Άνω τελεία

 

 

 

Άνω τελεία 

 

 

Σίγουρα τώρα που σου γράφω

αισθάνομαι κάπως καλύτερα

είναι σημαντικό που κάτω

από το μπαλκόνι

δεν βλέπεις όαση

Τώρα που το σκέφτομαι

ίσως ένα ταξίδι

πολύ μακρινό

να ήταν πέραν από το πεπρωμένο

και το φυγείν αδύνατον

Το ξέρω πως είσαι μακρυά

τόσοι ωκεανοί

και άλλες τόσες υπερωκεάνιες σκέψεις

μας χωρίζουν

ενίοτε μας επιπλέουν στα εγκόσμια

αλλά αυτή η διαδρομή

με συντροφεύει στα όνειρα

όταν ξυπνώ χωρίς να θυμάμαι

το τέλος τους

Αυτή τη φορά με μία μόνο παράκληση:

Γράψε μου και συ, λίγες λέξεις

έτσι σαν κατευόδιο λεξίπλαστο

Δίκην γραμματόσημου οι κακώσεις σου

οι πληγές και τα τραύματα

Εσφραγίσθη και απωλέσθη η αγάπη σου

Έρωτά μου...μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...

Έρωτά μου...μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...


Με τα μάτια κλεισμένα σε ονειρεύτηκα
Με τα χέρια δεμένα σε πελάγη δεσμεύτηκα
Στο απέραντο εκείνο τ'ουρανού σου
το γαλάζιο το χρώμα το δικό σου το χώμα το φίλησα
και φυτρώνω στο σώμα το δικό σου το κώμα το νίκησα
Και εκείνο το άρωμα το βαθύ σκοτεινό που βυθίστηκε
στη δική μου πνοή ένα ακόμα γιατί δε νικήθηκε
Σε περίμενα αύριο την ίδια στιγμή και λίγο νωρίτερα
Αν θα έρθεις θα'ναι γιατί το ζητούσες πρωθύστερα
Και η βλάβη που προκαλείς στο νοητικό μου το σύστημα
είναι ανήκεστη εκεί που συναντάει τ'ολίσθημα
Παραπαίει στη διαφυγή του νοητού αυτού έρωτα
Διαφεύγει στη διαδρομή του δικού σου του νέρωνα
Και η φωτιά δεν λέει να σβήσει...
Έρωτά μου εσύ κοίτα στα μάτια εκείνα που ίσως θυμάσαι
Έρωτά μου εσύ σβήσε τους πόθους που ίσως λυπάσαι
Μόνο ποτέ μη προσποιηθείς ότι εκείνο το βράδυ ένιωσες κάπως
Μόνο ποτέ μη ζητήσεις να πάρεις πίσω το λάθος
Να ερθείς ξανά να μου χαρίσεις εκείνο το λίγο που τόσο γρήγορα έζησα
Όχι μην έρθεις, αν για πάντα έναν γρίφο τον έλυσα
Έρωτά μου ανασφαλή στην έρημο γυρεύεις
με χάρους και ξωτικά δεν τη παλεύεις
Μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...