτο ιατρούς I. Α. και X. Ο., οι τελευταίοι ασφαλώς επηρεασμένοι από τα παραπάνω αναφερόμενα στο έγγραφο του Α.Τ. Βραχατίου, σύμφωνα με τα οποία η αιτία θανάτου ήταν η χρήση του αναφερόμενου υδροχλωρικού οξέως, συνέταξαν την από 25-11-1999 μονοσέλιδη ιατροδικαστική έκθεση, στην οποία αναφέρουν επί λέξει τα ακόλουθα: *Κατά την εξωτερικήν εξέτασιν του σώματος διεπιστώσαμεν: Εκτεταμένον χημικόν έγκαυμα, καθ' άπασαν της επιφάνειαν του προσώπου, μετά αποπτώσεως της επιδερμίδος εις πολλά σημεία. Διεπιστώθη επίσης λευκάζουσα χρώση του κερατοειδούς των οφθαλμών, λόγω χημικού εγκαύματος. Το έγκαυμα επεκτείνεται και κατά την προσθίαν επιφάνειαν του λαιμού. Προβάντες εις την διάνοιξιν των διαφόρων κοιλοτήτων του σώματος διεπιστώσαμεν: ... Εκ των ανωτέρω ως και εκ των πληροφοριών περί των συνθηκών του ατυχήματος συνάγομεν ότι ο θάνατος της Σ. Δ. του Θ. είναι αποτέλεσμα οξείας φαρμακευτικής δηλητηριάσεως, προκληθείσης δια εμβροχής του προσώπου, εντός καυστικού δηλητηρίου και εισπνοής αναθυμιάσεων εξ αυτού, χαρακτηρίζεται δε ως ατύχημα*. Ο εκ των συντακτών της ως άνω εκθέσεως Χ. Ο., εξεταζόμενος στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου αναφορικά με την αιτία θανάτου που ανέφερε στην έκθεση αυτή, έδωσε την ακόλουθη αλλοπρόσαλλη επεξήγηση: *εμβροχή σημαίνει άμεση επαφή με το υγρό, διαβροχή δε είναι η ρίψη, ας πούμε εμβάπτιση, επαφή με το υγρό*, ενώ εξεταζόμενος στο παρόν δικαστήριο, στην προηγηθείσα δίκη, η επί της οποίας απόφαση αναιρέθηκε, έδωσε μία πιο βελτιωμένη εκδοχή: * δια εμβροχής του προσώπου εννοώ ότι κάποιος του το έριξε επάνω του ή και μόνος του ακόμη. ...η θανούσα πέθανε από εισπνοή αναθυμιάσεων του υγρού εν ζωή και οι ατμοί έφτασαν στις κυψελίδες..* Δηλαδή και σύμφωνα με τους εν λόγω ιατρούς, η θανούσα, έχοντας αποφασίσει να αυτοκτονήσει, έβρεξε το πρόσωπό της με το υδροχλωρικό οξύ (χωρίς ωστόσο να βραχούν καθόλου τα ρούχα που φορούσε παρά μόνον οι κάλτσες της (άγνωστο πώς ήταν δυνατόν να συμβεί αυτό)) και χωρίς να πέσει καθόλου υγρό στο πάτωμα να συνεχίσει να εισπνέει τις αναθυμιάσεις στωικά, να τοποθετήσει το άδειο μπουκάλι όρθιο δίπλα στον νιπτήρα σε θέση περίοπτη (το πώμα του βρέθηκε απέναντι πάνω στο πλυντήριο όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω) και στη συνέχεια να βρεθεί ξαπλωμένη (πώς άραγε) στο πάτωμα μπρούμυτα, ενώ είναι γνωστό και αποδείχθηκε ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις το άτομο από ένστικτο κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να απομακρύνει το καυστικό υγρό (κυρίως με πλύσιμο) για να σωθεί. Η παραπάνω έκθεση είναι ιατροδικαστική έκθεση μόνο κατά την επικεφαλίδα της και αποτελεί μνημείο ανευθυνότητος και αυθαιρεσίας. Το γεγονός ότι οι παραπάνω ιατροί που την συνέταξαν δεν είχαν την ειδικότητα του Ιατροδικαστή, αλλά εκείνη του χειρουργού και κυτταρολόγου - παθολογοανατόμου αντιστοίχως δεν αποτελεί ελαφρυντικό, δεδομένου ότι η έκθεση αυτή δεν είναι μόνο ελλιπής και πάντως αντιεπιστημονική, αλλά και ανακριβής, αφού μνημονεύει ότι έγιναν ενέργειες, (όπως π.χ. διανοίξεις οργάνων), που δεν έγιναν, επιπλέον αναφέρει ευρήματα που στην πραγματικότητα δεν τα παρατήρησαν ούτε μπορούσαν να παρατηρήσουν με τις εργασίες που έκαναν, συνακόλουθα, δε, οδηγήθηκε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Μία χαρακτηριστική περίπτωση που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι στην έκθεση αυτή γίνεται σαφής αναφορά σε μακροσκοπικά ευρήματα οργάνων, που δεν ελέγχθησαν,... Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έκθεση αυτή ουδεμία αναφορά γίνεται για την ύπαρξη εκδορών στο λαιμό της θανούσης, οι οποίες προκλήθηκαν εν ζωή, ένα πολύ σημαντικό εύρημα, που ασφαλώς δημιουργεί αμφιβολίες για το αίτιο θανάτου που αναφέρει. Το ότι πολλές από τις ενέργειες που αναφέρουν στην έκθεση ότι προέβησαν, δεν τις είχαν πραγματοποιήσει, αναγκάστηκε να το παραδεχθεί και ο ίδιος ο Χ. Ο. εξεταζόμενος ως μάρτυρας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, όπου ανερυθρίαστα παραδέχτηκε ότι διενήργησε την νεκροψία - νεκροτομή μόνος του, δεδομένου ότι αυτός νεκροτομούσε και ο Α. έγραφε, μέσα σε μισή ώρα, *τσάκα - τσάκα*, όπως χαρακτηριστικά κατέθεσε, δηλαδή γρήγορα ή κατ' άλλη έκφραση *στο πόδι*, δικαιολογούμενος ότι λαμβάνει μικρή αμοιβή γι' αυτή την εργασία. Για να καταδειχθεί η προχειρότητα και συνακόλουθα η έλλειψη οποιουδήποτε επιστημονικού βάρους της εν λόγω εκθέσεως είναι χρήσιμο να αναφερθεί πώς αξιολογήθηκε από άλλους μάρτυρες ιατροδικαστές - γιατρούς, όχι μόνο του κατηγορητηρίου αλλά και τεχνικούς συμβούλους που εξετάστηκαν με πρόταση του κατ/νου: α. ο Β. Δ. Ιατροδικαστής Πειραιώς, που διορίστηκε πραγματογνώμων και διενήργησε νεκροψία - νεκροτομή μετά από εκταφή του πτώματος κατέθεσε σχετικά στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αλλά και στην προηγηθείσα δίκη στο παρόν δικαστήριο, η επί της οποίας απόφαση αναιρέθηκε, τα ακόλουθα: * ....Δεν είχε γίνει προηγούμενη νεκροτομή με επιστημονική μέθοδο. Δεν είχε διανοιχθεί καμία κοιλότητα Οι πιο πολλές διανοίξεις δεν διαπιστώθηκαν. Δεν έγινε διάνοιξη κεφαλής, καρδιάς, οισοφάγου, στομάχου, ούτε στους πνεύμονες. Μόνο 3 εκατοστά στην τραχεία έγινε τομή. Δεν μπορεί να διακριβωθεί έγκαυμα γιατί δεν μπορεί να ανοίξει το στόμα. Δεν υπήρχε τομή σε κανένα όργανο. Αφού δεν είχε διανοιχθεί η λαρυγγική κοιλότητα δεν μπορούσαν να δουν τη βλάβη του βλεννογόνου. Δεν είδαν τίποτα οι συνάδελφοι έτσι άνοιξαν για τον τύπο παρουσίασαν μία νεκροτομή που δεν ήταν νεκροτομή. Από τον τρόπο που εργάστηκαν το μόνο που θα μπορούσαν να δουν ήταν αν έχουν μείνει τα όργανα στη θέση τους τίποτα άλλο*. β. ο Ι. Α., Προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών, που επίσης διορίστηκε πραγματογνώμων και διενήργησε νεκροψία - νεκροτομή μετά από εκταφή του πτώματος κατέθεσε σχετικά στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο αλλά και στο παρόν δικαστήριο κατά την προηγηθείσα δίκη, η επί της οποίας απόφαση αναιρέθηκε, μεταξύ άλλων ότι: * ... Δεν είχε γίνει διάνοιξη σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της τέχνης. Έπρεπε να γίνει διάνοιξη όλων των κοιλοτήτων του σώματος. Δεν είχε γίνει διάνοιξη του κρανίου, του λαιμού, του αυχένα και του τραχήλου. Η τομή που είχαν κάνει ήταν περίπου 24 εκατοστά και ήταν στο δέρμα. Πρέπει να γίνεται εκσπλάχνωση και έλεγχος. Η πρώτη νεκροψία είναι επιστημονικώς κίβδηλη, δηλαδή ψευδής και απαράδεκτη. Αυτά που γράφουν οι Α. και Ο. είναι εν γνώσει τους ψευδή. Δεν πιστεύω ότι είδαν έγκαυμα στο στόμα. Η λευκάζουσα χρώση του κερατοειδούς που γράφουν στην έκθεσή τους είναι κραυγαλέο ψέμα. Αυτό το μάτι που φαίνεται στη φωτογραφία μισάνοιχτο πιστεύω ότι είναι η θεία δίκη. Η λαρυγγική κοιλότητα δεν είχε διανοιχθεί καθόλου για να ελεγχθεί ο βλεννογόνος. Παρ' όλα αυτά διαπιστώθη από αυτούς ότι υπήρχε χημικό έγκαυμα στο βλεννογόνο. Δεν υπήρχε εσωτερική τομή στους πνεύμονες και τα όργανα υπήρχαν στην ανατομική τους θέση. Δεν θα μπορούσαν να διαγνώσουν εκ τούτου οι πρώτοι ιατροδικαστές οίδημα των πνευμόνων και κατ' επέκταση χημική πνευμονίτιδα. Δεν έκαναν νεκροτομικές διανοίξεις δεν είδαν τίποτα και είναι αυθαίρετα τα συμπεράσματά τους. Υπάρχει ζήτημα για το αν διανοίχτηκε η κοιλία του θύματος *. γ. Ο N. Ε., συνταξιούχος ιατροδικαστής, Τεχνικός Σύμβουλος του κατ/νου, κατέθεσε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο αλλά και στο παρόν δικαστήριο κατά την δίκη, η επί της οποίας απόφαση ανηρέθη, μεταξύ άλλων: *... Δεν είναι πλήρης η πρώτη έκθεση υπό την έννοια της ιεράρχησης, δηλαδή άνοιξης κοιλοτήτων κεφαλής και θώρακος, που απ' αυτά μόνο έγινε διάνοιξη θώρακος. Η πρώτη έκθεση είναι ατελής...Η εξέταση των πρώτων είναι πλημμελής...κανονικά έπρεπε ο ερευνητής να έχει πρόσβαση σε όλο τον πνεύμονα. ...*, δ. ο Π. Γ.. συνταξιούχος Ιατροδικαστής, εξεταζόμενος στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο με πρωτοβουλία της πολιτικής αγωγής ως τεχνικός της σύμβουλος, κατέθεσε: *έχω διαβάσει την έκθεση Ο.υ - Α.υ, είναι ντροπή...με αυτές τις τομές δεν μπορούσαν να δουν το πνευμονικό παρέγχυμα, ούτε το πνευμονικό οίδημα...η πρώτη έκθεση λέει ψέματα..*. Και ε. ο ιατροδικαστής Κ. χαρακτήρισε τη διενέργεια νεκροψίας - νεκροτομής μέσα σε μισή ώρα ως παιδαριώδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην άνω ιατροδικαστική έκθεση δεν γίνεται καθόλου λόγος για το χρόνο θανάτου, ούτε κατά προσέγγιση, πράγμα εντελώς ασύνηθες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι εν λόγω ιατροί Ι. Α. και Χ. Ο. καταμηνύθηκαν από τον αδελφό της θανούσης Δ. Τ., για ψευδορκία πραγματογνώμονα, ψευδή βεβαίωση από κοινού και απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία, αλλά αθωώθηκαν λόγω ελλείψεως δόλου (βλ. την υπ' αριθ. 465/2004 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Πατρών). Κατά τη δίκη εκείνη, ο δικηγόρος Πατρών, Κων/νος Αργυρόπουλος, που τους υπερασπιζόταν, συνέταξε δήλωση στην οποία ανέφερε για τον εξ αυτών Χ. Ο. τα εξής *...ο κατ/νος δηλώνει ότι υπήρξε ελλιπής η διεξαχθείσα υπό τούτου πραγματογνωμοσύνη, τούτο οφείλεται εις το φόρτο των καθηκόντων του. Αποδέχεται ότι η διεξαχθείσα πραγμ/νη υπήρξε ελλιπής με αποτέλεσμα να τον οδηγήσει σε λάθος συμπέρασμα ως προς τα αίτια του θανάτου της Δ. Σ. ... Λυπάται και ζητάει συγνώμη από τους οικείους της ...δεν υπήρξε δόλος ...*. Μεταγενέστερα βέβαια ο εν λόγω ιατρός υπεστήριξε ότι η δήλωση συνετάγη από τον δικηγόρο του χωρίς την δική του συναίνεση. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω ιατρός κατηγορήθηκε για ελλιπή έκθεση νεκροψίας- νεκροτομής και σε άλλη υπόθεση (με κατ/νο, ονόματι Χ.), διαψεύστηκε, δε, το πόρισμα που είχε συντάξει. Με βάση τις παραπάνω αυθαιρεσίες, και παραλείψεις της αστυνομίας αλλά και την ελαφρότητα και έλλειψη συνείδησης του καθήκοντος των ιατρών, που ερεύνησαν επιδερμικά την υπόθεση και κατέληξαν πολύ εύκολα στην εκδοχή του ατυχήματος, η σχηματισθείσα δικογραφία τέθηκε από τον Εισαγγελέα Πλημ/κών Κορίνθου στο αρχείο. Ο αδελφός, όμως, της θανούσης και πολιτικώς ενάγων, Δ. Τσ., που κατάφερε τελικά να δει το πτώμα στο Νοσοκομείο Κορίνθου στο οποίο μεταφέρθηκε από την Πάτρα μετά την ελλιπή νεκροτομή, αντελήφθη ότι έφερε σημάδια ακόμη και στην περιοχή του λαιμού. Το γεγονός αυτό, κυρίως, συνδυαζόμενο με άλλα περιστατικά, του δημιούργησε πολλές αμφιβολίες για το αν ο θάνατός της οφείλεται σε ατύχημα, και όχι σε εγκληματική ενέργεια. Έτσι, υπέβαλε αίτηση στον Εισαγγελέα Πλημ/κών Κορίνθου, για την διενέργεια εκταφής και νέας νεκροψίας - νεκροτομής. Η αίτηση αυτή έγινε δεκτή και διατάχθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών Ναυπλίου εκταφή και νέα νεκροψία - νεκροτομή από τους περιλαμβανόμενους στον κατάλογο των πραγματογνωμόνων Β. Δ. - ιατροδικαστή Πειραιώς και τον Ι. Α. - ιατροδικαστή, Προϊστάμενο της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Πατρών, οι οποίοι διορίστηκαν νομίμως ως πραγματογνώμονες. Οι ανωτέρω, μετά την εκταφή του πτώματος, που διενεργήθηκε στις 21-7-2000, έκαναν ενδελεχή νεκροψία και νεκροτομία, ενώ παράλληλα προέβησαν στη φωτογραφική απεικόνιση των ευρημάτων της νεκροψίας - νεκροτομίας από το αρμόδιο τμήμα Μεθοδικοτήτων της Δ/νσης Εγληματικών Ερευνών - Αθηνών. Τέλος, ερεύνησαν επισταμένα τις φωτογραφίες της θανούσης και του χώρου, που είχε λάβει το Τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών Κορίνθου. Ακολούθως, συνέταξαν την από 4-6-2001 έκθεση ιατροδικαστικής πραγματογνωμοσύνης νεκροψίας - νεκροτομής μετά εκταφή. Στην έκθεση αυτή αναφέρουν ότι εντόπισαν σοβαρότατες πλημμέλειες και ελλείψεις στην ιατροδικαστική έκθεση των I. Α. και X. Ο.. Ειδικότερα, στην έκθεση αυτή αναφέρουν επί λέξει: ... Η προηγηθείσα νεκροτομία, που διενεργήθηκε την 1/11/1999, και υπογράφεται από τους πραγματογνώμονες ιατρούς Ι. Α. και Χ. Ο., ήταν αδιαμφισβήτητα πλημμελής και ατελής, όσον άφορα στην τεχνική της νεκροτομικής διανοίξεως των κοιλοτήτων του σώματος. ... ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 1. Ο θάνατος της Σ. Δ.Η. επήλθε συνεπεία συμπιέσεως του τραχήλου και σε καμία περίπτωση συνεπεία επιδράσεως διαβρωτικού δηλητηρίου (λόγω καταπόσεως υγρού διαλύματος ή εισπνοής ατμών). 2. Η πλημμελής αρχική νεκροτομική διερεύνηση και η μη περιγραφή των ανωτέρω νεκροψιακών πασιφανών και χαρακτηριστικών βλαβών ταυ τραχήλου και του αριστερού οφθαλμού στο κείμενο της πρώτης νεκροψίας και νεκροτομίας και η αντ' αυτών περιγραφή αλλοιώσεων συμβατών με επίδραση διαβρωτικών ατμών, θέτει σε σοβαρή αμφισβήτηση τα εξαχθέντα συμπεράσματα περί εισπνοής διαβρωτικών ατμών και βιαίου θανάτου ατυχηματικής αιτιολογίας. ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ: Ο θάνατος της Σ. Δ.Η. επήλθε συνεπεία συμπιέσεως του λαιμού-τραχήλου και ανοξυγοναιμίας του εγκεφάλου*. Τα συμπεράσματα της ως άνω εκθέσεώς τους, οι παραπάνω ιατροδικαστές υποστήριξαν με επιστημονικά επιχειρήματα ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου κατά την προηγηθείσα δίκη, η της οποίας απόφαση αναιρέθηκε, ο δε εξ αυτών Ι. Α. και κατά την παρούσα συζήτηση. Όπως είναι πρόδηλο με την έκθεση αυτή: 1. Ανατρέπονται ολοσχερώς όλα τα πορίσματα της πρώτης εκθέσεως νεκροψίας και νεκροτομής, που συνέταξαν οι Α. - Ο., ως ψευδή και αστήριχτα, καθόσον ελάχιστες από τις αναφερόμενες σ' αυτή εργασίες (διατομές) είχαν πραγματοποιηθεί και τα ευρήματα δεν μπορούσαν να διαπιστωθούν χωρίς αυτές τις ενέργειες. 