Πως μου το' πες εκείνο το ακατάδεκτο αντίο
πριν η βροχή στύψει
σκελετωμένη από τόσο κρύο
Επιβιβάστηκα στο τρένο
άφησα τις αποσκευές
τα σκεύη προφύλαξης
κάθε άμυνα στον αέρα
ανιδιοτελής στον άνεμο
παρασυρμένος ήδη από τόση έξαψη
να διακτινίζομαι στο μέλλον
στην υποθαλάσσια θυσία σου
με τα χέρια καθαρά από αίμα
να πνίγονται όπως και η ηχώ
να ζητάνε παρέα στην λαιμητόμο
Μα αυτό δεν σου παρέχει άλλοθι
για ένα έγκλημα προμελετημένο
Είσαι καταδικασμένος να ζήσεις
Να πεθάνεις από παράπονο
που δεν επιβιβάστηκες στο τελευταίο βαγόνι
Πριν κοπεί αυτό και η ζωή που αφαίρεσες
Εσύ, γένους απροσδιόριστου
ζηλωτή της αυτοκτονίας