2. Στην έκθεση των εν λόγω πραγματογνωμόνων γίνεται σαφής λόγος για κακώσεις εν ζωή του θύματος, οι οποίες αγνοήθηκαν από τους εν λόγω ιατρούς. 3. Αποδεικνύεται η επί του σώματος της παθούσης χρήση καυστικού (διαβρωτικού) υγρού μετά τον θάνατό της από άλλο άτομο, γεγονός που αποκλείει την αυτοκτονία και το ατύχημα. 4. Παρατηρήθηκαν ευρήματα ασφυκτικού (με στραγγαλισμό, συνεπεία συμπιέσεως του λαιμού-τραχήλου και ανοξυγοναιμίας του εγκεφάλου) θανάτου της και 5. ο δράστης ενήργησε συγκαλυπτικά, δηλαδή, αφού στραγγάλισε την παθούσα, προσπάθησε να εμφανίσει τον θάνατό της είτε ως ατύχημα από αθέλητη εισπνοή υδροχλωρικού οξέος είτε ως αυτοκτονία συνεπεία εκούσιας κατάποσης του εν λόγω υγρού από την θανούσα. Ειδικότερα, οι εν λόγω Ιατροδικαστές γνωμοδότησαν χωρίς κενά ή αντιφάσεις, με τρόπο απολύτως κατηγορηματικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο, έτσι ώστε να μην αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την πεποίθηση της αλήθειας των πορισμάτων τους ότι *...βρέθηκαν ενώπιον αποτρόπαιου εγκλήματος και αποτρόπαιου τρόπου συγκαλύψεώς του*. Κατέθεσαν, δε, και οι δύο ότι σπουδαίο εύρημα από την νεκροτομή που διενήργησαν για να οδηγηθούν στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος είχε προέλθει από στραγγαλισμό ήταν η ανεύρεση αίματος (αποξηρανθέντος) στο δεξιό αυτί (έξω ακουστικό πόρο) της θανούσας, το οποίο είναι χαρακτηριστικό εύρημα, παρατηρείται σε περιπτώσεις συμπιέσεως του τραχήλου, προήλθε από ρήξη αγγείου και είναι αντίστοιχο με την κηλιδώδη μικροαιμορραγία που διέκριναν από τις φωτογραφίες ότι υπήρχε στο αριστερό μάτι της θανούσας και η οποία έχει τον ίδιο ακριβώς μηχανισμό πρόκλησης. Κατά την πλειοψηφήσασα στο δικαστήριο άποψη, που συντίθεται από τις ψήφους έξι μελών του, ..., ο θάνατος της Δ. Σ., δεν οφείλεται σε ατύχημα ούτε σε αυτοκτονία, αλλά σε εγκληματική ενέργεια και συγκεκριμένα σε στραγγαλισμό. Στην δικανική αυτή κρίση τα ως άνω μέλη του δικαστηρίου οδηγήθηκαν, από την συνεκτίμηση του ως άνω αποδεικτικού υλικού, ιδιαίτερα δε από την ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης των Ιατροδικαστών Α. - Δ., η οποία, ναι μεν εκτιμάται ελεύθερα (177 παρ. 1 ΚΠΔ), ωστόσο η επιστημονική της ορθότητα, πληρότητα και αντικειμενικότητα επιβεβαιώθηκε απ' όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, αλλά και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής. Ειδικότερα, η εκδοχή της αυτοκτονίας με εισπνοή ή κατάποση, την οποία δεν αποκλείει η υπεράσπιση του κατ/νου, δεν ευσταθεί για τους εξής λόγους : 1. Το διάλυμα του υδροχλωρικού οξέος 24% και μάλιστα το συγκεκριμένο με το όνομα Γαλαξίας (Drastic), το οποίο, όπως παραδέχτηκε ο κατ/νος, η θανούσα σύζυγός του το είχε χρησιμοποιήσει και άλλες φορές στο παρελθόν χωρίς κάποια παρενέργεια, βρέθηκε όρθιο και κενό περιεχομένου δίπλα στη θανούσα, ενώ το σκέπασμά του σε άλλο σημείο, κυκλοφορεί ευρέως στο εμπόριο, είναι από τα πιο *αθώα* και πάντως δεν μπορούσε να προκαλέσει τις σοβαρές βλάβες που έφερε στο πρόσωπο η θανούσα. Αυτό προσεπιβεβαιώθηκε και από το σχετικό πείραμα που έγινε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου κατόπιν αιτήματος του πολιτικώς ενάγοντος Δ. Τ.. Δηλαδή, έκανε διαβροχή με το ίδιο ακριβώς διάλυμα, που βρέθηκε στο εμπόριο, τουλάχιστον δύο φορές του προσώπου του αλλά και της ιδιαίτερα ευαίσθητης περιοχής της εσωτερικής επιφάνειας του χεριού του στο ύψος του αγκώνα και η παραμονή του σ' αυτό αρκετή ώρα δεν του προκάλεσε καμία απολύτως βλάβη. Το αυτό δε συνέβη και με τον μάρτυρα - πραγματογνώμονα Α., ο οποίος κατά τη διάρκεια της καταθέσεώς του στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο προς απόδειξη των ισχυρισμών του περί μη δυνατότητας προκλήσεως των σοβαρών εγκαυμάτων στο πρόσωπο της θανούσας από το συγκεκριμένο υγρό, έβρεξε τις παλάμες του με αυτό και χωρίς να το ξεπλύνει κατέθετε στο Δικαστήριο επί μερικές ώρες. Μέχρι δε το τέλος της καταθέσεώς του και οι δύο παλάμες του δεν είχαν υποστεί την παραμικρή βλάβη, ούτε καν είχαν ερύθημα. Το αυτό προκύπτει από την από 26-11-2002 γνωμοδότηση της Α. Κ. - Κ. Α. Κ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όπως αναφέρει, ... Αναφέρεται δε σ' αυτήν, ότι με την επαφή με το δέρμα και μόνο δεν δύναται να προκαλέσει θάνατο τοξικής αιτίας. Στο αυτό, δε, το συμπέρασμα καταλήγει και ο Λ. Π. Ιατρός - Φαρμακοποιός, ειδικός Ιατροδικαστής, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Τοξικολογίας, στην από 6-12-2002 ιατρική γνωμοδότησή του, που έγινε κατόπιν σχετικού ερωτήματος του συνηγόρου των πολιτικώς εναγόντων, στην οποία καταλήγει μετά από λεπτομερειακή ανάλυση και ανάπτυξη ότι ο θάνατος της Σ. αποκλείεται να προήλθε από διαβροχή του δέρματος και εισπνοή αναθυμιάσεων διαλύματος υδροχλωρικού οξέος συγκέντρωσης 24%, είτε αυτή ήταν ατυχηματική, είτε προς αυτοκτονία. Τέλος, σύμφωνα με το αναγνωσθέν έγγραφο της υπεύθυνης του Κέντρου Δηλητηριάσεων Αναπληρώτριας Δ/ντριας κ. Β., με βάση τα στατιστικά στοιχεία του άνω Κέντρου από το 1995 έως σήμερα, δεν έχει διαπιστωθεί αιφνίδιος θάνατος από αναθυμιάσεις υδροχλωρικού οξέος σε οικιακό περιβάλλον της χώρας μας. Σημειωτέον, ότι δεν δημιουργείται έγκαυμα από αναθυμιάσεις. Εξάλλου, αν είχε γίνει κατάποση του εν λόγω υγρού, θα υπήρχε αιμόπτυση, θα είχε υποστεί βλάβη ο οισοφάγος και θα είχε καταστραφεί (διατρυθεί) το στομάχι. Ωστόσο, δεν βρέθηκε κάποια βλάβη, όπως π.χ. έγκαυμα, στα όργανα αυτά της θανούσης. Η εκδοχή της χημικής πνευμονίτιδας - πνευμονικού οιδήματος από εισπνοή αναθυμιάσεων του εν λόγω υγρού, την οποία φαίνεται να ασπάζεται ο κατ/νος, εκτός του ότι αναιρείται από τα άλλα ευρήματα, αποκλείεται και για τους εξής λόγους: το εν λόγω υγρό (χλωριούχο νάτριο), είναι ένα καθαριστικό υγρό (ήπια έως ελάχιστα ερεθιστικό) και οπωσδήποτε μη καυστικό, δεν προκαλεί εγκαύματα και δεν δημιουργεί έγκαυμα από αναθυμιάσεις, αφού δεν προκαλεί αναθυμιάσεις. Τέλος, ενισχυτικά στοιχεία που συνηγορούν ότι ο θάνατος της συζύγου του κατηγορουμένου αποκλείεται να προήλθε από την εισπνοή των αναθυμιάσεων του άνω οξέος είναι και τα εξής: Το δάπεδο του λουτρού ήταν στεγνό χωρίς κανένα ίχνος υγρού, ούτε καν στην περιοχή που βρισκόταν το πρόσωπο της νεκρής. Το παράθυρο του λουτρού βρέθηκε, όπως αυτό δεν αμφισβητήθηκε και αναφέρεται και στην έκθεση αυτοψίας, ανοικτό, πράγμα που σημαίνει ότι αν το υγρό αυτό χρησιμοποιήθηκε από τη θανούσα, η συγκέντρωση στον αέρα ήταν αραιή, δεδομένου ότι το μπάνιο ήταν στον πάνω όροφο και η οικία γύρω - γύρω ελεύθερη από άλλες οικοδομές. Σύμφωνα με την έκθεση αυτοψίας της αστυνομίας δεν βρέθηκε άλλο υγρό στο χώρο που βρέθηκε η θανούσα (ούτε άλλωστε ο κατ/νος υποστήριξε κάτι τέτοιο), ενώ, αν υπήρχε άλλο υγρό και η θανούσα το είχε χρησιμοποιήσει, ασφαλώς δεν μπορούσε η ίδια να το εξαφανίσει, οπωσδήποτε, δε, θα πρέπει να ήταν διαβρωτικό, όπως π.χ. θειικό οξύ (βιτριόλι), έτσι ώστε να δικαιολογεί τα ανευρεθέντα διαβρωτικά εγκαύματα. Αλλά η εκδοχή της αυτοκτονίας αποκλείεται και για τους εξής λόγους, α. Υπάρχει χρήση ισχυρού καυστικού διαβρωτικού υγρού και συγκεκριμένα θειικού οξέος (βιτριολιού), που ήταν αδύνατο να γίνει από την ίδια την παθούσα και ταυτόχρονα να εξαφανίσει το δοχείο ή να τοποθετήσει όρθιο το μπουκάλι αυτό, το οποίο είχε ενδείξεις χλωριούχου νατρίου - καθαριστικού. β. Υπάρχει λιμνάζον υγρό (βιτριόλι) και στις δύο κογχικές χώρες (φωτ. 8) κυρίως στην αριστερή, που επέφερε πλήρη βλάβη, γεγονός που σημαίνει ότι δέχτηκε το βιτριόλι όταν ήταν σε κατακεκλιμένη στάση, αφού αν ήταν όρθια το υγρό θα έρρεε. γ. Η ρίψη του υγρού αυτού έγινε μετά θάνατο. Τούτο προκύπτει από το ότι δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποίησε ηθελημένα η θανούσα το υγρό αυτό (θειικό οξύ - βιτριόλι) και έχοντας αφόρητους πόνους από την επαφή του σώματός της με το υγρό αυτό, αφενός μεν να εξαφάνισε το δοχείο που το περιείχε και αφ' ετέρου να έμεινε ακίνητη σε αυτή την κατακεκλιμένη στάση, έτσι ώστε να μη κυλίσει το υγρό αυτό από τις κόγχες των ματιών της. Περαιτέρω, υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία και ευρήματα που θεμελιώνουν την εγκληματική ενέργεια. Ειδικότερα, οι εν λόγω πραγματογνώμονες - ιατροδικαστές διαπίστωσαν 1. εκτεταμένη αιμορραγική διήθηση, μαλθακών μορίων συστοίχως της ανατομικής περιοχής του δεξιού έξω ακουστικού πόρου, όπου βρήκαν αποξηρανθέν βαθυέρυθρο υλικό με μορφολογικούς χαρακτήρες αίματος. Το εύρημα αυτό, όπως εξήγησαν, οφείλεται σε ρήξη αγγείου από παρατεινομένη παρακώλυση της απαγωγής του φλεβικού σκέλους της κυκλοφορίας του αίματος. Το γεγονός ότι οι πραγματογνώμονες δεν φρόντισαν να διαπιστωθεί και εργαστηριακώς ότι πρόκειται για αίμα, δεν αναιρεί την ύπαρξη του εν λόγω ευρήματος, όπως αβάσιμα προέβαλε η υπεράσπιση του κατ/νου, αφού οι πραγματογνώμονες ήσαν κατηγορηματικοί ότι επρόκειτο για αίμα. Σημειωτέον ότι αποκλείεται να είναι πτωματικό υγρό, αφού όπως βεβαίωσαν οι πραγματογνώμονες δεν βγαίνει τέτοιο υγρό από τον ακουστικό πόρο. Άλλωστε, όπως κατέθεσε η τεχνική σύμβουλος του κατ/νου Χ. Σ. στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο *το πτωματικό υγρό δεν πήζει*. 2. Αιμορραγική βλάβη (κηλιδώδη μικροαιμορραγία) στο βολβικό επιπεφυκότα του αριστερού οφθαλμού, όπως δε κατηγορηματικά αναφέρουν, η ανατομική εντόπιση της ανωτέρω χαρακτηριστικής βλάβης, είναι συμβατή με πρόκληση συνεπεία ρήξεως αγγείου εκ παρατεινομένης παρακωλύσεως της απαγωγής του φλεβικού σκέλους της κυκλοφορίας του αίματος, με τον ίδιο, δε, μηχανισμό δύναται να ερμηνευθεί και η ανεύρεση αποξηρανθέντος αίματος στο δεξιό έξω ακουστικό πόρο. 3. Εγκαυματικού τύπου εκτεταμένη βλάβη του προσώπου, δίκην γεωγραφικού χάρτου, με μορφολογία συμβατή με επίδραση διαβρωτικού δηλητηρίου υγράς μορφής. Η ανομοιόμορφη κατανομή της διαβρωτικής βλάβης του δέρματος του προσώπου συνάδει με διαβροχή μετά θάνατο και ροή του διαβρωτικού υγρού στο πρόσωπο και όχι με βλάβη προκληθείσα από ατμούς. 4. Κατά την επισταμένη μελέτη των φωτογραφιών της σήμανσης, διαπίστωσαν αρκετές εκδορές στο κεφάλι (πρόσωπο, τράχηλο, λαιμό και γνάθο) της θανούσης, οι οποίες έγιναν εν ζωή και αποκλείουν την εκδοχή της αυτοκτονίας ή του ατυχήματος, ενώ πιστοποιούν την εγκληματική ενέργεια.
Ειδικότερα παρατήρησαν: α. ... 5. Κατά την επισταμένη μελέτη των φωτογραφιών της σήμανσης, διαπίστωσαν ότι ο κερατοειδής χιτώνας του αριστερού οφθαλμού, είναι διαφανής και δεν έχει υποστεί χημικό έγκαυμα ("λευκάζουσα χρώση"), όπως αναληθώς αναφέρεται στην έκθεση των ιατρών πραγματογνωμόνων, αφού είναι εμφανής η χροιά της θανούσης (καστανή χροιά). 6. Κατά την επισταμένη επίσης μελέτη των φωτογραφιών της σήμανσης, διαπίστωσαν κυάνωση των ονύχων και των χειλέων, εύρημα συμβατό με ασφυκτικό (διά στραγγαλισμού) θάνατο. Και 7. παρατηρήθηκε το ασυνήθιστο εύρημα, οι πελματιαίες χώρες των άκρων ποδών της θανούσης, να μην έχουν εγκαυματικές βλάβες, ενώ οι κάλτσες που φέρεται ότι φορούσε να έχουν πολλαπλές διατρήσεις συνεπεία της επιδράσεως του διαβρωτικού δηλητηρίου. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι φωτογραφίες του πτώματος, εφόσον ελήφθησαν από τους αστυνομικούς της σήμανσης και δεν αμφισβητείται η γνησιότητά τους, είναι ιατροδικαστικώς παραδεκτές, υπό την έννοια ότι ο Ιατροδικαστής επιτρέπεται (και επιβάλλεται) να τις συνεκτιμήσει, προκειμένου να διαμορφώσει το πόρισμά του για την αιτία θανάτου. Γι' αυτό άλλωστε πρώτη δουλειά των αστυνομικών αρχών, μόλις φθάσουν, είναι να εξασφαλίσουν τον τόπο - χώρο όπου βρίσκεται ένα πτώμα από οποιαδήποτε αλλοίωσή του καθώς και των πραγμάτων που το περιβάλλουν, αποκλείοντας την πρόσβαση σε οποιοδήποτε τρίτο. Όπως δε χαρακτηριστικά κατέθεσε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ο μάρτυρας Π. Γ., ιατροδικαστής, έχουν ανακαλυφθεί ειδεχθή και φοβερά εγκλήματα μετά την εκταφή μόνον από φωτογραφίες. Επομένως, οι ισχυρισμοί της υπεράσπισης του κατ/νου, ότι δεν ευσταθεί το συμπέρασμα των πραγματογνωμόνων διότι αυτοί κατέληξαν σ' αυτό και από την αξιολόγηση και την επισταμένη μελέτη του φωτογραφικού υλικού της αυτοψίας του χώρου ανευρέσεως της θανούσας, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. Επομένως, κατόπιν όσων αποδείχθηκαν περί μη προκλήσεως των σοβαρών εγκαυμάτων στο πρόσωπο της θανούσας από το συγκεκριμένο υγρό, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αυτά προκλήθηκαν μετά το θάνατό της από άλλο υγρό, που όπως αποδείχθηκε, ήταν το θειικό οξύ, κοινώς βιτριόλι. Αυτό πωλείται στο εμπόριο διότι χρησιμοποιείται από ορισμένους επαγγελματίες όπως τους υδραυλικούς, αλλά υπάρχει και στις μπαταρίες των αυτοκινήτων. Το υδροχλωρικό δε οξύ τοποθετήθηκε στην άνω περίοπτη θέση και μάλιστα όρθιο με το πώμα σε άλλη θέση από τον δράστη για λόγους συγκαλύψεως όπως χαρακτηριστικά κατέθεσαν και οι δύο πραγματογνώμονες. Για να μπορεί να γίνει δεκτή η εκδοχή του ατυχήματος ή της αυτοκτονίας, κατά την οποία τα τόσο σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο και οι βλάβες στο λαιμό είχαν προκληθεί από την επαφή τους με το άνω υγρό, αυτός που την επικαλείται επιπλέον πρέπει να δώσει μία λογική εξήγηση στα παρακάτω εύλογα ερωτήματα: πώς εξηγείται το γεγονός ότι τα ρούχα της δεν είχαν υποστεί καμία βλάβη ούτε καν είχε αλλοιωθεί το χρώμα τους; Γιατί τα χέρια της θανούσας, και ιδίως τα πόδια της, παρόλο που οι κάλτσες που φορούσε ήσαν διάτρητες (δήθεν) από την επίδρασή του, δεν είχαν καμία βλάβη; Γιατί εγκαύματα υπήρχαν και στις δύο πλευρές του προσώπου της και όχι μόνον στην πλευρά που ακουμπούσε στο πάτωμα, όπως θα έπρεπε αν αυτά είχαν προκληθεί από την επαφή του με το άνω υγρό; Αν ήταν ατύχημα γιατί η θανούσα ενστικτωδώς δεν έλαβε μόνη της τις πρώτες βοήθειες, όπως πλύσιμο με νερό; Αν είχε εισπνεύσει τις αναθυμιάσεις και αισθανόταν τα συμπτώματα του ερεθισμού στο αναπνευστικό της σύστημα, γιατί δεν έβγαινε να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου γείτονα; Κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη, ..., φυσικός αυτουργός της εν λόγω αποτρόπαιης ανθρωποκτονίας είναι ο κατ/νος σύζυγός της. Ειδικότερα, έχοντας αποφασίσει ευρισκόμενος σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσει τη σύζυγό του, την ημέρα αυτή, (1-11-1999) και περί ώρα 08,30 έως 10,00, μετέβη στην οικία του. Εκεί, ευρισκόμενος ομοίως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, που επέτρεπε τη σκέψη, ήτοι την στάθμιση των αιτίων που τον κινούσαν και τον απέτρεπαν από την τέλεση της ανθρωποκτονίας, χρησιμοποιώντας τις υπέρτερες σωματικές δυνάμεις του, ακινητοποίησε την σύζυγό του ρίχνοντάς την ύπτια στο δάπεδο της κρεβατοκάμαρας ή το κρεβάτι. Ακολούθως, έχοντας ανθρωποκτόνο πρόθεση περιέσφιξε με τα χέρια του για λίγα λεπτά της ώρας την περιοχή του τραχήλου της, έτσι ώστε να αποκλείσει την αναπνευστική οδό προκαλώντας τον ασφυκτικό θάνατό της από ανοξυγοναιμία. Ο τρόπος αυτός θανατώσεώς της επιβεβαιώνεται από τα προαναφερόμενα ευρήματα των πραγματογνωμόνων και την εμφάνιση του πτώματος και συγκεκριμένα: από την εκτεταμένη αιμορραγική διήθηση των μαλθακών μορίων συστοίχως της ανατομικής περιοχής του δεξιού έξω ακουστικού πόρου, όπου βρέθηκε αποξηρανθέν βαθυέρυθρο υλικό με μορφολογικούς χαρακτήρες αίματος, την αιμορραγική βλάβη (κηλιδώδη μικροαιμορραγία) στο βολβικό επιπεφυκότα του αριστερού οφθαλμού, χαρακτηριστικές βλάβες, που είναι συμβατές με πρόκληση συνεπεία ρήξεως αγγείου εκ παρατεινομένης παρακωλύσεως της απαγωγής του φλεβικού σκέλους της κυκλοφορίας του αίματος, οι πολλές εκδορές στην περιοχή του τραχήλου, της γνάθου κλπ, εν ζωή προκληθείσες, όπως ευμεγέθης ταινιοειδής εκδορά, στη δεξιά στερνοκλειδομαστοειδή χώρα του τραχήλου, ευμεγέθης ακανόνιστη εκδορά στην αριστερά γναθιαία χώρα, πολλαπλές μικροεκδορές στο πρόσωπο και τον τράχηλο, ευρείες μελανόφαιες αλλοιώσεις της φυσιολογικής χροιάς του δέρματος συστοίχως των πλαγίων τραχηλικών χωρών, μετά συνοδών μικροεκδορών - μικροδιασχίσεων συστοίχως, οι τρεις εν σειρά μικροδιασχίσεις του δέρματος με μορφολογικούς χαρακτήρες συμβατούς με πρόκληση εκ των κρίκων της αλυσίδος που έφερε η θανούσα στο λαιμό (αποτυπωματική θλαστική βλάβη, συμβατή με συμπίεση συστοίχως, την κυάνωση των ονύχων και των χειλέων, εύρημα συμβατό με ασφυκτικό (διά στραγγαλισμού) θάνατο. Μόλις ο κατ/νος βεβαιώθηκε για τον θάνατό της, θέλοντας να δώσει την εντύπωση στις διωκτικές αρχές ότι αυτός (θάνατος) οφείλεται σε αυτοκτονία ή ατύχημα και όχι σε εγκληματική ενέργεια, έριξε στο πρόσωπο της θανούσης το θειικό οξύ (βιτριόλι), το οποίο είχε φροντίσει να εφοδιαστεί προκαλώντας μετά θάνατο εγκαυματικού τύπου εκτεταμένη βλάβη του προσώπου της, δίκην γεωγραφικού χάρτου. Στη συνέχεια, αντικατέστησε τα ενδύματα της νεκρής συζύγου του, που είχαν λερωθεί, είτε κατά την προηγηθείσα άνιση πάλη και την προβληθείσα αντίστασή της, με άλλα καθαρά ενδύματα και την μετέφερε στο χώρο του μπάνιου, το οποίο καθάρισε επιμελώς. Αψευδής μάρτυρας της ενέργειας αυτής αποτελούν οι φωτογραφίες της θανούσης να φορά ένα μπεζ ξεκούμπωτο παντελόνι με μισοκατεβασμένο το φερμουάρ, απολύτως καθαρό, αν και υποτίθεται καθάριζε το μπάνιο και είχε πέσει στο δάπεδο αυτού. Τέλος, ο κατ/νος με νερό καθάρισε το πρόσωπό της και τα μαλλιά της από στοιχεία ενοχοποιητικά, όπως π.χ. αίμα και περιέβρεξε το χώρο του μπάνιου με το υδροχλωρικό οξύ τοποθετώντας το άδειο δοχείο του καθαριστικού υγρού σε περίοπτη θέση ενώ εξαφάνισε το δοχείο με το θειικό οξύ (βιτριόλι) και τα ρούχα που φορούσε η παθούσα. Την κρίση αυτή ότι δηλαδή φυσικός αυτουργός της δολοφονίας είναι ο κατ/νος, η πλειοψηφήσασα άποψη στηρίζει στα ακόλουθα κυρίως στοιχεία: 1. Στο γεγονός ότι οι σχέσεις του με την θανούσα, δεν ήσαν αρμονικές, εξαιτίας της προπεριγραφόμενης αντισυζυγικής σκληρής συμπεριφοράς του. 2. οι ενέργειες που έκανε και η στάση που κράτησε από την ημέρα της δολοφονίας και μετά είναι περίεργη και ύποπτη σε πολλά σημεία. Συγκεκριμένα, φρόντισε αμέσως να μετακινήσει το πτώμα από τη θέση που ισχυρίζεται ότι το βρήκε και να το μεταφέρει στην κρεβατοκάμαρα, παρόλο που, όπως αποδείχθηκε, α. από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι ήταν νεκρή (αν είναι αλήθεια ότι βρήκε το πτώμα στο μπάνιο και δεν το μετέφερε εκεί για λόγους συγκάλυψης) και β. ο αστυνομικός φίλος του Χ. Γ. του είχε επιστήσει την προσοχή να μη πειράξει τίποτε. Η συμπεριφορά αυτή δεν συνάδει, κατά την κοινή πείρα και λογική, με τη συμπεριφορά που θα επεδείκνυε ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος θα φρόντιζε να μην αλλάξει τίποτε στο χώρο μέχρι να έρθει η Αστυνομία και να διαλευκανθούν τα αίτια του θανάτου. Κατά την κατάθεση του συνταξιούχου Ιατροδικαστή, Ε. Ν., τεχνικού συμβούλου του κατ/νου, *όταν μετακινεί κάποιος ένα πτώμα αυτό είναι αλλοίωση φαινομένων του χώρου, γιατί όταν πάνε οι ειδικοί να αποτυπώσουν την εικόνα και έχει γίνει μεταβολή του χώρου εσκεμμένως ή εξ αμελείας η εικόνα θα είναι λάθος. Η αλλοίωση των στοιχείων του χώρου, αν γίνεται εσκεμμένως είναι για λόγους συγκάλυψης*. 3. Όπως αναγκάστηκε να παραδεχτεί για πρώτη φορά στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεδομένου ότι στο από 21-11-2001 απολογητικό του υπόμνημα προς την τακτική ανακρίτρια Κορίνθου και στο από 24-7-2002 υπόμνημά του στο Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου δεν το ανέφερε, έριξε νερό στο πρόσωπο και τα μαλλιά της θανούσης. Γι' αυτή την ενέργεια, που ασφαλώς αποσκοπούσε στο να εξαφανίσει διάφορα σημάδια από το πρόσωπό της (αίματα ή καυστικό υγρό) δεν έδωσε κάποια πειστική εξήγηση. 4. Αμέσως μετά την προβαλλόμενη "ανακάλυψη" του πτώματος τηλεφώνησε στο περίπτερό του, στο φίλο του αστυνομικό Χ. Γ., διότι προφανώς προσέβλεπε στα φιλικά του συναισθήματα και στη δική του μεσολάβηση για να γίνει πιστευτό και να υιοθετηθεί από την αστυνομία η άποψη του "ατυχήματος", καθώς και σε ιδιώτη ιατρό, αποβλέποντας προφανώς στο να εξασφαλίσει πάνω στη σύγχυση χωρίς περαιτέρω ανακρίσεις ένα πιστοποιητικό θανάτου από ατύχημα και πάντως δεν τηλεφώνησε ο ίδιος και αμέσως στην Αστυνομία, όπως όφειλε να πράξει. 5. Ο κατ/νος δεν είχε λόγο να μεταβεί εκτάκτως στην οικία του την ημέρα και ώρα αυτή. Ο ισχυρισμός του ότι ανησυχούσε να μάθει τι είπε στη σύζυγό του ο γιατρός, που θα επισκεπτόταν στην Κόρινθο, ήταν ένα πρόσχημα. Ειδικότερα, έχοντας ήδη στραγγαλίσει 3-3 1/2 ώρες πριν την σύζυγό του, εφηύρε αυτό το πρόσχημα, προκειμένου να μεταβεί στο σπίτι και να "ανακαλύψει" ο ίδιος το πτώμα και όχι το παιδί τους, όταν αυτό θα γυρνούσε από το σχολείο το μεσημέρι, αλλά και να *τακτοποιήσει* καλύτερα τα πράγματα έτσι ώστε να δείχνουν ατύχημα ή αυτοκτονία. Και δεν είχε κάποιο λόγο να ανησυχεί, και μάλιστα για την επίσκεψη της συζύγου του στον γιατρό, α. γιατί η σύζυγός του, όπως ο ίδιος παραδέχεται, δεν πήγε σε γιατρό, επειδή είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά απλώς επειδή μούδιαζαν τα δάκτυλα των χεριών της και β. ουδέποτε στο παρελθόν είχε δείξει ανάλογη ανησυχία και ευαισθησία για σοβαρότερα προβλήματα της συζύγου του. Ειδικότερα, ακόμη και όταν η σύζυγός του μετέβαινε στην Αθήνα για τα ψυχολογικά της προβλήματα, ουδέποτε τη συνόδευσε, ενώ κατά την κύηση του μοναδικού τέκνου τους, κατά την διάρκεια της οποίας η σύζυγός του αναγκάστηκε να φιλοξενηθεί για πολλούς μήνες στην Αθήνα σε συγγενικό της σπίτι, ο κατ/νος παρέμεινε στον Άσσο. Περαιτέρω, ο κατ/νος δεν είχε δει τη σύζυγό του να μεταβαίνει στην Κόρινθο από την παρακείμενη στο περίπτερό του στάση του ΚΤΕΛ, έτσι ώστε να έχει αγωνία να μάθει τι της είπε ο γιατρός της Κορίνθου. Σημειωτέον ότι ο μάρτυρας Μ., αυτοκινητιστής, κατέθεσε ότι ο κατ/νος τον είχε μισθώσει από την προηγουμένη για να μεταφέρει τη θανούσα στην Κόρινθο. Στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο κατέθεσε ότι την 09,00 - 09,30 ώρα μίλησε με τον κατ/νο και τον αποδέσμευσε λέγοντάς του ότι *μάλλον δεν θα πάει στην Κόρινθο*. Γνώριζε, επομένως, ότι η γυναίκα του εκείνο το πρωί δεν πήγε στην Κόρινθο, δηλαδή βρισκόταν όλο το πρωί στο σπίτι. Τέλος, αν είχε πάει στην Κόρινθο, επιστρέφοντας θα περνούσε από το περίπτερο, εφόσον η στάση του λεωφορείου ήταν πολύ κοντά σ' αυτό. 6. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου της συζύγου του και υιοθέτησε από την πρώτη κιόλας στιγμή εντελώς αβασάνιστα την άποψη του ατυχήματος, φροντίζοντας να υιοθετηθεί και από τους άλλους (οικείους, συγχωριανούς, Αστυνομία κλπ), χωρίς, ωστόσο, να απορρίπτει και την εκδοχή της αυτοκτονίας (...). 7. Απέκλεισε από την αρχή το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας, φοβούμενος προφανώς ότι οποιαδήποτε έρευνα θα απέβαινε σε βάρος του. 8. Έφερε αντιρρήσεις για την εκταφή του πτώματος και γενικά δεν υποστήριξε καθόλου τον αδελφό της στις προσπάθειες που αυτός έκανε να διακριβωθούν τα αίτια του θανάτου. Έτσι, δεν παραβρέθηκε στην εκταφή, παρόλο που ενημερώθηκε έστω και την τελευταία στιγμή τηλεφωνικά από τον Δ/ντη του Α.Τ. Β. 9. Η συμπεριφορά του απέναντι στους συγγενείς της θανούσης κατά την ημέρα της κηδείας αλλά και αργότερα ήταν ασυνήθιστη για τέτοιες περιστάσεις και παράξενη. Ειδικότερα, μετά την νεκροψία-νεκροτομή δεν ζήτησε να μεταφερθεί η θανούσα στην οικία τους, ώστε να της απονεμηθούν οι τιμές που είθισται να απονέμονται στο νεκρό τουλάχιστον στην επαρχία. Τούτο το έπραξε επειδή φοβόταν ότι οι συγγενείς της θα είχαν τη δυνατότητα να ανοίξουν το φέρετρο (το οποίο πρέπει να αναφερθεί ότι παρέμεινε κλειστό καθόλη την διάρκεια της κηδείας και άνοιξε μόνο για λίγο μέσα στο τάφο) και να παρατηρήσουν την όψη της με τα εγκαύματα και τις αμυχές, θέαμα που θα διήγειρε υποψίες για τον τρόπο του θανάτου της. 10. Έχοντας πληροφορηθεί ότι ο αδελφός της θανούσης Δ. Τ. κινείται προκειμένου να επιτύχει εκταφή του πτώματος, δεν είχε φτιάξει μνήμα στον τάφο του θύματος μέχρι το χρόνο της εκταφής που έλαβε χώρα μετά από εννέα περίπου μήνες από την ταφή, πράγμα ασύνηθες για την ελληνική κοινωνία, προφανώς για να επέλθουν ευκολότερα τα αποτελέσματα της σήψεως και να γίνει δυσκολότερο το έργο της εξακρίβωσης των αιτιών του θανάτου της μετά τυχόν εκταφή. 11. Όπως και ο κατ/νος παραδέχτηκε, όταν μετέβη στην οικία του, βρήκε την αυλόπορτα του κήπου καθώς και την εξωτερική πόρτα στις αρχές του κλιμακοστασίου κλειστές, δηλαδή δεν υπήρξε κάποιο ίχνος παραβίασης από την είσοδο κάποιου τρίτου, ενώ στους χώρους του σπιτιού δεν υπήρχε καμία αταξία ή σημεία αναστάτωσης που να μαρτυρούν προηγηθείσα πάλη της συζύγου του με επίδοξο ληστή ή βιαστή. 12. Το σπουδαιότερο, όμως, γεγονός που αποδεικνύει την ενοχή του κατ/νου αποτελεί η διαπίστωση ότι πρόκειται για μία δολοφονία, κατά την οποία ο δράστης ενήργησε συγκαλυπτικά. Δηλαδή, ενώ σκότωσε με στραγγαλισμό, στη συνέχεια προέβη σε σειρά ενεργειών, προκειμένου να εμφανίσει τον θάνατο ως αυτοκτονία ή ατύχημα. Αυτό είχε λόγους να το κάνει μόνο ο κατ/νος. Ειδικότερα, εάν στην οικία είχε εισέλθει παράνομα κάποιος τρίτος - επίδοξος ληστής ή βιαστής, που στραγγάλισε την θανούσα, αυτός δεν είχε κανένα λόγο να εμφανίσει το θάνατο αυτό ως ατύχημα ή αυτοκτονία. Πολύ περισσότερο, εάν είχε σκοπό την ληστεία ή τον βιασμό, γιατί να έχει εφοδιαστεί και με θειικό οξύ ( βιτριόλι); Υπενθυμίζεται ότι δεν υπήρχαν ίχνη παραβίασης της οικίας, ούτε κάποια ακαταστασία στους χώρους της. Ο ανθρωποκτόνος σκοπός του κατ/νου προκύπτει από το μέσο που χρησιμοποίησε (δηλαδή τα χέρια του και τις υπέρτερες σωματικές δυνάμεις του), το ευπαθές σημείο της παθούσης που κατηύθυνε τις ενέργειές του (τράχηλος) καθώς και από την ένταση και την διάρκεια της περίσφυξης των αεροφόρων οδών του θύματος, μέχρι να επέλθει το σκοπούμενο αποτέλεσμα, δηλαδή ο ασφυκτικός θάνατος. Επίσης προκύπτει από τον προηγούμενο εφοδιασμό του με θειικό οξύ, το οποίο χρησιμοποίησε μετά τον θάνατό της. Ενώ η ηρεμία της ψυχής του αποδεικνύεται από τον μεθοδικό τρόπο που ενήργησε προκειμένου να παρουσιάσει τον θάνατο ως ατύχημα ή αυτοκτονία. Επομένως, κατά την άποψη που επεκράτησε, ο κατ/νος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση".
Με αυτά που δέχθηκε, το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 299 παρ. 1 του ΠΚ, την οποία ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου, με ελλιπή, δηλαδή, ή αντιφατική αιτιολογία. Οι μερικότερες αντίθετες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος είναι αβάσιμες, αφού: α) Επαρκώς αιτιολογείται ο χρόνος, κατά τον οποίο τελέσθηκε η ένδικη πράξη, δεν ήταν, δε, αναγκαίο ούτε να προσδιοριστεί ακριβέστερα αυτός ούτε να απορριφθεί αιτιολογημένα ο αρνητικός της κατηγορίας ισχυρισμός του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ότι, κατά τον κρίσιμο χρόνο (08.30 - 10.00 της 1.11.1999), βρισκόταν συνεχώς στο περίπτερό του (άλλοθι) και ότι, επομένως, δεν ήταν δυνατόν να είχε μεταβεί στην οικία του και να δολοφονήσει τη σύζυγό του. Συγκεκριμένα, έγινε δεκτό ότι ο θάνατος της Δ. Σ. επήλθε μερικές ώρες πριν από την 12.00 ώρα, που ο κατηγορούμενος ειδοποίησε τον ιατρό Δ. Σ., ενώ το Δικαστήριο δέχθηκε, με λογικά επιχειρήματα, ότι ο θάνατος της ανωτέρω οφειλόταν σε εγκληματική ενέργεια και ότι δολοφόνος ήταν ο κατηγορούμενος και όχι τρίτο πρόσωπο. Ακόμη, γίνεται δεκτό ότι, ενώ το θύμα, την κρίσιμη ημέρα, επρόκειτο να επισκεφθεί κάποιο γιατρό στην Κόρινθο, για τον οποίο λόγο ο κατηγορούμενος, την προηγούμενη ημέρα είχε μισθώσει τον αυτοκινητιστή Μ., την ημέρα του φόνου και περί ώρα 09.00 - 09.30 αποδέσμευσε τον τελευταίο, λέγοντάς του ότι η σύζυγός του μάλλον δεν θα μετέβαινε στην Κόρινθο. Τέλος, δεν ήταν αναγκαίο να αναφέρεται ποιος, κατά την κρίσιμη ημέρα, άνοιξε το περίπτερο και ποια ώρα ή αν κάποιος, κατά την επίδικη ώρα, αντικατέστησε τον κατηγορούμενο. β) Εκτίθεται ότι ο δράστης, κατά την τέλεση της πράξεώς του, ενέργησε συγκαλυπτικά. Δηλαδή, ότι, αφού στραγγάλισε το θύμα, περιέλουσε το πρόσωπο και το λαιμό του με θειικό οξύ (βιτριόλι), το οποίο είχε προμηθευθεί προηγουμένως και, μετά το έγκλημα, το εξαφάνισε. Όμως, για να εμφανίσει το φόνο ως ατύχημα ή δολοφονία, τοποθέτησε όρθιο ένα μπουκάλι άδειο υδροχλωρικού οξέος (άκουα φόρτε), αφού περιέβρεξε το χώρο του μπάνιου με αυτό. Αλλά το υγρό αυτό, όπως έγινε δεκτό, δεν προκαλεί εγκαύματα ούτε αναθυμιάσεις. Περαιτέρω, έγινε δεκτό ότι βρέθηκε λιμνάζον υγρό (βιτριόλι) και στις δύο κογχικές χώρες, και κυρίως στην αριστερή, που επέφερε πλήρη βλάβη, ενώ η ρίψη του υγρού αυτού έγινε μετά θάνατο. Η αναφορά στο διατακτικό ότι ο κατηγορούμενος, μετά το στραγγαλισμό, περιέλουσε το θύμα με υδροχλωρικό οξύ δεν δημιουργεί καμιά αντίφαση, καθόσον στο σκεπτικό προσδιορίζεται ακριβέστερα ο τρόπος, κατά τον οποίο ενέργησε αυτός. γ) Αιτιολογημένα το Δικαστήριο υιοθέτησε τις απόψεις των πραγματογνωμόνων Β. Δ. και Ι. Α. και εξηγεί γιατί δεν δέχεται τις απόψεις άλλων ιατρών. δ) Σαφώς δέχεται το Δικαστήριο ότι ο κατηγορούμενος "ισχυρίστηκε" ότι βρήκε το θύμα στο μπάνιο, ενώ δεν ασκεί επιρροή αν αυτό βρέθηκε πράγματι στο μπάνιο και μεταφέρθηκε στην κρεβατοκάμαρα ή αν μεταφέρθηκε αυτό στο μπάνιο για λόγους συγκαλύψεως. ε) Όπως αναφέρθηκε, ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι, κατά την κρίσιμη ημέρα, η σύζυγός του δεν είχε μεταβεί στην Κόρινθο, δεδομένου ότι αφενός ακύρωσε τη μίσθωση του ταξί και αφετέρου, αν εκείνη αναχωρούσε με το λεωφορείο, θα την έβλεπε από το περίπτερο. Ο λόγος, λοιπόν, για τον οποίο δεν όφειλε να ανησυχεί για την επίσκεψή της στο γιατρό και ειδικότερα για το αν το μούδιασμα των δακτύλων των χεριών της ήταν σοβαρό πρόβλημα ή όχι δεν ασκεί επιρροή. Επομένως, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠοινΔ, τέταρτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και νόμιμης βάσεως, είναι αβάσιμος. Οι, εμπεριεχόμενες στο λόγο αυτό, αιτιάσεις για εσφαλμένη εκτίμηση αποδεικτικών μέσων (μαρτυρικών καταθέσεων, εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης, κ.λπ.) είναι απαράδεκτες, γιατί, με την επίφαση της ελλείψεως αιτιολογίας, πλήττουν την, αναιρετικώς ανέλεγκτη, περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 329, 331, 333 παρ.2, 364 και 369 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι η λήψη υπόψη από το δικαστήριο, για το σχηματισμό της κρίσεώς του περί της ενοχής του κατηγορουμένου, εγγράφων που δεν αναγνώσθηκαν κατά την προφορική συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. δ' του ίδιου Κώδικα, που ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Α' του ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, διότι αποστερείται έτσι ο κατηγορούμενος του δικαιώματος να εκθέσει τις απόψεις του και να προβεί σε παρατηρήσεις σχετικά με το αποδεικτικό αυτό μέσο (άρθρο 358 ΚΠοινΔ), εκτός αν αυτά αποτελούν στοιχεία του κατηγορητηρίου ή το υλικό αντικείμενο του εγκλήματος ή είναι έγγραφα διαδικαστικά ή αναφέρονται απλώς διηγηματικά στην απόφαση ή το περιεχόμενό τους προκύπτει από άλλα αποδεικτικά μέσα. Περαιτέρω, τα έγγραφα με γραφικές παραστάσεις, όπως είναι οι χάρτες, απεικονίσεις, φωτογραφίες και σχεδιαγράμματα, δεν "αναγιγνώσκονται" κατά κυριολεξία, αλλά επισκοπούνται από τους παράγοντες της δίκης, προς τους οποίους επιδεικνύονται για το σκοπό αυτόν από τον διευθύνοντα τη συζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο αναφέρει στο σκεπτικό του, όπως ήδη έχει εκτεθεί, και τα εξής: 1. "Όπως αναγκάστηκε να παραδεχτεί για πρώτη φορά στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεδομένου ότι στο από 21-11-2001 απολογητικό του υπόμνημα προς την τακτική ανακρίτρια Κορίνθου και στο από 24-7-2002 υπόμνημά του στο Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου δεν το ανέφερε, έριξε νερό στο πρόσωπο και τα μαλλιά της θανούσης". Και 2. "Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι εν λόγω ιατροί Ι. Α. και Χ. Ο. καταμηνύθηκαν από τον αδελφό της θανούσης Δ. Τ., για ψευδορκία πραγματογνώμονα, ψευδή βεβαίωση από κοινού και απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία, αλλά αθωώθηκαν λόγω ελλείψεως δόλου (βλ. την υπ' αριθ. 465/2004 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Πατρών). Κατά τη δίκη εκείνη ο δικηγόρος Πατρών Κων/νος Αργυρόπουλος που τους υπερασπιζόταν συνέταξε δήλωση στην οποία ανέφερε για τον εξ αυτών Χ. Ο. τα εξής *...ο κατ/νος δηλώνει ότι υπήρξε ελλιπής η διεξαχθείσα υπό τούτου πραγματογνωμοσύνη, τούτο οφείλεται εις το φόρτο των καθηκόντων του. Αποδέχεται ότι η διεξαχθείσα πραγμ/νη υπήρξε ελλιπής με αποτέλεσμα να τον οδηγήσει σε λάθος συμπέρασμα ως προς τα αίτια του θανάτου της Δ. Σ. ... Λυπάται και ζητάει συγνώμη από τους οικείους της ...δεν υπήρξε δόλος ...* Μεταγενέστερα βέβαια ο εν λόγω ιατρός υπεστήριξε ότι η δήλωση συνετάγη από τον δικηγόρο του χωρίς την δική του συναίνεση. Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω ιατρός κατηγορήθηκε για ελλιπή έκθεση νεκροψίας- νεκροτομής και σε άλλη υπόθεση (με κατ/νο ονόματι Χ.), διαψεύστηκε δε το πόρισμα που είχε συντάξει". Όπως, όμως, προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, τα ως άνω έγγραφα, ήτοι α) το από 21.11.2001 απολογητικό υπόμνημα του κατηγορουμένου προς την Τακτική Ανακρίτρια Κορίνθου, β) το από 24.7.2002 υπόμνημα του ιδίου προς το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου, γ) η δήλωση που συνέταξε ο συνήγορος του Χρ. Ο. στη δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η 465/2004 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών και δ) η έκθεση νεκροψίας - νεκροτομής σε υπόθεση με άλλο κατηγορούμενο επ' ονόματι Χ., δεν περιλαμβάνονται στον πίνακα των εγγράφων που αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο. Πλην, όμως, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, τα ως άνω έγγραφα δεν αξιοποιήθηκαν αποδεικτικώς, αλλά αναφέρονται διηγηματικά. Συγκεκριμένα, α) το κρίσιμο προς αξιολόγηση περιστατικό, δηλαδή ότι ο αναιρεσείων έριξε νερό στο πρόσωπο και τα μαλλιά της θανούσας συζύγου του, προκύπτει, κατά τις παραδοχές της αποφάσεως, από τα όσα ο ίδιος υποστήριξε κατά την απολογία του στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο (και όχι, δηλαδή, από τα εν λόγω έγγραφα υπομνήματά του). β) Η κρίση του Δικαστηρίου για την πλημμελή από τον Χρ. Ο. σύνταξη της εκθέσεώς του στηρίχθηκε στα λοιπά αποδεικτικά μέσα και ιδίως στην έκθεση των πραγματογνωμόνων Β. Δ. και Ι. Α. και όχι στη δήλωση του συνηγόρου του Χ. Ο. στη δίκη, επί της οποίας εκδόθηκε η ως άνω απόφαση, η οποία, πάντως, αναγνώσθηκε στο ακροατήριο (σελ. 93 πρακτικών, αύξ. αριθ. 10). Η δήλωση, δηλαδή, αυτή αναφέρεται ως εκ περισσού και δεν συνέβαλε στη διαμόρφωση της ειρημένης δικανικής πεποιθήσεως, αλυσιτελής, δε, κατά τούτο, είναι και η μνεία εκθέσεως νεκροψίας - νεκροτομής από άλλη υπόθεση, η οποία αναφέρεται στο αιτιολογικό της αποφάσεως απλώς ιστορικά, χωρίς την οποιαδήποτε συμβολή στην ανωτέρω εξενεχθείσα κρίση. Περαιτέρω, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών, στον πίνακα των εγγράφων που αναγνώσθηκαν αναφέρεται με αύξ. αριθ. 5 ότι "επισκοπήθηκαν από τον Πρόεδρο δέκα (10) έγχρωμες φωτογραφίες που επισυνάπτονται στη δικογραφία και απεικονίζουν τον χώρο της οικίας της θανούσας καθώς και την θανούσα...". Όμως, στο προοίμιο του σκεπτικού, αναφέρεται ρητώς ότι το Δικαστήριο εκτίμησε, μεταξύ άλλων αποδεικτικών μέσων, "στ. τις φωτογραφίες που υπήρχαν στη δικογραφία, αλλά και αυτές που προσκομίστηκαν, οι οποίες επισκοπήθηκαν από όλους τους παράγοντες της δίκης, ύστερα από επίδειξή τους για το σκοπό αυτό από τον διευθύνοντα τη συζήτηση Πρόεδρο του Δικαστηρίου". Η αναφορά αυτή στο προοίμιο του σκεπτικού αναιρεί την από παραδρομή αναγραφή στον πίνακα των εγγράφων που αναγνώσθηκαν ότι οι φωτογραφίες επισκοπήθηκαν μόνο από τον Πρόεδρο. Επομένως, από τη μνεία στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως των ανωτέρω εγγράφων και από τη λήψη, για την καταδικαστική κρίση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου, υπόψη και των φωτογραφιών που επισκοπήθηκαν όχι μόνο από τον Πρόεδρο, αλλά από όλους τους παράγοντες της δίκης, δεν προκλήθηκε καμιά απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο και ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α του ΚΠοινΔ, δεύτερος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος.
Κατά το άρθρο 329§1 του ΚΠοινΔ, η συζήτηση στο ακροατήριο, καθώς και η απαγγελία της αποφάσεως γίνονται δημόσια σε όλα τα δικαστήρια και επιτρέπεται στον καθένα να παρακολουθεί ανεμπόδιστα τις συνεδριάσεις, κατά δε το άρθρο 510§1 στοιχ. Γ' του ίδιου Κώδικα, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η παράβαση των διατάξεων για τη δημοσιότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο. Εξάλλου, η έλλειψη δημοσιότητας της συνεδριάσεως, που κατοχυρώνεται και με το άρθρο 93§2 του Συντάγματος, αποδεικνύεται μόνον από τα σχετικά πρακτικά της συγκεκριμένης δίκης. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, αναφέρεται στη σελ. 26 αυτών ότι "όταν έφθασε η ημέρα και η ώρα που τάχθηκαν από τον Πρόεδρο (συνεδρίαση της 14 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 09.00), ..., προσήλθαν στην αίθουσα του Μ.Ο.Ε. Ναυπλίου, του οποίου οι θύρες ήταν κλειστές και κατέλαβαν τις έδρες τους...". Η αυτή αναφορά γίνεται και στις συνεδριάσεις τις 15 Νοεμβρίου 2013 (σελ. 40), 19 Νοεμβρίου 2013 (σελ. 51), 2 Δεκεμβρίου 2013 (σελ. 62), 3 Δεκεμβρίου 2013 (σελ. 69), 14 Ιανουαρίου 2014 (σελ. 78), 17 Φεβρουαρίου 2014 (σελ. 85) και 27 Φεβρουαρίου 2014 (σελ. 88). Αντιθέτως, στις συνεδριάσεις της 6 Μαρτίου 2014, 13 Μαρτίου 2014 και 21 Μαρτίου 2014 (σελ. 98, 99 και 100, αντιστοίχως) αναφέρεται ότι "όταν έφθασε η ημέρα και η ώρα που τάχθηκαν από τον Πρόεδρο..., προσήλθαν στην αίθουσα του Μ.Ο.Ε. Ναυπλίου, του οποίου οι θύρες ήταν ανοικτές και κατέλαβαν τις έδρες τους...". Από τις επισημειώσεις αυτές προκύπτει ότι οι θύρες του Δικαστηρίου ήταν κλειστές ή ανοικτές όχι κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, αλλά κατά τη στιγμή που, μετά τη διακοπή της εκάστοτε συνεδριάσεως που είχε προηγηθεί, επανήλθαν για να καταλάβουν τις θέσεις τους οι δικαστές και οι λοιποί παράγοντες της δίκης. Πράγματι, όπως βεβαιώνεται στα πρακτικά, από τα οποία και μόνο, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, αποδεικνύεται η τήρηση της αρχής της δημοσιότητας, μετά την κατάληψη από τους παράγοντες της δίκης των θέσεών τους, ο Πρόεδρος "διέταξε να συνεχιστεί η διακοπείσα παραπάνω δημόσια συνεδρίαση" (σελ. 40, 52, κ.λπ.). Αλλά και στη σελ. 2 των πρακτικών βεβαιώνεται ότι "η συνεδρίαση άρχισε στο Ναύπλιο την 9η πρωινή ώρα της 13ης Νοεμβρίου 2013 δημόσια", ενώ δημόσια απαγγέλθηκαν και όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου (σελ. 10, 18, 38, 39, 50, 51, 61, 67, 68, 101, 140, 142, 146, 147, 148, 149). Επομένως, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο, καθ' όλες τις συνεδριάσεις, συνεδρίασε δημόσια και δεν παραβίασε την αρχή της δημοσιότητας, ο δε, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Γ του ΚΠοινΔ, τρίτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος.
Τέλος, από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως προκύπτει ότι εφαρμόσθηκαν μεν οι ορθές διατάξεις του ΠΚ που ρυθμίζουν την επίδικη αξιόποινη πράξη (άρθρα 26 παρ. 1, 27 παρ. 1, 51, 52, 83, 84 παρ. 2 περ. ε και 299 παρ. 1), αλλά από παραδρομή δεν παρατέθηκαν αυτές. Ωστόσο, εφόσον ο Άρειος Πάγος, σύμφωνα με το άρθρο 514 εδ. δ του ΚΠοινΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 50 παρ. 4 του ν. 3160/2003, μπορεί, ακόμη και αν δεν εμφανιστεί ο αναιρεσείων, αυτεπαγγέλτως να παραθέσει τα σχετικά άρθρα του ποινικού νόμου που εφαρμόστηκαν στην προσβαλλόμενη απόφαση, αν αυτά δεν έχουν παρατεθεί σε αυτή ή έχουν παρατεθεί εσφαλμένα, τούτο πολύ περισσότερο δικαιούται να πράξει και όταν ο αναιρεσείων είναι παρών. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της η κρινόμενη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ), καθώς και στη δικαστική δαπάνη των παραστάντων πολιτικώς εναγόντων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ), να παρατεθούν στην προσβαλλομένη απόφαση οι διατάξεις του ΠΚ που εφαρμόσθηκαν, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 3 Νοεμβρίου 2014 (υπ' αριθ. πρωτ. 7159/2014) αίτηση του Ν. Σ. του Α., για αναίρεση της 103α, 103, 104, 105, 107/2013, 31/2014 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ, καθώς και στη δικαστική δαπάνη των παραστάντων πολιτικώς εναγόντων Δ. Τ., Ι. Τ. - Τ. και Π. Τ.. εκ πεντακοσίων (500) ευρώ. ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ στην 103α, 103, 104, 105, 107/2013, 31/2014 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου, στη σελίδα 146, τα άρθρα που προβλέπουν την πράξη για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων και συγκεκριμένα τα άρθρα 26 παρ. 1, 27 παρ. 1, 51, 52, 83, 84 παρ. 2 περ. ε και 299 παρ. 1 του ΠΚ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 18 Μαρτίου 2015.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Η ετυμηγορία της ψυχής του Υπασπιστή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη

Αγωγή αποζημίωσης του Δημοσίου για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης των εναγόντων, που υπέστησαν εξαιτίας του θανάτου του συγγενούς τους, Αστυνομικού Υποδιευθυντή, Υπασπιστή του Υπουργού Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος επήλθε κατά την έκρηξη βομβιστικού μηχανισμού, που είχε τοποθετηθεί σε ταχυδρομική επιστολή, από τρομοκρατική οργάνωση. Περιγραφή των αρμοδιοτήτων που πρέπει να έχουν τα όργανα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, στις οποίες δεν περιλαμβάνεται και η παραλαβή, η αποσφράγιση και η αξιολόγηση του περιεχομένου αλληλογραφίας που απευθύνεται στην Ιεραρχία του Σώματος. Θεμελιώνεται ευθύνη του Δημοσίου για τον θάνατο του Αστυνομικού, καθόσον, ενώ όλη η απευθυνόμενη στη φυσική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αλληλογραφία, έπρεπε να υποβάλλεται σε ειδικό έλεγχο με την χρήση μέσων προηγμένης τεχνολογίας (συσκευή ελέγχου χειραποσκευών X-RAY), ανεξαρτήτως της ιδιότητας του κομιστή αυτής, παρόλα αυτά, ο ελεγκτικός μηχανισμός του Υπουργείου είχε υιοθετήσει την πάγια τακτική, οι κατέχοντες ειδική κάρτα πρόσβασης, ως διαπιστευμένα πρόσωπα, να εξαιρούνται του ηλεκτρονικού ελέγχου, πρακτική που δεν έχει έρεισμα στο νόμο, με αποτέλεσμα η παράλειψη προσήκοντος ελέγχου να συνιστά παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Καμία υπαιτιότητα δεν βαρύνει τον θανόντα, αφού δεν προέκυψε ότι είχε δώσει εντολή να εξαιρούνται από τον ηλεκτρονικό έλεγχο τα αντικείμενα και η αλληλογραφία, ούτε, άλλωστε, είχε αρμοδιότητα να κατευθύνει τις ενέργειες της φρουράς, σε σχέση με τον έλεγχο της διακινούμενης αλληλογραφίας. Καθορισμός του ύψους της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης στους συγγενείς του θανόντος.

ΑΡΙΘΜΟΣ 2953/2015 ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Τμήμα 18ο Τριμελές Αποτελούμενο από τους: Χάιδω Χαρμπίλα - Κώτσου, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., Άννα Ατσαλάκη και Κλεοπάτρα Καλλικάκη - Εισηγήτρια, Εφέτες Δ.Δ., και γραμματέα την Αμαλία Παναγιωτοπούλου, δικαστική υπάλληλο, συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Απριλίου 2015, για να δικάσει Α) την από 13-1-2015 (αριθμ. καταχ. ΑΒΕΜ .../30-1-2015) έφεση, των 1) έως και 7) ..., οι οποίοι παραστάθηκαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο ..., σύμφωνα με την από 20-4-2015 έγγραφη δήλωση, που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου, κατά τ ο υ Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και παραστάθηκε με τη Δικαστική Πληρεξούσια του Ν.Σ.Κ. Διονυσία Νταϊφώτη, σύμφωνα με την από 22-4-2015 έγγραφη δήλωση, που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου, και Β) την από 6-2-2015 (αριθμ. καταχ. ΑΒΕΜ .../13-2-2015) έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών ... . Το Δικαστήριο, μελέτησε τη δικογραφία και σκέφτηκε σύμφωνα με το νόμο. 

1. Επειδή, με τις κρινόμενες από 13-1-2015 και 6-2-2015 αντίθετες εφέσεις, που συνεκδικάζονται λόγω της μεταξύ τους συνάφειας (άρθρ. 125 ΚΔΔ), για την άσκηση δε της πρώτης εξ αυτών καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο, ενώ για τη δεύτερη, που ασκείται από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου, διώκεται παραδεκτώς, με την μεν πρώτη η μεταρρύθμιση, ενώ με τη δεύτερη η εξαφάνιση της υπ'αριθμ. 17419/2014 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (15ου Τμήματος). Με την απόφαση αυτή έγινε εν μέρει δεκτή η από 29-10-2010 αγωγή των εκκαλούντων - εφεσίβλητων κατά του Ελληνικού Δημοσίου και αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του τελευταίου να καταβάλει σε καθέναν από τους τρεις (3) πρώτους ενάγοντες (και ήδη εκκαλούντες - εφεσίβλητους) το ποσό των 120.000 ευρώ, σε καθένα από τους 4ο και 5η το ποσό των 80.000 ευρώ και σε καθένα από τους 6ο και 7ο το ποσό των 30.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης, που υπέστησαν εξαιτίας του θανάτου του συγγενούς τους ..., Αστυνομικού Υποδιευθυντή και Υπασπιστή του Υπουργού Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος επήλθε στις 24-6-2010, κατά την έκρηξη βομβιστικού μηχανισμού, που είχε τοποθετηθεί σε ταχυδρομική επιστολή, από τρομοκρατική οργάνωση. 

2. Επειδή, στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος …». Περαιτέρω, στο άρθρο 932 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι: «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης… Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του εισαγωγικού νόμου του Αστικού Κώδικα, ευθύνη προς αποζημίωση γεννάται, όχι μόνον από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες ή από παραλείψεις οφειλομένων νομίμων υλικών ενεργειών των οργάνων του Δημοσίου, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών. Εξάλλου, σύμφωνα με τις ίδιες διατάξεις, ευθύνη του Δημοσίου συντρέχει, τηρουμένων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, όχι μόνο στην περίπτωση που με σχετική πράξη ή παράλειψη οργάνου του, παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και στην περίπτωση που παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στην συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη εν γένει νομοθεσία και τους οικείους κανονισμούς, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης (ΣτΕ 2796/2006 7μ, 4133/2011 7μ, 1219/2012, 3362/2013, 939,975/2014). Για την θεμελίωση της ευθύνης απαιτείται, μεταξύ άλλων, να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης και της επελθούσας ζημίας, ο σύνδεσμος δε αυτός υφίσταται όταν, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη ή υλική ενέργεια, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και ενόψει των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης ήταν εξ αντικειμένου ικανή και πρόσφορη να επιφέρει το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Περαιτέρω, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις θεμελίωσης αστικής ευθύνης κατά τις ανωτέρω διατάξεις, το Δημόσιο υποχρεούται σε αποκατάσταση κάθε θετικής ή αποθετικής ζημίας, τα δικαστήρια δε της ουσίας δύνανται επιπλέον να επιδικάσουν σε βάρος τους χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή, σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου, λόγω ψυχικής οδύνης, κατ’ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 932 του Αστικού Κώδικα. (Σ.τ.Ε. 2739/2007, 926/2009, 5/2011, 3736/2012, 3362/2013, 2508/2014 κ.α.). Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, που προβλέπεται ειδικότερα στο ανωτέρω άρθρο του ΑΚ, αποσκοπεί στην ηθική παρηγοριά και την ψυχική ανακούφιση των μελών της οικογενείας του θανόντος, όσο αυτό είναι δυνατόν, από τον ψυχικό πόνο που δοκιμάζουν κατά τον χρόνο του θανάτου του (Σ.τ.Ε. 2100/2006 7μ., 3218/2009 κ.ά.). Με τη διάταξη του άρθρου 932 εδ. γ΄ του Α.Κ. δεν ορίζεται ευθέως ο κύκλος των προσώπων που μπορεί να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση. Κατά την έννοια, όμως, της διάταξης αυτής, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενώς συνδεόμενοι με τον θανατωθέντα συγγενείς που δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλειά του και προς ανακούφιση του πόνου των οποίων στοχεύει η εν λόγω διάταξη (Σ.τ.Ε. 2986/2009, βλ. Α.Π. 207/2012 κ.ά.). Για τον υπολογισμό δε του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης, λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, οι συνθήκες υπό τις οποίες επήλθε ο θάνατος και ο βαθμός της ψυχικής συγκίνησης που ο θάνατος αυτός προκάλεσε στο συγκεκριμένο μέλος της οικογένειας του θανόντος, αναλόγως της ηλικίας του, της προσωπικότητάς του, της κατάστασης της υγείας του κ.λπ. (Σ.τ.Ε. 1405/2013, 2100/2006 7μ., βλ. και Σ.τ.Ε. 2986/2009, βλ. και Α.Π. 71/2011). 3. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Ν. 2800/2000 (ΦΕΚ 41 Α΄), «Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων έχει ως αποστολή: α. Την κατοχύρωση και διατήρηση της δημόσιας τάξης. β. Την προστασία της δημόσιας και κρατικής ασφάλειας. γ. … δ. ... ε. …». Περαιτέρω, με το άρθρο 11 του νόμου 1481/1984 (ΦΕΚ 152 Α΄), όπως τούτο τροποποιήθηκε από το άρθρο 1 του μεταγενέστερου ν. 1590/1986 (ΦΕΚ 49 Α΄), ορίστηκε ότι : «1. Με προεδρικά διατάγματα εκδιδόμενα ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης μπορεί, και κατά τροποποίηση των ισχυουσών διατάξεων, α) να ρυθμίζονται θέματα σχετικά με την οργάνωση, τη λειτουργία, την έδρα, τις αρμοδιότητες και την αντιστοιχία των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Τάξης, ... ». Κατ’εξουσιοδότηση των διατάξεων του ανωτέρω άρθρου 11 του ν. 1481/1984 εκδόθηκε το Π.Δ. 141/1991, «Αρμοδιότητες οργάνων Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, θέματα οργάνωσης Υπηρεσιών» (ΦΕΚ 58 Α΄), στο οποίο ορίζονται τα ακόλουθα: (Άρθρο 17) «Υπασπιστής Υπουργού. 1. Ως υπασπιστής του Υπουργού τοποθετείται Αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας με βαθμό μέχρι και Αστυνομικού Υποδιευθυντού, … 2. Τα καθήκοντα υπασπιστή είναι τα εξής: α. Προΐσταται του αστυνομικού και πολιτικού προσωπικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης που υπηρετεί στο Γραφείο του Υπουργού, εφόσον δεν υπηρετεί σ'αυτό κατά βαθμό ανώτερος ή αρχαιότερός του β. Παραλαμβάνει την προοριζόμενη για τον Υπουργό υπηρεσιακή και προσωπική αλληλογραφία. γ. ... ζ. Εκτελεί και κάθε άλλο καθήκον που του ανατίθεται από τον Υπουργό. … », (Άρθρο 51) «Φρουρά. 1. Στο Τμήμα Εσωτερικών Λειτουργιών της Διεύθυνσης Αστυνομικού Προσωπικού συνιστάται και λειτουργεί Φρουρά. 2. Η Φρουρά έχει ως αποστολή: α. Την ασφάλεια του καταστήματος του Υπουργείου, των εγκαταστάσεων και του περιβάλλοντος χώρου. β. Τον έλεγχο των εισερχομένων στο Υπουργείο ατόμων, σύμφωνα με τις ισχύουσες διαταγές. 3. Προϊστάμενος της Φρουράς ορίζεται κατώτερος αξιωματικός. 4. Τα ειδικότερα καθήκοντα και ο τρόπος εκτέλεσής τους καθορίζονται με διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας», (Άρθρο 93) «Γενικές διατάξεις. 1. Η Προληπτική ενέργεια αποτελεί το πρώτιστο καθήκον της Ελληνικής Αστυνομίας. Αποσκοπεί στην πρόληψη των αξιόποινων πράξεων και δυστυχημάτων και την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης, ευταξίας και απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών. 2. … 3. ...» . Περαιτέρω, κατ’εξουσιοδότηση του ίδιου παραπάνω άρθρου και νόμου εκδόθηκε το Π.Δ. 14/2001 (ΦΕΚ 12 Α΄) «Οργάνωση Υπηρεσιών Ελληνικής Αστυνομίας», στο άρθρο 14 του οποίου, όπως τούτο τροποποιήθηκε από το άρθρο 1 του Π.Δ. 85/2006 (ΦΕΚ 87 Α΄), ορίζεται ότι: «Διεύθυνση Εσωτερικών Λειτουργιών. 1. Η Διεύθυνση Εσωτερικών Λειτουργιών διαρθρώνεται στα εξής Τμήματα: α. 1ο Τμήμα Διοικητικής Μέριμνας. β. 2ο Τμήμα Διαχείρισης Χρηματικού - Υλικού. γ. 3ο Τμήμα Φρουράς. 2. Οι αρμοδιότητες του Τμήματος Διοικητικής Μέριμνας είναι οι ακόλουθες: α. Η διακίνηση της αλληλογραφίας. β... 3... 4… 5. Οι αρμοδιότητες του Τμήματος Φρουράς είναι οι ακόλουθες: α. Η τήρηση και εφαρμογή του σχεδίου ασφαλείας του οικήματος του Αρχηγείου και των λοιπών σχεδίων πολιτικής κινητοποίησης, η φρούρηση και ασφάλεια του κτιρίου και των εγκαταστάσεων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και του Αρχηγείου, καθώς και του περιβάλλοντος χώρου του κτιριακού συγκροτήματος αυτών. β...». Εν συνεχεία εκδόθηκε η υπ’αριθμ. .../2/38-η/2007 Απόρρητη Βασική Διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία καθορίζονται τα μέτρα ασφαλείας των υπηρεσιών του ΥΔΤ/ΑΕΑ και της ασφάλειας προσωπικού-επισκεπτών, καθώς και τα καθήκοντα-αρμοδιότητες του αστυνομικού προσωπικού ευθύνης φρούρησης ως ακολούθως: «ΓΕΝΙΚΑ. 1. Η Βασική Διαταγή καλύπτει στο σύνολό της: α) Θέματα ασφάλειας του κεντρικού κτιρίου του ΥΔΤ/ΑΕΑ της οδού ..., των κτιριακών εγκαταστάσεων της Μεσογείων 96 και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου, β) Την ασφάλεια Αστυνομικού και Πολιτικού Προσωπικού του ΥΔ Τάξης και Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας, στο χώρο των γραφείων τους, γ) Καθορίζει τις διαδικασίες ελέγχου επισκεπτών και οχημάτων και τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες για τους καθ’ύλην αρμόδιους για την φρούρηση και ασφάλεια αυτών. 2. … 3... 4... ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. 1. Η αρμοδιότητα και ευθύνη της εξωτερικής φρούρησης των κτιριακών εγκαταστάσεων του ΥΔΤ/ΑΕΑ της ΕΥΠ των εσωτερικών χώρων του ΥΔΤ/ΑΕΑ και του περιβάλλοντος χώρου αυτών έχει ανατεθεί αποκλειστικά στο 3ο Τμήμα Φρουράς της Δ/νσης Εσωτερικών Λειτουργιών /ΑΕΑ με το άρθρο 14 παρ. 5 του υπ’αριθμ. π.δ. 85/20-4-2006 και τις υπ’αριθμ. α) .../60-β από 24-1-1995 Διαταγή του Αρχηγού Ελληνικής Αστυνομίας και β) .../2/34-α από 22-10-2004 Διαταγή του κ. Προϊσταμένου Επιτελείου/ΑΕΑ. 2... 3...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄. ΦΡΟΥΡΑ ΥΔΤ/ΑΕΑ-ΕΥΠ. 1. ΓΕΝΙΚΑ. Η Διεύθυνση Εσωτερικών Λειτουργιών /3ο Τμήμα Φρουράς, διαθέτει φρουρά στις Πύλες Εισόδου του ΥΔΤ/ΑΕΑ, στο ισόγειο του Κεντρικού κτιρίου (...) και σε σκοπιές στον περιβάλλοντα χώρο. Στόχος είναι η διατήρηση κατάλληλου περιβάλλοντος ασφαλείας, για το προσωπικό και επισκέπτες στους χώρους εργασίας και μετακίνησής του αντίστοιχα, λαμβάνοντας όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την επίτευξή του. 2 ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ (ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ) Α΄ ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ. α) Το προσωπικό που υπηρετεί στο ΥΔΤ/ΑΕΑ και στις συστεγαζόμενες Υπηρεσίες στον χώρο των κτιριακών εγκαταστάσεων ..., εφοδιάζεται υποχρεωτικά με ατομική ειδική κάρτα. β)... γ) ... δ)... ε) Υποχρεούται το προσωπικό όταν προσέρχεται στην Υπηρεσία του πεζή, για να του επιτραπεί η είσοδος σ’αυτό, να επιδεικνύει στους άνδρες της Φρουράς, την ατομική ειδική κάρτα, με την οποία είναι εφοδιασμένο, προκειμένου να κινείται εντός των χώρων του ΥΔ Τάξης /ΑΕΑ. στ)... Γ΄ ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ 1. Η είσοδος των επισκεπτών στους χώρους του ΥΔΤ/ΑΕΑ πραγματοποιείται αποκλειστικά και μόνο από την Κεντρική Πύλη εισόδου της ... 2. Ο έλεγχος των επισκεπτών που προσέρχονται στον χώρο του ΥΔΤ/ΑΕΑ πεζή, πραγματοποιείται ως κατωτέρω: α) Ελέγχονται από τα αρμόδια όργανα ασφαλείας, που εκτελούν υπηρεσία στην Κεντρική Πύλη εισόδου. β)... θ)... Δ΄ ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΥΔΤ/ΑΕΑ 1. Στο Ισόγειο του κτιρίου υπάρχει φυλάκιο, το οποίο έχει συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία με όλα τα Γραφεία του ΥΔΤ/ΑΕΑ και συνεργάζεται με την εξωτερική Πύλη της Φρουράς. 2. Στο χώρο του Ισογείου, έχει εγκατασταθεί συσκευή ελέγχου χειραποσκευών (X-RAY), κατά τα πρότυπα των αεροδρομίων, για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο αυτών, της αλληλογραφίας που απευθύνεται στην Ιεραρχία του Σώματος (Πολιτική-Φυσική Ηγεσία), καθώς και Μαγνητική θύρα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων, υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας. 3. Το προσωπικό της Φρουράς (Αστυνομικοί - Ειδικοί Φρουροί) που εκτελεί υπηρεσία στο Ισόγειο κατά τις πρωινές-απογευματινές ώρες, ενεργεί ως κατωτέρω: α) Παρατηρεί τους εισερχόμενους και εξερχόμενους του κτιρίου επισκέπτες ..., β) Μεριμνά για τον έλεγχο αποσκευών ή αντικειμένων μέσα από τη συσκευή X-RAY, γ) Παρακολουθεί την οθόνη όταν διέρχονται οι αποσκευές και αναγνωρίζει απαγορευμένα ή μη επιτρεπόμενα αντικείμενα, δ) Διαπιστώνει αν εντός των αποσκευών υπάρχουν απαγορευμένα ή μη επιτρεπόμενα αντικείμενα και σε θετική περίπτωση ελέγχει παρουσία του κατόχου τις αποσκευές για την ανεύρεση των απαγορευμένων αντικειμένων, ε) Αφαιρεί και αναφέρει κάθε ανεύρεση απαγορευμένου αντικειμένου στον Αξιωματικό Υπηρεσίας και φυλάσσονται στην πύλη για την παραλαβή με την έξοδό του. στ) ... ια) ... 4... 5... 6…7…Ε... Ζ ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΕΙΛΗΣ... Επίσημοι προσκεκλημένοι. 1.1. Δεν υπόκεινται σε έλεγχο τόσο οι ίδιοι και τα οχήματά τους όσο και η συνοδευτική τους ασφάλεια... 1.2. Δεν υποχρεούνται κατά την είσοδό τους στο κτίριο να διέλθουν μέσα από την μαγνητική πύλη ο επίσημος και η συνοδεία του. 1.3. Δεν ελέγχονται οι αποσκευές ή τα αντικείμενα που έχουν στην κατοχή τους, στη συσκευή ελέγχου χειραποσκευών (X-RAY) 1.4…. ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ /ΑΕΑ 1. ΤΜΗΜΑΤΑΡΧΗ 3ου ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΡΟΥΡΑΣ. Στα κύρια καθήκοντα του Τμηματάρχη του 3ου Τμήματος Φρουράς ανάγεται: α) Η τήρηση και εφαρμογή του σχεδίου ασφαλείας του οικήματος του Αρχηγείου και των λοιπών σχεδίων πολιτικής κινητοποίησης, η φρούρηση και ασφάλεια του κτιρίου και των εγκαταστάσεων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και του Αρχηγείου, καθώς και του περιβάλλοντος χώρου του κτιριακού συγκροτήματος αυτών, β) … 2) Συντονίζει, εποπτεύει και κατευθύνει όπου απαιτείται για την αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων του προσωπικού του. 3) Μεριμνά για την ανακοίνωση, υλοποίηση και εφαρμογή των σχετικών διαταγών. 4) Παρακολουθεί, καθοδηγεί το προσωπικό του για την κανονική εκτέλεση των καθηκόντων του, σύμφωνα με τις εντολές - διαταγές που εκδίδονται κάθε φορά, προκειμένου να πραγματοποιηθεί αποτελεσματικά η επίτευξη της αποστολής των. 5) Ελέγχει την τήρηση των διαταγών και εφαρμογή των αποφάσεων και λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα όπου απαιτείται. 6)… 2. ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ (ΕΠΟΠΤΩΝ) ΒΟΗΘΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΩΝ. Είναι υπό τις διαταγές του Τμηματάρχη του 3ου Τμήματος Φρουράς της ΔΕΛ και ειδικότερα: α) … β) Βοηθούν στην εκτέλεση των καθηκόντων του τον Τμηματάρχη και μεριμνούν από κοινού για την τήρηση των διαταγών και την εφαρμογή των αποφάσεων της Υπηρεσίας και ασκούν τις αρμοδιότητες, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και κανονισμούς της Υπηρεσίας. 3. [ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ] ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ α) ευθύνεται για την κανονική εκτέλεση της υπηρεσίας γενικά β) … γ) … δ) … ε) … ζ) … η) ελέγχει με διακριτικότητα και σύμφωνα με τις προφορικές εντολές και οδηγίες του Διοικητού της Φρουράς τις τσάντες τα δέματα και λοιπά ύποπτα κατά την κρίση του αντικείμενα που φέρουν μαζί τους οι επισκέπτες. … 7. ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ: α) Ενεργούν δε και εφαρμόζουν ανάλογα τα προβλεπόμενα στη σελίδα 11 και παρ. Δ΄ ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ και χειρίζονται στη συσκευή ελέγχου χειραποσκευών ..., καθώς και τη μαγνητική θύρα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων... β) ... στ) … ». Τέλος, δε, με την υπ’αριθμ. .../21-4-2010 Εσωτερική Διαταγή του Διευθυντή της Διεύθυνσης Εσωτερικών Λειτουργιών (ΔΕΛ) καθορίσθηκε ειδικότερα η οργανωτική δομή της ως άνω διεύθυνσης, ο ορθολογικός καταμερισμός των εργασιών του στελεχιακού και λοιπού δυναμικού οι αρμοδιότητες τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του, σύμφωνα με το π.δ. 85/18-4-2006. Ορίσθηκε δε ότι η ΔΕΛ διαρθρώνεται σε τρία τμήματα: 1ο Διοικητικής μέριμνας, 2ο Τμήμα διαχείρισης χρηματικού-υλικού και 3ο Τμήμα Φρουράς. Το 1ο Τμήμα Διοικητικής μέριμνας, έχει ως αρμοδιότητα, μεταξύ άλλων, την διακίνηση της αλληλογραφίας, για τον σκοπό δε αυτό έχουν διαρθρωθεί τρία γραφεία. Τα Γραφεία 11 και 30 για την εισερχόμενη αλληλογραφία και το γραφείο ... για την εξερχόμενη, τα οποία έχουν ως αποστολή τη διακίνηση, παραλαβή, ταξινόμηση, πρωτοκόλληση, αποσφράγιση, καταχώρηση και την διεκπεραίωση της εισερχόμενης και εξερχόμενης αλληλογραφίας όλων των διευθύνσεων υπουργείου. Περαιτέρω, το 3ο Τμήμα Φρουράς έχει ως αρμοδιότητα την τήρηση και εφαρμογή του σχεδίου ασφαλείας του οικήματος του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ενώ καθορίζονται τα επιμέρους καθήκοντα των στελεχών που το απαρτίζουν, παραπέμποντας κυρίως στην υπ’αριθμ. .../2007 Βασική Διαταγή που προπαρατέθηκε. 

5. Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις, αλλά και από την αρχή της καλής λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης συνάγεται ότι η δραστηριότητα των οργάνων αυτής, επιβάλλεται να ασκείται, σύμφωνα με τους κανόνες της ορθής λογικής, της επιστήμης, της τέχνης και τα δεδομένα της κοινής πείρας. Ως εκ τούτου, οι αρμοδιότητες των οργάνων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη πρέπει να είναι δομημένες κατά τρόπο που να εξασφαλίζουν την προστασία των κτιριακών εγκαταστάσεων αυτού και κυρίως των υπηρετούντων στο εν λόγω κτίριο, ειδικότερα δε των προσώπων, που απαρτίζουν την πολιτική και φυσική ηγεσία του Υπουργείου. Για την υλοποίηση του παραπάνω σκοπού ο κανονιστικός νομοθέτης διαχώρισε τις αρμοδιότητες των πιο πάνω οργάνων ως ελεγκτικής φύσεως (εν στενή εννοία ασφαλείας), αναθέτοντας αυτές αποκλειστικά στο 3ο τμήμα φρουράς και ως διοικητικής φύσεως. Οι πρώτες αφορούν τον έλεγχο των εισερχομένων προσώπων και αντικειμένων. Ειδικότερη κατηγορία ελεγκτέας ύλης συνιστά η εισερχόμενη αλληλογραφία με επίταση της σχετικής ευθύνης, όσον αφορά την αλληλογραφία που απευθύνεται στην ανώτατη Ιεραρχία του Σώματος, για την οποία ορίζεται ρητά ότι κάθε τι σχετικό που απευθύνεται σ’αυτήν πρέπει απαραιτήτως να ελέγχεται με την χρήση μέσων προηγμένης τεχνολογίας (συσκευή ελέγχου χειραποσκευών X-RAY, κατά τα πρότυπα των αεροδρομίων, καθώς και μαγνητική θύρα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων, υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας), τα οποία είναι εγκατεστημένα στο ισόγειο του κεντρικού κτιρίου. Αντίθετα, η παραλαβή, η αποσφράγιση, η αξιολόγηση του περιεχομένου της πιο πάνω αλληλογραφίας, η διαχείριση του απορρήτου και η εν γένει διεκπεραίωσή της συνιστά αμιγώς διοικητικής φύσεως αρμοδιότητα, η οποία προϋποθέτει ότι έχει προηγηθεί ο έλεγχος ως προς την ασφάλεια του περιεχομένου της, σύμφωνα με τα παραπάνω οριζόμενα. Επομένως, σύμφωνα με τις πιο πάνω διατάξεις, η αλληλογραφία που απευθύνεται στην Ιεραρχία του Σώματος (φυσική και πολιτική ηγεσία) επιβάλλεται να περνά από τον προαναφερόμενο ειδικό έλεγχο, ανεξαρτήτως της ιδιότητας του κομιστή αυτής, ακόμα δηλαδή και αν πρόκειται για πρόσωπο διαπιστευμένο, εφοδιασμένο με ειδική ηλεκτρονική κάρτα πρόσβασης, μη υποκείμενο σε σωματικό έλεγχο διά της διελεύσεώς του από την μαγνητική θύρα, όπως ισχύει για τους λοιπούς εισερχόμενους στο κτίριο του Υπουργείου. Τούτο προκύπτει σαφώς τόσο από τη διατύπωση της περί ελέγχου της αλληλογραφίας διάταξης της οικείας Διαταγής, η οποία δεν κάνει καμία διάκριση ως προς την ιδιότητα του μεταφέροντος την αλληλογραφία, όσο και από την περί ελέγχου του εφοδιασμένου με ειδική κάρτα προσωπικού διάταξη αυτής, που αναφέρεται (μόνον) στο δικαίωμά τους να εισέρχονται «πεζή» με την επίδειξη της ατομικής τους ειδικής κάρτας, χωρίς να αναφέρεται σε μεταφερόμενα από αυτούς αντικείμενα. Τυχόν εξαίρεση του κανόνα αυτού κατά την εφαρμογή από τα αρμόδια όργανα, είναι αντίθετη με τις επιταγές του ισχύοντος κανονιστικού πλαισίου, δεδομένου ότι η θέσπιση τέτοιων εξαιρέσεων πρέπει να ορίζεται ρητά, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για τον μηχανισμό προστασίας και ασφάλειας των υπηρετούντων στο Δημόσιο Τομέα, όπως άλλωστε συμβαίνει με την περίπτωση των επισήμων προσκεκλημένων, για τους οποίους η οικεία Διαταγή προβλέπει ρητά ότι δεν υπόκεινται σε έλεγχο οι αποσκευές και τα αντικείμενα που έχουν στην κατοχή τους. 

6. Επειδή, τέλος, με το άρθρο 4 του ν. 3068/2002 (Α΄ 274) ρυθμίζονται ζητήματα διαδικασίας και αντικειμένου της αναγκαστικής εκτελέσεως κατά του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.), στο πλαίσιο, κατ’αρχήν, των υποχρεώσεών τους που απορρέουν από την υποχρέωση συμμορφώσεως προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράγραφος 1 του άρθρου αυτού συμπληρώθηκε με το άρθρο 326 παράγραφος 5 του ν. 4072/2012 (Α΄ 86), με το οποίο προστέθηκαν στο τέλος αυτής τέσσερα εδάφια, με το εξής περιεχόμενο: «Η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων ή άλλων εκτελεστών τίτλων, που υπόκεινται σε ένδικα μέσα ή βοηθήματα και από τους οποίους απορρέει χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου, διενεργείται ύστερα από προσκόμιση εκ μέρους του δικαιούχου ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τραπέζης. Το δικαστήριο, που εξέδωσε την εκτελεστή απόφαση ή το δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η εκδίκαση του ενδίκου βοηθήματος, μπορεί, κατόπιν σχετικού αιτήματος, αναλόγως της φερεγγυότητας του δικαιούχου ή των λοιπών εγγυήσεων που προσφέρει ή κρίνονται αναγκαίες να μειώσει το ύψος της εγγυητικής επιστολής μέχρι του ενός δευτέρου. Αν η άσκηση του ενδίκου βοηθήματος δεν υπόκειται σε χρονικό περιορισμό ο εκτελεστός τίτλος μπορεί να εκτελεσθεί χωρίς εγγύηση, μετά την άπρακτη πάροδο 90 ημερών από την επίδοσή του. Η εγγυητική επιστολή εκδίδεται υπέρ της υπηρεσίας, που είναι αρμόδια για την καταβολή, και επιστρέφεται μετά από την προσκόμιση πιστοποιητικού αμετάκλητης, υπέρ του αντιδίκου του υπόχρεου, επίλυσης της διαφοράς ή της μη ασκήσεως ενδίκου μέσου ή βοηθήματος μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται από το νόμο». Οι ρυθμίσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα. Τούτο, διότι, με τις ρυθμίσεις αυτές παρεισάγονται, κατά παράβαση των άρθρων 94 παράγραφος 4 ιδίως, τελευταίο εδάφιο, και 95 παράγραφος 5 του Συντάγματος, άσχετα με τη δίκη εμπόδια στην συνταγματικώς κατοχυρούμενη υποχρέωση εκτέλεσης τελεσίδικης, και άρα εκτελεστής, δικαστικής αποφάσεως, με συνέπεια να μην παρέχεται στον νικήσαντα διάδικο η δυνατότητα να επιδιώξει αποτελεσματικά, χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις, την ικανοποίηση της τελεσιδίκως αναγνωρισθείσης αξιώσεώς του. Η αξίωσή του δε αυτή, καίτοι δικαστικώς αναγνωρισθείσα, θα ικανοποιείται πάντοτε σε μικρότερο, κατ’αποτέλεσμα, ποσό, αφού θα επιβαρύνεται από την, όχι ασήμαντου ύψους, δαπάνη για την έκδοση της εγγυητικής επιστολής, της οποίας δαπάνης δεν προβλέπεται η επιστροφή ούτε σε περίπτωση που η προς εκτέλεση απόφαση καταστεί στη συνέχεια αμετάκλητη. Επί πλέον, η ρύθμιση αυτή θεσπίζεται, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας των διαδίκων, μονομερώς υπέρ του Δημοσίου. Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για νομοθετική παρέμβαση στην εκτέλεση δικαστικής αποφάσεως, με έννομο αποτέλεσμα απαγγελλόμενο απ’ευθείας από τον νομοθέτη, ενώ η εν προκειμένω δυνατότητα διορθωτικής παρεμβάσεως του δικαστηρίου περιορίζεται μόνον στο 50% του αμφισβητουμένου ποσού, ακόμη και αν ο ιδιώτης τυχόν επικαλείται και αποδεικνύει ότι είναι πλήρως αξιόχρεος. Οι ρυθμίσεις δε αυτές δεν εντάσσονται σε σύστημα γενικευμένης μεταβολής του χρόνου εκτελέσεως μιας δικαστικής αποφάσεως, με συνολική αλλαγή των εννόμων συνεπειών της τελεσιδικίας και σύνδεση της εκτελεστότητας με το αμετάκλητο της αποφάσεως, που θα αφορούσε, βεβαίως, όλες τις αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων, είτε έχουν χρηματικό αντικείμενο είτε όχι, και όλους τους διαδίκους, αλλά περιορίζονται, κατά τα ήδη εκτεθέντα, σε ειδικό κύκλο αποφάσεων και διαδίκων. Και είναι μεν αληθές ότι δυνατότητα αναστολής εκτελέσεως τελεσίδικης δικαστικής αποφάσεως με τον όρο παροχής εγγυήσεων προβλέπεται ήδη στον τομέα των δημοσίων έργων, με την ρύθμιση της παραγράφου 6 του άρθρου 12 του ν. 1418/1984 (Α΄ 23), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 2940/2001 (Α΄ 180), ήδη δε ισχύει ως άρθρο 77 παράγραφος 5 του ν. 3669/2008 (Α΄ 116), με την οποία ορίζεται ότι «…Αν από την εκτέλεση της απόφασης πιθανολογείται κίνδυνος βλάβης, της οποίας η αποκατάσταση δεν είναι εύκολη, μπορεί να διαταχθεί με αίτηση κάποιου από τους διαδίκους η ολική ή εν μέρει αναστολή της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης, με τον όρο παροχής ανάλογης εγγύησης ή και χωρίς εγγύηση ή να εξαρτηθεί η εκτέλεση της απόφασης από την παροχή εγγύησης από το διάδικο που έχει νικήσει. Για την αίτηση αποφαίνεται, συνεδριάζοντας ως συμβούλιο, χωρίς υποχρεωτική κλήτευση των διαδίκων, το αρμόδιο τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου, το οποίο συγκροτείται από τρία μέλη, στα οποία περιλαμβάνεται υποχρεωτικά ο εισηγητής της υπόθεσης. Η απόφαση της αναστολής μπορεί κατά τον ίδιο τρόπο να ανακληθεί, με αίτηση κάποιου από τους διαδίκους έως και κατά την πρώτη συζήτηση της αναίρεσης.». Η ρύθμιση, όμως, αυτή διαφέρει ουσιωδώς από την επίμαχη. Αφ’ενός μεν διότι το έννομο αποτέλεσμα της αναστολής εκτελέσεως της δικαστικής αποφάσεως απαγγέλλεται, αν συντρέχει νόμιμη περίπτωση, από το δικαστήριο και όχι ευθέως από το νόμο, αφ’ετέρου δε διότι, με την επίμαχη ρύθμιση, η οποία ούτως ή άλλως λειτουργεί αποκλειστικώς εις βάρος ενός μόνον των διαδίκων, επιτρέπεται η αποκλειστικώς εκ των υστέρων και μερική μόνον (μέχρι του 50% του αμφισβητουμένου ποσού) παρέμβαση του δικαστηρίου. Εξ άλλου, η ρύθμιση εκείνη αφορά εξ ίσου αμφότερους τους διαδίκους και, πάντως, επιτρέπει την υπό προϋποθέσεις εκτέλεση της αποφάσεως χωρίς την καταβολή εγγυήσεως. (ΣτΕ 9/2013 ΣτΕ σε Ολομέλεια και Συμβούλιο / Συνεδρίαση της 4-3-2013). 

7. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από την επανεκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Την Πέμπτη 24-6-2010 και περί ώρα 20:20 στον 7ο όροφο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όπου στεγαζόταν, μεταξύ άλλων, το γραφείο του Υπουργού ..., καθώς και το γραφείο του υπασπιστή του Υπουργού, Αστυνομικού Υποδιευθυντή, ..., έλαβε χώρα έκρηξη που προήλθε από αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος εξερράγη εντός του γραφείου του ως άνω υπασπιστή με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του. Όπως προέκυψε, επρόκειτο για επιστολικό φάκελο που περιείχε φορέα παγιδευμένο με εκρηκτική ύλη και εξερράγη όταν ο θανών υπασπιστής επιχείρησε να ανοίξει το περιεχόμενό του. Ο εν λόγω φάκελος καφεκίτρινου χρώματος, διαστάσεων Α3, με φερόμενο ως αποστολέα τον «...» και παραλήπτη τον Υπουργό ... στο γραφείο του τελευταίου, πιθανολογείται ότι ερρίφθη σε ταχυδρομικό κυτίο σε άγνωστο σημείο του νομού ..., καθόσον έφερε σφραγίδα του Κέντρου διαλογής ..., από εκεί, αφού ταξινομήθηκε, απεστάλη στο Κέντρο Διανομής των ... επί της οδού ... στην ... και στη συνέχεια δόθηκε στον αρμόδιο κατά τόπο διανομέα για παράδοση στον παραλήπτη. Ακολούθως, αφού παρελήφθη από τον θυρωρό της εν λόγω πολυκατοικίας επί της ως άνω ..., ο τελευταίος περί την ώρα ..., στα καθήκοντα της οποίας περιλαμβανόταν και η παραλαβή της αλληλογραφίας από τον θυρωρό, πλην της συστημένης, που την παραλάμβανε από τον ταχυδρόμο ή τον υπάλληλο της ταχυμεταφορικής εταιρείας. Την αλληλογραφία άνοιγε η ίδια εξαιρουμένης εκείνης, που αφορούσε προσωπικούς λογαριασμούς του Υπουργού ή που χαρακτηριζόταν «αυστηρώς προσωπική». Εν συνεχεία μέσω αστυνομικού της φρουράς του Υπουργού ή συνεργάτη του πολιτικού του γραφείου η αλληλογραφία έφθανε στο υπουργικό γραφείο. Όπως η ίδια κατέθεσε σχετικά, κατά την παραλαβή του ενδίκου φακέλου την 21η-6-2010, παρατήρησε ότι αυτός, περιείχε φυσαλίδες εσωτερικά, ήταν πάχους περίπου δύο δακτύλων και ελαφρύς περίπου 300 γραμ., κατά την σφράγισή του είχε διπλωθεί έτσι ώστε να μειωθεί το μήκος του, λόγω δε του πάχους και σχήματός του έδινε την εντύπωση ότι επρόκειτο για επιστολικό φάκελο που περιείχε βιβλίο ή περιοδικό, και όχι δέματος, καθόσον τα τελευταία δεν παραλαμβάνονταν στο πολιτικό γραφείο, αλλά παραδίδονταν απευθείας στο Υπουργείο προκειμένου να ελεγχθούν. Κατόπιν τούτου, ο εν λόγω φάκελος αφού παρέμεινε στο πολιτικό γραφείο μέχρι τις 24-6-2014, τις μεσημβρινές ώρες της ημέρας αυτής τοποθετήθηκε με την λοιπή αλληλογραφία του πολιτικού γραφείου σε χάρτινη σακούλα μπλε χρώματος με την ένδειξη ... και δόθηκε στον ..., μετακλητό υπάλληλο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος είχε διατεθεί στο πολιτικό γραφείο του Υπουργού, με καθήκοντα εξυπηρέτησης των αιτημάτων των πολιτών και μεταφοράς της αλληλογραφίας από το πολιτικό στο υπουργικό γραφείο. Ο ως άνω μετακλητός υπάλληλος περί την 14:20 μ.μ. ανεχώρησε προς το Υπουργείο με τον επίσης συνεργάτη του υπουργού, ..., φέροντας μαζί και την ως άνω χάρτινη σακούλα, που περιείχε εκτός των άλλων και τον ένδικο φάκελο με προορισμό το γραφείο του Υπασπιστή του Υπουργού στον 7ο όροφο του Υπουργείου. Αφού έφθασαν στο Υπουργείο πεζοί και με τη χρήση του μετρό, περί ώρα δε 16:10 μ.μ. ο πρώτος εισήλθε εντός του Υπουργείου από την κεντρική πύλη με την επίδειξη της ειδικής κάρτας εισόδου, στον χώρο του ισογείου, ακολούθως δε εισήλθε στον κύριο χώρο του κτιρίου, χωρίς να περάσει από σωματικό έλεγχο από την μαγνητική θύρα εισόδου που διενεργείται από φρουρά που είναι εγκατεστημένη σε φυλάκιο του ισογείου του Υπουργείου, ούτε τα αντικείμενα που έφερε μαζί του ελέγχθηκαν από την συσκευή ελέγχου χειραποσκευτών (Χ RAY). Εν συνεχεία με την χρήση της μαγνητικής του κάρτας διήλθε του μηχανήματος ελέγχου πρόσβασης (tournike 2) και με τον ανελκυστήρα ανέβηκε στον 7ο όροφο του Υπουργείου. Περί ώρα 16:20 άφησε την τσάντα με την ένδειξη ‘...” στο γραφείο του Υπασπιστή, ..., όπου παρευρίσκονταν οι συνεργάτες του Υπουργού, ... και ..., απεχώρησε δε από τον χώρο περί ώρα 16:35 μ.μ. Περί ώρα 20:05 - 20:10 ο υπασπιστής βρισκόταν στο γραφείο του με τους ..., οι οποίοι απεχώρησαν λίγο πριν τις 20:20, προκειμένου να εισέλθουν στο γραφείο του Υπουργού, ακριβώς κατά τη στιγμή που ο Υπασπιστής ξεκίνησε να ανοίγει έναν σκληρό φάκελο, με λευκό περιτύλιγμα (βλ. την από 14-7-2010 ένορκη κατάθεση του ...). Αμέσως μετά έλαβε χώρα η έκρηξη εντός του γραφείου του Υπασπιστή, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση από το γραφείο του ... σε ευθεία γραμμή 26 μ. Εντός του χώρου του γραφείου προκλήθηκε ολοσχερής καταστροφή στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό, και στην επίπλωση, το δε ξύλινο γραφείο του ..., επί του οποίου άνοιξε τον ένδικο φάκελο είχε σπάσει σε δύο τμήματα τα οποία άμα τη ενώσει τους εμφάνιζαν οπή υπό τη μορφή κρατήρα διαστάσεων 0,70 Χ 0.50 μ., όπισθεν δε της θέσης του ως άνω γραφείου βρέθηκε σε θέση πρηνηδόν το πτώμα του Υπασπιστή ... με το κάτω μέρος ελαφρώς ανασηκωμένο και περιμετρικώς του σώματος υπήρχε λίμνη αίματος. Το πτώμα έφερε Α) φρύξη τριχών, β) εναπόθεση αιθάλης γ) μικροεγκαύματα επί του τριχωτού της κεφαλής, αμφοτέρων των αντιβραχίων, της πρόσθιας επιφάνειας του θώρακος, της πρόσθιας επιφάνειας αμφοτέρων των μηρών και της δεξιάς κνήμης, δ) πλήρη καταστροφή του προσώπου, πολλαπλές εκτεταμένες διασχίσεις του δέρματος της μετωπιαίας χώρας, συντριπτικά κατάγματα του προσωπικού κρανίου, πολτοποίηση του εγκεφάλου, πλήρης καταστροφή των γνάθων και του στόματος και πολλαπλές αιμορραγικές διηθήσεις, μαλακών μορίων του λαιμού, ε) πολλά τραύματα επί της πρόσθιας επιφάνειας του θώρακος μετά εμπάρσεων αλλοτρίων σωμάτων διαφόρου μεγέθους πολλαπλά κατάγματα πλευρών αμφοτέρων των ημιθωρακίων μετά τρώσεων των πνευμόνων με εκτεταμένες ρήξεις αμφοτέρων των ημιδιαφραγμάτων μετά εισόδου κοιλιακών σπλάχνων εντός της θωρακικής κοιλότητος, πολλαπλές θλάσεις της πρόσθιας επιφάνειας της καρδιάς με μικρή ροή της ανιούσης αορτής, στ) πλήρη καταστροφή ολοκλήρου του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος μετά αποσπάσεως και εξόδου εντερικών ελίκων, πλήρη καταστροφή του επιπλόου, εκτεταμένο οπισθοπεριτοναϊκό αιμάτωμα πολλαπλές θλάσεις των εντερικών ελίκων λόγω αμέσου πλήξεως υπό μικρών θραυσμάτων, εκρίζωση αρκετών εντερικών ελίκων, πολλαπλές ρήξεις ήπατος, σπληνός και παγκρέατος, περινεφρικά αιματώματα, ζ) βαρύτατες θλάσεις της ηβικής χώρας μετά των γεννητικών οργάνων, η) διαμελισμό αμφοτέρων των άνω άκρων συνεπεία εκρήξεως, από τις οποίες επήλθε αμέσως ο θάνατός του (βλ. την .../13-7-2010 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας - νεκροτομής του Προϊσταμένου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, ...). Από τα συλλεγέντα στοιχεία, κατά την αστυνομική προανάκριση, εντοπίσθηκε ο παγιδευμένος επιστολικός φάκελος με αποστολέα τον ... από την επιφάνεια του οποίου ελήφθησαν δύο τμήματα δακτυλικών αποτυπωμάτων, τα οποία, όπως διαπιστώθηκε δακτυλοσκοπικά από τα αρχεία της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, ταυτοποιήθηκαν με αποτυπώματα του .... Την 7η-7-2010 και περί ώρα 11:00 απεστάλη στην εφημερίδα «...» φάκελος, με στοιχεία αποστολέα «...», στοιχεία παραλήπτη «...», που έφερε αστέρι με πέντε ακτίνες χρώματος ερυθρού στο σημείο σφράγισης του φακέλου και περιείχε επιστολή με τίτλο: «Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η ένοπλη εξέγερση είναι, είτε για ολόκληρο το λαό είτε για οποιοδήποτε τμήμα του, το πιο ιερό και το πιο απαραίτητο καθήκον του», η οποία αποτελείτο από τρεις σελίδες δακτυλογραφημένου κειμένου και μία σελίδα φέρουσα την ένδειξη «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά», ένα μεγάλων διαστάσεων αστέρι με πέντε ακτίνες και εντός αυτού προσωπογραφία του ... και την ένδειξη «Αγώνας μέχρι τη νίκη. Η γνωστοποίηση του ονόματος της νεοσύστατης οργάνωσής μας θα γίνει στα επόμενα χτυπήματα». Στη δεύτερη και τέταρτη σελίδα αυτής της επιστολής περιγράφεται λεπτομερώς η αποστολή του προαναφερόμενου φακέλου με παραλήπτη τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, το κείμενο της οποίας έχει, μεταξύ άλλων, επί λέξει: «…το πρωί της Δευτέρας 21 Ιουνίου ταχυδρομήσαμε το δέμα βόμβα προς το πολιτικό του γραφείο με παραλήπτη τον ίδιο. Το δέμα βόμβα αποτελείτο από ένα κίτρινο ταχυδρομικό φάκελο Α3 (εξωτερικά χάρτινο εσωτερικά κυψελοειδές νάιλον), που εμπεριείχε ένα πλαστικό σκληρό φάκελο τύπου κλειστού ντοσιέ. Στην εξωτερική και επάνω πλευρά του εσώκλειστου φακέλου υπήρχε μία λευκή κόλλα Α4 όπου αναγράφονταν τα εξής: «Κύριε υπουργέ. Με δεδομένη την εντιμότητά σας, και με προσωπικό κριτήριο την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση που έχω στο πρόσωπό σας, έλαβα την απόφαση να σας αποστείλω δείγμα σημαντικών εγγράφων, και απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών που αφορούν άμεσα την υπόθεση ... . Η σύζυγός μου ... και ο δικηγόρος μου ...  είναι ενήμεροι και θα διαχειριστούν την υπόθεση, εφόσον υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον από πλευράς σας. Μετά τιμής ...». Σε ολόκληρο το εσωτερικό του σκληρού πλαστικού φακέλου, τοποθετήσαμε ειδικό αφρώδες αντικραδασμικό υλικό, όπου ενσωματώθηκαν δύο κομμάτια (150 γραμμαρίων έκαστο) ισχυρού εκρηκτικού κατεδάφισης, με υψηλή ταχύτητα εκρήξεως. Στο κάθε κομμάτι τοποθετήθηκε και από ένας πυροκροτητής που ήτανε συνδεδεμένος με τους πόλους μιας μπαταρίας energizer 9 βόλτ. … Ο συγκεκριμένος πυροδοτικός μηχανισμός ήταν ανέφικτο να εκραγεί ανοίγοντας τον εξωτερικό φάκελο και αδύνατον να πυροδοτηθεί, εάν δεν ανοιγόταν με συγκεκριμένο τρόπο ο εσωτερικός σκληρός φάκελος…. Τα αρχικά σενάρια για την αποστολή ήτανε τρία. Πρώτον να σταλθεί στο σπίτι του υπουργού στην Καλλιθέα…Το δεύτερο να σταλθεί στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αλλά αυτό αποκλείστηκε γιατί γνωρίζαμε την ύπαρξη μηχανημάτων ελέγχου x-ray που διαθέτει το Υπουργείο. …Τελικά αποφασίσαμε να σταλθεί ως δούρειος ίππος στο πολιτικό του γραφείο, και αυτό γιατί φθάνοντας στον προορισμό του, ήταν πιθανόν να ανοιχθεί ο εξωτερικός φάκελος από την/τον γραμματέα του. Διαβάζοντας όμως την επιστολή που ήταν κολλημένη επάνω στον εσωτερικό φάκελο, ήταν απολύτως βέβαιο πως θα τηλεφωνούσε στον Υπουργό, δίχως να το ανοίξει. Εάν δεν πήγαινε ο ίδιος στο πολιτικό του γραφείο να δει το περιεχόμενο του φακέλου, είχαμε βάσιμες ελπίδες πως θα έδινε διαταγή να μεταφερθεί στο γραφείο του υπουργείου, χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο, καθώς δεν ήταν γνωστό σε τι μορφή ήταν οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες, υπήρχε κίνδυνος καταστροφής του υλικού απ’το μηχάνημα x-ray. Έτσι θα καταφέρναμε δύο πλήγματα, να αποσύρουμε έναν εκλεγμένο πολιτικό που φόρεσε την στολή του σερίφη και ένα καίριο χτύπημα στο άνδρο καταστολής του κράτους. Η περιέργεια του «έμπιστου» υπασπιστή, μας χάλασε τα σχέδια όταν αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στο περιεχόμενο του φακέλου πριν το πάει στο γραφείο του Υπουργού… Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από το ότι ο υπασπιστής έδιωξε όλους του άλλους που ήταν στο γραφείο του για να μην αντιληφθούν αυτή του την κίνηση. Εκτός αν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης υποψιάστηκε πως κάτι μπορεί να συμβαίνει και καλού κακού εξουσιοδότησε τον υπασπιστή του να τον ανοίξει και να πάει στο γραφείο του μόνο το περιεχόμενο του φακέλου…». Στη συνέχεια, για τη διακρίβωση των συνθηκών κάτω από τις οποίες έφθασε ο παγιδευμένος με εκρηκτική ύλη φάκελος στο Γραφείο του Υπασπιστή Α/Υ ..., τη διαπίστωση τυχόν παραλείψεων ή πλημμελειών των αρμοδίων αστυνομικών ως προς τον έλεγχο και διακίνηση του εν λόγω φακέλου, τις συνθήκες του θανάσιμου τραυματισμού του Υπασπιστή σε σχέση με την υπηρεσία, και τον καταλογισμό αναλόγων πειθαρχικών ευθυνών σε βάρος τους, διενεργήθηκε από τον Υποστράτηγο ..., Προϊστάμενο Κλάδου Οργάνωσης και Ανθρώπινου Δυναμικού του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας, Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), στο πλαίσιο της οποίας ελήφθησαν ένορκες διοικητικές καταθέσεις μαρτύρων και ειδικότερα των υπηρετούντων στη φρουρά πύλης και ισογείου, καθώς και των Προϊσταμένων τους, των υπαλλήλων του πολιτικού και υπουργικού γραφείου του Υπουργού, καθώς και όσων επισκέφθηκαν το εν λόγω γραφείο καθ’όλη τη διάρκεια της κρίσιμης ημέρας. Σχετικώς συνετάγη η από 4-9-2010 Έκθεση Πορίσματος Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης. Σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτής, οι ισχύουσες περί την ασφάλεια του εν λόγω Υπουργείου ρυθμίσεις, καθώς και η κατανομή των αρμοδιοτήτων των υπηρετούντων σ’αυτό, προβλέπονται στη Βασική Διαταγή .../2007 του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. και την .../21-4-2010 εσωτερική διαταγή, αντίστοιχα. Όπως δε προέκυψε, οι ως άνω κανόνες εφαρμόζονται στην πράξη ως ακολούθως: Στην κεντρική (εξωτερική) πύλη του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη είναι εγκατεστημένη φρουρά η οποία εκτελεί υπηρεσία, ελέγχοντας την πρόσβαση των εισερχομένων προσώπων στον ευρύτερο χώρο του Υπουργείου. Το μεν προσωπικό που υπηρετεί στο Υπουργείο Προστασίας εισέρχεται επιδεικνύοντας στους αστυνομικούς της φρουράς την ειδική κάρτα πρόσβασης με την οποία έχει εφοδιαστεί, χωρίς στη συνέχεια να υποβληθεί στο επόμενο στάδιο ελέγχου που διενεργείται από φρουρά που είναι εγκατεστημένη σε φυλάκιο του ισογείου του Υπουργείου, η οποία περιλαμβάνει σωματικό έλεγχο καθώς και έλεγχο των μεταφερομένων αντικειμένων, δεδομένου ότι τούτο θεωρείται διαπιστευμένο. Το ίδιο ισχύει και για τους συνεργάτες του Υπουργού (διαπιστευμένους), που τους έχει χορηγηθεί ηλεκτρονική κάρτα πρόσβασης. Αντίθετα οι λοιποί επισκέπτες διέρχονται από την εξωτερική πύλη δηλώνοντας κατά την άφιξή τους στο φρουρό, την υπηρεσία ή το γραφείο στο οποίο επιθυμούν να μεταβούν και αφού οδηγηθούν στο Γραφείο καταγραφής παραδίδουν τα κινητά τους τηλέφωνα, την αστυνομική τους ταυτότητα ή άλλο δημόσιο έγγραφο και καταγράφονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή στο βιβλίο επισκεπτών. Στη συνέχεια δε, αφού ενημερωθεί η υπηρεσία ή το γραφείο προορισμού του επισκέπτη και εφόσον δοθεί σχετική άδεια εισόδου, ο τελευταίος εφοδιάζεται με ειδική κάρτα πρόσβασης και εισέρχεται από το ισόγειο του κεντρικού κτιρίου, όπου ελέγχεται από τον εκεί εκτελούντα υπηρεσία αστυνομικό φρουράς, τόσο ο ίδιος, όσο και οι τυχόν αποσκευές του δια της συσκευής ελέγχου χειραποσκευών (Χ-RAY), κατά τα πρότυπα των αεροδρομίων, για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο αυτών και της αλληλογραφίας που απευθύνεται στην ιεραρχία του σώματος (Πολιτική-Φυσική Ηγεσία), επιπροσθέτως δε έχει τοποθετηθεί και μαγνητική θύρα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων τελευταίας τεχνολογίας και υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας. Με βάση το παραπάνω αποδεικτικό υλικό που συγκεντρώθηκε, ο ενεργήσας την ... υποστράτηγος ... και ο Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., αντιστράτηγος ..., κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν προέκυψε υπαίτια παράλειψη των υπηρεσιακών καθηκόντων αστυνομικών ή ειδικών φρουρών αρμοδίων για τον έλεγχο των εισερχομένων στο Υπουργείο-Αρχηγείο προσώπων (προσωπικού-επισκεπτών) καθώς και της εισερχομένης αλληλογραφίας και έτσι ετέθη η υπόθεση στο Αρχείο από πειθαρχικής πλευράς. Με την από 29-10-2010 αγωγή τους και το επ’αυτής υπόμνημα οι ήδη εκκαλούντες - εφεσίβλητοι, ήτοι η σύζυγος, τα τέκνα, οι γονείς και οι αδελφοί του θανόντος Υπασπιστή, ..., προέβαλαν ότι ο θάνατος του οικείου τους οφειλόταν σε πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων των εντεταλμένων, για την ασφάλεια του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, οργάνων και συγκεκριμένα στο γεγονός ότι δεν προηγήθηκε κανένας έλεγχος της επίμαχης επιστολής με την συσκευή ελέγχου χειραποσκευών X-RAY του ισογείου του εν λόγω Υπουργείου, παρότι η επιστολή είχε ως παραλήπτη τον ίδιο τον Υπουργό και σύμφωνα με τη Βασική Διαταγή .../2007 του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., ο ως άνω έλεγχος είναι υποχρεωτικός για την απευθυνόμενη προς την Πολιτική και Φυσική ηγεσία αλληλογραφία. Περαιτέρω προέβαλαν ότι εσφαλμένα τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της φρουράς εισόδου του Υπουργείου παρέλειπαν συστηματικά τη διενέργεια οποιουδήποτε ελέγχου στα διαπιστευμένα πρόσωπα που κατείχαν ηλεκτρονική κάρτα πρόσβασης στο Υπουργείο και στην αλληλογραφία που μετέφεραν αυτά από το πολιτικό γραφείο του Υπουργού, μολονότι ήταν γνωστό ότι στο εν λόγω γραφείο δεν υπήρχε συσκευή ελέγχου, καθώς και ότι το όλο πλαίσιο των Διαταγών και Ενεργειών, που προηγήθηκε του τραγικού συμβάντος, δεν διαμορφώθηκε με συναίσθηση του μείζονος κινδύνου, ενόψει και του υπαρκτού κινδύνου μιας επικείμενης τρομοκρατικής επίθεσης, δεδομένης μάλιστα της έξαρσης τέτοιων επιθέσεων από τις οργανώσεις «...» και ... . Συνεπώς κατά τα διαλαμβανόμενα στην αγωγή υπήρχε αστική ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου, κατ’άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, βάσει και των διατάξεων των άρθρων 2 και 5 της ΕΣΔΑ, καθώς και 2 και 4 του Συντάγματος. Για τους λόγους αυτούς ζητήθηκε να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου και ήδη εκκαλούντος - εφεσίβλητου, να καταβάλει σε καθέναν από τους πέντε πρώτους ενάγοντες (σύζυγο, 2 τέκνα και 2 γονείς, αντίστοιχα) το ποσό των 1.000.000 ευρώ και σε καθέναν από τους έκτο και έβδομο (αδέλφια) το ποσό των 700.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής τους. Σε απόδειξη δε των ισχυρισμών τους οι ήδη εκκαλούντες - εφεσίβλητοι, μεταξύ άλλων, προσκόμισαν και επικαλέστηκαν: α) την .../21-11-2012 Ιατρική Γνωμάτευση της Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ... (σχετ. 9), κατά την οποία ο 4ος από τους ενάγοντες, ..., πατέρας του αποβιώσαντος Υπασπιστή, ηλικίας 80 ετών, πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια σταδίου ΙΙ - ΙΙΙ κατά ΝΥΗΑ, φέρει μόνιμο τεχνητό βηματοδότη και χρήζει τακτικής καρδιολογικής παρακολούθησης, λαμβάνοντας συστηματικά φαρμακευτική αγωγή, ενώ, σύμφωνα με την επίσης προσκομιζόμενη ιατρική γνωμάτευση της Ιατρού Ψυχιάτρου ..., Ιατρού της Ψυχιατρικής Κλινικής «...», ο ως άνω πάσχει επίσης από χρόνιο οργανικό ψυχοσύνδρομο και μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, παρακολουθείται δε από τον Ιούνιο του 2011 από την προαναφερόμενη ιατρό, λαμβάνοντας αντικαταθλιπτική θεραπεία, με σιταλοπράμη σε υπόβαθρο σακχαρώδους διαβήτη, στεφανιαίας νόσου και αρτηριακής υπέρτασης (σχετ. 10), β) δύο Ιατρικές Γνωματεύσεις της Ιατρού Ψυχιάτρου ..., Ιατρού της Ψυχιατρικής Κλινικής «...», από τις οποίες προκύπτει ότι η 5η ενάγουσα, ..., μητέρα του θανόντος, ηλικίας 80 ετών, νοσηλεύθηκε, το έτος 2010, στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ..., πάσχουσα από διπολική διαταραχή και οργανικό ψυχοσύνδρομο, έχοντας εμφανίσει καταθλιπτικό επεισόδιο με αυτοκτονικό ιδεασμό σε αποδρομή (σχετ. 10, 11), γ) την από 30-11-2012 Ιατρική Γνωμάτευση του Ιατρού-Ψυχιάτρου ..., Διευθυντή ΕΣΥ του Ψυχιατρικού Τμήματος του «...» (σχετ. 14), από την οποία προκύπτει ότι η 1η ενάγουσα, σύζυγος του θανόντος υπασπιστή, γεννηθείσα το 1965, πάσχει από χρονίσασα (αντιδραστικής φύσεως) μείζονα καταθλιπτική διαταραχή με τάσεις απομόνωσης και μείωσης των ενδιαφερόντων της, ενώ λαμβάνει από διετίας αντικαταθλιπτική αγωγή με πτωχά αποτελέσματα, δ) Την .../7-11-2012 Ιατρική Γνωμάτευση της Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ... (σχετ. 13), από την οποία προκύπτει ότι ο 6ος ενάγων, ..., αδελφός του αποβιώσαντος, γεννηθείς το έτος 1970, έχει νοσηλευθεί κατ’επανάληψη στην Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ..., έχοντας υποστεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου υποβληθείς δε σε στεφανιογραφικό έλεγχο κατεδείχθη στεφανιαία νόσος-σημαντική πάθηση ενός αγγείου και υποβλήθηκε σε επείγουσα διαδερμική επέμβαση επαναιμάτωσης. Αντίθετα, το Ελληνικό Δημόσιο, με το από 26-2-2014 υπόμνημά του, υποστήριξε ότι το γεγονός πως, ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι φάκελοι και η αλληλογραφία που εισέρχονταν στο Υπουργείο και απευθύνονταν στην Πολιτική ή Φυσική Ηγεσία αυτού, ελέγχονταν επισταμένως μέσω μηχανήματος X-RAY, σύμφωνα με την σχετική Απόρρητη Βασική Διαταγή του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., αντιθέτως, η αλληλογραφία που εισερχόταν από το Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού δεν περνούσε από τον παραπάνω έλεγχο, δεν μπορούσε παρά να οφείλεται σε προσωπική εντολή του θανόντος υπασπιστή, ο οποίος ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος κατά νόμο να παραλαμβάνει την προοριζόμενη για τον υπουργό υπηρεσιακή και προσωπική αλληλογραφία (βλ. το υπ’αριθμ. ...έγγραφο της διεύθυνσης αστυνομικού προσωπικού, σύμφωνα με το οποίο «την αρμοδιότητα για την παραλαβή της προοριζόμενης για τον Υπουργό Προστασίας του πολίτη υπηρεσιακής και προσωπικής αλληλογραφίας την είχε ο θανάσιμα τραυματισθείς»). Συνεπώς, η εισαγωγή στο Υπουργείο της αλληλογραφίας που περιείχε τον εκρηκτικό μηχανισμό έλαβε χώρα με βάση τις εντολές που είχε δώσει ο θανών στα όργανα της φρουράς και, συνεπώς, αυτή δεν οφείλεται σε παράλειψη ή παρανομία των οργάνων του Δημοσίου, αλλά σε αποκλειστική υπαιτιότητα, άλλως συνυπαιτιότητα κατά ποσοστό 95% του άτυχου θανόντος. Τέλος, το Ελληνικό Δημόσιο υποστήριξε ότι, σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να συνεκτιμηθεί ότι: α) ο κίνδυνος είναι συνυφασμένος με την ιδιότητα του αστυνομικού και μάλιστα υποδιευθυντή, αρχηγού της προσωπικής φρουράς του Υπουργού Δημοσίας Τάξης, για το λόγο δε αυτό ο θανών ελάμβανε παγίως σειρά σχετικών επιδομάτων (επικινδυνότητας, ειδικής απασχόλησης), β) η σύνταξη του θανόντος ως θύματος τρομοκρατικής ενέργειας καθορίσθηκε ως πλήρης, σύμφωνα με το Ν. 1897/1990, σε 35/35, σύμφωνα με τον καταληκτικό βαθμό που θα εξελισσόταν, στην οποία προσετέθη το μέγιστο χρονοεπίδομα 60% και προσαύξηση 20% (από 80/% σε 96%), πλήρη μερίσματα επικουρικής σύνταξης για 35 χρόνια στο βαθμό συνταξιοδότησης, διπλάσιο εφάπαξ βοήθημα για 35 χρόνια από ένα Ταμείο κατ’επιλογήν του και πλήρες εφάπαξ βοήθημα για 35 χρόνια από το άλλο Ταμείο. Έτσι, στην οικογένεια του αποβιώσαντος χορηγήθηκε σύμφωνα με: βα) το 22/2/31-5-2011 Πρακτικό Απόφαση του Δ.Σ. του Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. εφάπαξ οικονομική ενίσχυση από το Τ.Ε.Α.Ε.Χ., ύψους 3.410,12 ευρώ, ββ) την 1244/2011/12-5-2011 Απόφαση Απονομής Μερίσματος του Διευθυντή Διεύθυνσης Ασφάλισης - Παροχών Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. απονεμήθηκε μέρισμα 222,05 ευρώ, βγ) την .../5-7-2011 Απόφαση του Διευθυντή Διεύθυνσης Ασφάλισης - Παροχών χορηγήθηκε το διπλάσιο εφάπαξ χρηματικό βοήθημα 236.039,58 ευρώ, βδ) επιπροσθέτως η Ελληνική αστυνομία χορήγησε στην οικογένεια του θανόντος τα εξής δικαιούμενα οικονομικά βοηθήματα: 1) σύμφωνα με τα 8/31/6-7-2010 και 10/71/25-10-2010 Πρακτικά Απόφασης του ΔΣ του Ιδρύματος έχει ενισχυθεί από το Λογαριασμό Αρωγής του Ιδρύματος «Εξοχές Ελληνικής αστυνομίας» με 50.000 ευρώ, 2) σύμφωνα με την 9010/10/9020/30-6-2010 Απόφαση του Προϊσταμένου του Επιτελείου έλαβε οικονομική ενίσχυση 5.000 ευρώ από τον Ειδικό Λογαριασμό του Περιοδικού «Αστυνομική Ανασκόπηση» και με την 9011/6/1046/23-7-2010 Απόφαση του ίδιου Προϊσταμένου έλαβε οικονομική ενίσχυση 25.000 ευρώ από τον Ειδικό Λογαριασμό «Έσοδα από Διάφορες Εκδόσεις», 3) σύμφωνα με το .../20369/85-β/11-2-2010 έγγραφο της Δ/νσης Οικονομικών Α.Ε.Α. έλαβε από τη Λέσχη της Δ/νσης Εσωτερικών Λειτουργιών/Α.Ε.Α. οικονομική ενίσχυση 6.670 ευρώ περίπου, 4) Το Μετοχικό Ταμείο Στρατού ενίσχυσε την οικογένεια του θανόντος με τις ακόλουθες παροχές: α) Βοήθημα θανάτου, ανερχόμενο στο ποσό των 5.851,35 ευρώ, β) μέρισμα χρονικής περιόδου από 25-9-2010 μέχρι 31-7-2013 ανερχόμενο στο ποσό των 5.482,18 ευρώ. Επιπλέον αναφέρεται ότι το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, πέραν των προηγουμένων οικονομικών ενισχύσεων, δύναται σε περίπτωση θανάτου αστυνομικού υπαλλήλου κατά την εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας και ένεκα αυτής, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 5 του Ν. 2452/1996 (ΦΕΚ 283 Α΄) και της παρ. 6 του άρθρου 12 του Ν. 3387/2005 (ΦΕΚ 224 Α΄), να προσλάβει την σύζυγο ή ένα (1) τέκνο αυτών, κατόπιν αιτήσεώς τους, στο Υπουργείο ως διοικητικό υπάλληλο, ή με οποιαδήποτε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αναλόγως των προσόντων τους, κατ’εξαίρεση των ισχυουσών διατάξεων και ανεξαρτήτως ύπαρξης κενής οργανικής θέσης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση, αφού έλαβε υπόψη ότι η απευθυνόμενη στη φυσική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου αλληλογραφία έπρεπε κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη να υποβάλλεται σε ειδικό έλεγχο με τη χρήση μέσων προηγμένης τεχνολογίας (π.χ. συσκευή ελέγχου χειραποσκευών X-RAY), ανεξαρτήτως της ιδιότητας του κομιστή, ότι εντούτοις ο ελεγκτικός μηχανισμός του εν λόγω Υπουργείου είχε υιοθετήσει την πάγια τακτική, οι κατέχοντες ειδική κάρτα πρόσβασης, ως διαπιστευμένα πρόσωπα, να εξαιρούνται του ηλεκτρονικού ελέγχου των αντικειμένων που μεταφέρουν, συμπεριλαμβανομένης και της αλληλογραφίας, της απευθυνομένης στην Πολιτική και Φυσική Ηγεσία του Υπουργείου, η οποία πρακτική μη έχουσα έρεισμα στις οικείες διατάξεις ήταν αντίθετη και προς την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, ότι η παγιωθείσα αυτή πρακτική, συνεκτιμωμένων και των επικρατουσών συνθηκών, δημιούργησε ουσιώδες κενό στον ελεγκτικό μηχανισμό, ορατό προς τους τρίτους και ειδικότερα προς τα άτομα του αντεξουσιαστικού χώρου, έκρινε ότι στην προκειμένη περίπτωση, η παράλειψη ελέγχου διά των ακτίνων X-RAY, της κομισθείσας, από τo Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, προς το Υπουργικό Γραφείο αυτού, προσωπικής κλειστής αλληλογραφίας, την 24η-6-2010 συνιστούσε παράλειψη οφειλόμενης υλικής ενέργειας των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων, αιτιωδώς συνδεομένης με το ζημιογόνο αποτέλεσμα του θανάτου του υπασπιστή του Υπουργού, ενώ απέρριψε τον ισχυρισμό του Ελληνικού Δημοσίου περί αποκλειστικής ευθύνης, άλλως συνυπαιτιότητας, του θανόντος, διότι, πέραν του ότι οι αρμοδιότητες του θανόντος σε σχέση με την παραλαβή και διεκπεραίωση της προσωπικής αλληλογραφίας του Υπουργού ήταν εκ του νόμου αμιγώς διοικητικής φύσεως, από κανένα στοιχείο του αποδεικτικού υλικού δεν είχε προκύψει ότι ο θανών είχε δώσει τέτοια εντολή. Έτσι κατέληξε ότι την αποκλειστική ευθύνη για τον θάνατο του υπασπιστή ... έφερε το Ελληνικό Δημόσιο διά των οργάνων του και συνεπώς στοιχειοθετείτο αποζημιωτική ευθύνη αυτού, κατ'άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, ανεξαρτήτως της συνδρομής στην προκείμενη περίπτωση και της παραβίασης των άρθρων 2 και 5 της από 4-11-1950 Σύμβασης της Ρώμης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ). Περαιτέρω έκρινε ότι οι ενάγοντες (ήδη εκκαλούντες - εφεσίβλητοι) υπέστησαν ψυχική οδύνη από τον αιφνίδιο θάνατο του μέλους της οικογένειάς τους, για την ικανοποίηση της οποίας δικαιούνται να λάβουν χρηματική ικανοποίηση, η οποία προσδιορίστηκε σε 120.000 ευρώ για την σύζυγο και καθένα από τα τέκνα, σε 80.000 ευρώ για καθένα από τους γονείς του θανόντος και σε 30.000 ευρώ για καθένα από τα αδέλφια του θανόντος. Εξάλλου, απέρριψε τον ισχυρισμό του Δημοσίου ότι για τον προσδιορισμό της εν λόγω χρηματικής ικανοποίησης έπρεπε να συνεκτιμηθούν και οι παροχές που η οικογένεια του θύματος έλαβε βάσει διατάξεων αποκαταστατικού χαρακτήρα, τις οποίες θα ελάμβανε σε κάθε περίπτωση ως οικογένεια θανόντος εν υπηρεσία, ανεξαρτήτως της ευθύνης του Ελληνικού Δημοσίου.

8. Επειδή, με την πρώτη κρινόμενη έφεση, όπως αυτή αναπτύσσεται με το νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, οι εκκαλούντες, συγγενείς του αποβιώσαντος, προβάλλουν ότι εσφαλμένα η πρωτόδικη απόφαση επιδίκασε σε αυτούς εξαιρετικά μειωμένα ποσά, διότι λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του τραγικού θανάτου του ως άνω συγγενούς τους, το νεαρό της ηλικίας του, την έλλειψη οποιασδήποτε ευθύνης του σε συνδυασμό με το βαθμό υπαιτιότητας των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, τη βαθύτατη θλίψη και πόνο που δοκίμασαν όλοι ανεξαιρέτως οι συγγενείς, και ιδιαιτέρως η σύζυγος, που έχασε πρόωρα τον σύζυγό της και τα τέκνα του, που στερήθηκαν την πολύτιμη πατρική παρουσία σε κρίσιμη ηλικία, ενόψει και της επιβάρυνσης της υγείας των πιο πάνω συγγενών, έπρεπε να τους επιδικάσει τα αιτούμενα με την αγωγή ποσά. Ζητούν δε περαιτέρω, με την απόφαση που θα εκδοθεί να κριθεί ότι η διάταξη που επιβάλλει την κατάθεση εγγυητικής επιστολής, για την εκτέλεση της απόφασης αυτής, δεν έχει εφαρμογή, ως αντισυνταγματική, άλλως να μειωθεί το ύψος των εγγυητικών επιστολών στο ½. 

9. Επειδή, εξάλλου, με την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, όπως αυτή αναπτύσσεται και με το σχετικό υπόμνημα, προβάλλεται ότι: α) Εσφαλμένα κρίθηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ότι στοιχειοθετείται ευθύνη του Δημοσίου κατ’άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, διότι το ζημιογόνο γεγονός επήλθε συνεπεία πράξεων και παραλείψεων του θανόντος, ο οποίος ήταν ο μόνος υπεύθυνος να παραλαμβάνει την αλληλογραφία που προοριζόταν για τον Υπουργό και ο οποίος ήταν προϊστάμενος όλου του αστυνομικού και πολιτικού προσωπικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Εξάλλου, η Διοίκηση του Υπουργείου είχε λάβει όλα τα δέοντα μέτρα για την ασφάλεια του προσωπικού και του κτιρίου, εφαρμόζοντας την σχετική νομοθεσία και τις οικείες Διαταγές. β) Εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχτηκε ότι δεν υπήρχε υπαιτιότητα, άλλως συνυπαιτιότητα (κατά 95%), του θανόντος, διότι όπως προέκυψε από τα στοιχεία του φακέλου, ο ίδιος επέβαλε, άλλως γνώριζε πολύ καλά και ανεχόταν, την πάγια τακτική εξαίρεσης από τον ηλεκτρονικό έλεγχο των αντικειμένων και της αλληλογραφίας, που μεταφερόταν από το πολιτικό γραφείο του Υπουργού, λόγω δε της εξαιρετικά σημαντικής θέσης του και της πολυετούς εμπειρίας του, όφειλε να ακολουθεί και ο ίδιος τις οικείες Διαταγές και να μην παραλείπει εσκεμμένα να περνάει τον προβλεπόμενο έλεγχο η αλληλογραφία που ερχόταν από το πολιτικό γραφείο του Υπουργού. γ)Τα ποσά που επιδικάστηκαν με την πρωτόδικη απόφαση είναι υπερβολικά και δεν ανταποκρίνονται στην έννοια της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης. Εξάλλου, κατά το εκκαλούν, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έπρεπε να συνεκτιμήσει και τις παροχές που δόθηκαν στην οικογένεια του θανόντος, οι οποίες ναι μεν δεν αίρουν το δικαίωμα των αντιδίκων του σε λήψη τυχόν χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης, ούτε συμψηφίζονται με αυτήν, ωστόσο συνεκτιμώνται για τον προσδιορισμό του ύψους της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης, ενόψει και του ότι από τη χορήγηση αυτών προκύπτει ότι το Δημόσιο (είτε το ίδιο, είτε μέσω εντασσομένων στο δημόσιο τομέα φορέων) προέβη σε όλες τις ενέργειες προς εξασφάλιση της οικογένειας του θύματος. 

9. Επειδή, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, σύμφωνα με τις διατάξεις που προπαρατέθηκαν και ερμηνεύθηκαν, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη: α) ότι όλη η απευθυνόμενη στη φυσική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αλληλογραφία, έπρεπε, κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, να υποβάλλεται σε ειδικό έλεγχο με τη χρήση μέσων προηγμένης τεχνολογίας (συσκευή ελέγχου χειραποσκευών X-RAY), ανεξαρτήτως της ιδιότητας του κομιστή αυτής, β) ότι παρ’όλα αυτά, όπως προέκυψε από το σύνολο των στοιχείων του φακέλου και ιδιαίτερα από τις ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις των υπηρετούντων στην φρουρά, ο ελεγκτικός μηχανισμός του εν λόγω Υπουργείου είχε υιοθετήσει την πάγια τακτική, οι κατέχοντες ειδική κάρτα πρόσβασης, ως διαπιστευμένα πρόσωπα, να εξαιρούνται του ηλεκτρονικού ελέγχου των αντικειμένων που μετέφεραν, συμπεριλαμβανομένης και της αλληλογραφίας, της απευθυνόμενης στην Πολιτική και Φυσική Ηγεσία του Υπουργείου, γ) ότι η δημιουργηθείσα αυτή πρακτική, μη έχουσα έρεισμα στο νόμο και τις κανονιστικές πράξεις, εκτός του ότι αποτελούσε ευθεία παράβαση της οικείας διάταξης της απόρρητης βασικής διαταγής .../2007 του Αρχηγού της ΕΛΑΣ, δεν ήταν σύμφωνη και με την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, αφού μάλιστα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που, ως εκ της φύσεως των αρμοδιοτήτων του, αποτελεί τον κατ’εξοχήν μηχανισμό προστασίας και ασφάλειας των πολιτών, όφειλε διά των οργάνων του να προβλέπει τους επαπειλούμενους κινδύνους, δεδομένης της έξαρσης των τρομοκρατικών επιθέσεων και να μην επιτρέπει την χαλάρωση των υφισταμένων κανόνων ελέγχου, υιοθετώντας την εξαίρεση κατηγοριών προσώπων και των μεταφερομένων αντικειμένων από αυτά, κρίνει ότι στην προκείμενη περίπτωση, η παράλειψη ελέγχου διά των ακτίνων X-RAY, της κομισθείσας, από τo Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, προς το Υπουργικό Γραφείο αυτού, προσωπικής κλειστής αλληλογραφίας, την 24η-6-2010, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης υλικής ενέργειας των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με το ζημιογόνο αποτέλεσμα του θανάτου του υπασπιστή του Υπουργού, που επήλθε κατά την αποσφράγιση της ανέλεγκτης αυτής αλληλογραφίας, αφού, αν η παράλειψη αυτή εξέλιπε, εάν δηλαδή η αλληλογραφία είχε ελεγχθεί διά του μηχανήματος ακτίνων X-RAY, ο εκρηκτικός μηχανισμός θα είχε εντοπισθεί και η πυροδότησή του θα είχε αποτραπεί. Εξάλλου, ο ισχυρισμός του Ελληνικού Δημοσίου ότι ο θανών είχε αποκλειστική ευθύνη, άλλως συνυπαιτιότητα κατά ποσοστό 95 %, για το τραγικό συμβάν, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον από κανένα στοιχείο του αποδεικτικού υλικού δεν προέκυψε ότι ο θανών είχε δώσει εντολή να εξαιρούνται από τον ηλεκτρονικό έλεγχο τα αντικείμενα και η αλληλογραφία που μεταφέρονταν από το πολιτικό γραφείο του Υπουργού (βλ. σχ. και την από 9-7-2010 ένορκη διοικητική εξέταση του συνεργάτη του Υπουργού, ..., που είχε μεταφέρει την επίμαχη επιστολή, κατά την οποία, η προσωπική αλληλογραφία του Υπουργού δεν ανοιγόταν, σύμφωνα με εντολή του Υπουργού και του θανόντος, αλλά παραδιδόταν στον θανόντα, χωρίς όμως να αναφέρεται πουθενά ότι υπήρχε και εντολή να μη διέρχεται από τον σχετικό έλεγχο). Ούτε, άλλωστε, ο θανών είχε αρμοδιότητα να κατευθύνει τις ενέργειες της φρουράς, σε σχέση με τον έλεγχο της διακινούμενης αλληλογραφίας, αφού, σύμφωνα με τις διατάξεις που εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, αυτός προΐστατο μόνον του υπηρετούντος στο Γραφείο του Υπουργού προσωπικού (αστυνομικού και πολιτικού) του ως άνω Υπουργείου, οι δε αρμοδιότητές του, όσον αφορά την παραλαβή και διεκπεραίωση της προσωπικής αλληλογραφίας του Υπουργού ήταν αμιγώς διοικητικής φύσεως και δεν περιλάμβαναν τον εξειδικευμένο τεχνικό έλεγχο του περιεχομένου της. Κατόπιν αυτών το Δικαστήριο κρίνει ότι την αποκλειστική ευθύνη για το θάνατο του υπασπιστή ... φέρει το Ελληνικό Δημόσιο διά των οργάνων του και συνεπώς στοιχειοθετείται αποζημιωτική ευθύνη αυτού, κατ'άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, όπως νόμιμα και ορθά κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση, απορριπτομένων των όσων αντίθετων υποστηρίζει το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο ως αβάσιμων. Κατά συνέπεια, πρέπει να επιδικασθεί εύλογη χρηματική ικανοποίηση στην οικογένεια του αποβιώσαντος υπασπιστή, λόγω ψυχικής οδύνης, κατ’ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου εδαφ. γ΄ του 932 ΑΚ. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη : α) τις τραγικές συνθήκες κάτω από τις οποίες επήλθε ο θάνατος του ... και ιδίως την κατάσταση της σωρού του ύστερα από την ενεργοποίηση του εκρηκτικού μηχανισμού, κατά την αποσφράγιση εκ μέρους του της μοιραίας επιστολής (βλ. την σχετική ιατροδικαστική έκθεση), β) την ηλικία του θανόντος κατά τον χρόνο του θανάτου του (50 ετών), γ) τον βαθμό συγγενείας των εκκαλούντων - εφεσίβλητων με το θύμα (η 1η σύζυγος του θύματος ηλικίας 45 ετών, οι 2ος και 3ος τέκνα ηλικίας 22 και 20 ετών, αντίστοιχα, οι 4ος και 5η γονείς ηλικίας 80 ετών, οι 6ος και 7ος αδέλφια), δ) την επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας των: 1ης, 4ου, 5ης και 6ου από αυτούς, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες ιατρικές γνωματεύσεις, σύμφωνα με τις οποίες ιδίως οι τρεις πρώτοι από αυτούς αντιμετωπίζουν, εκτός άλλων παθήσεων, σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, προφανώς απότοκα του θανάτου του οικείου τους, ε) την βαθύτατη θλίψη και τον πόνο που δοκίμασαν οι εκκαλούντες - εφεσίβλητοι από τον θάνατο του συζύγου, πατέρα, υιού και αδελφού τους - συναισθήματα που επιτείνονται στην περίπτωση που ο θάνατος αυτός είναι απρόσμενος και αφορά έναν νέο σχετικά άνθρωπο - ειδικότερα δε η πρώτη, η οποία στερήθηκε πρόωρα τον σύζυγό της, με συνέπεια να φέρει αυτή το βάρος εύρεσης των μέσων βιοπορισμού των τέκνων της, τα οποία, κατά τον κρίσιμο χρόνο ήταν προστατευόμενα (φοιτητές), οι 2ος και 3ος, οι οποίοι στερήθηκαν την μη επιδεκτική χρηματικής αποτίμησης πατρική παρουσία, αλλά και οι 4ος, 5η, 6ος και 7ος, οι οποίοι στερήθηκαν οι μεν δύο πρώτοι από αυτούς τον υιό τους, οι δε υπόλοιποι τον αδελφό τους, με τον οποίο, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, συνδέονταν με αισθήματα αγάπης και στοργής και στ) την αποκλειστική υπαιτιότητα των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, το Δικαστήριο, κρίνει ότι οι εκκαλούντες - εφεσίβλητοι υπέστησαν ψυχική οδύνη, για την ανακούφιση της οποίας δικαιούνται να λάβουν χρηματική ικανοποίηση, η οποία με βάση τα διδάγματα της ανθρώπινης εμπειρίας και λογικής και ενόψει των σχέσεων αυτών με τον θανόντα, της κοινωνικής τους θέσης, καθώς και της κατάστασης των μερών κατά τον κρίσιμο χρόνο, συνεκτιμουμένου και του γεγονότος ότι αυτοί έχουν λάβει, όπως προαναφέρθηκε, διάφορα βοηθήματα για τον θάνατο του ανωτέρω συγγενούς του από την ως άνω τρομοκρατική ενέργεια, πρέπει να προσδιορισθεί στο εύλογο ποσό των 120.000 ευρώ για καθένα από τους τρεις πρώτους εξ αυτών, ήτοι τη σύζυγο και τα τέκνα του θανόντος, 80.000 ευρώ σε καθέναν από τους 4ο και 5η, γονείς αυτού και το ποσό των 30.000 ευρώ, για καθένα από τους έκτο και έβδομο, αδελφούς αυτού, όπως τα ποσά αυτά προσδιορίστηκαν και με την εκκαλούμενη απόφαση, απορριπτομένων των όσων αντίθετων υποστηρίζονται με τις κρινόμενες αντίθετες εφέσεις ως αβάσιμων. Τα ως άνω ποσά χρηματικής ικανοποίησης πρέπει να καταβληθούν στους εκκαλούντες-εφεσίβλητους, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση και μάλιστα χωρίς την προσκόμιση απ’αυτούς ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τραπέζης, καθόσον, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην έκτη σκέψη, οι διατάξεις του άρθρου 326 παρ. 5 του ν. 4072/2012, με τις οποίες καθιερώνεται η σχετική υποχρέωση των διαδίκων, δεν ισχύουν, ως αντικείμενες στο Σύνταγμα, κατά παραδοχή ως βάσιμου του σχετικού αιτήματος αυτών.

10. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθούν στο σύνολό τους οι συνεκδικαζόμενες εφέσεις. Τέλος, πρέπει να καταπέσουν υπέρ του Δημοσίου τα παράβολα που καταβλήθηκαν και, περαιτέρω, να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα, λόγω της νίκης και ήττας τους (άρθρο 275 παρ. 1 περίπτωση γ` του Κ.Δ.Δ.). 

Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α -Συνεκδικάζει τις κρινόμενες εφέσεις. -Απορρίπτει αυτές. -Διατάσσει την κατάπτωση των παραβόλων, που καταβλήθηκαν. - Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα. -Δέχεται το αίτημα των εκκαλούντων - εφεσίβλητων για απαλλαγή τους από την υποχρέωση προσκόμισης εγγυητικής επιστολής κατά την εκτέλεση της παρούσας απόφασης. Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 14 Μαΐου 2015 και δημοσιεύτηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, στις 19 Ιουνίου 2015.