Σαν την προδοσία έξοδος εθελουσία
σαν το καντηλάκι μπαίνεις βγαίνεις στην ιθάκη
και ο δρόμος σκοτεινός, νοσηρός ο πηγεμός
και η προσευχή δεν πιάνει, να παρακαλάς να γιάνει
αχ Σεβάχ των οκτώ, του θανάτου η ώρα πήγε δώδεκα
ω εσύ Δαλιδά, το μυστικό μου το βρήκες
σαν το κατασπαραγμένο πόθο το δικό μου σωθικό το νιώθω
σαν την παραπεταμένη πίκρα τη δική μου σωτηρία ήπια
σταγόνα μίας ύπαρξης χωρίς ανάσα δεν σε ξεδιψάει
προσωπείο μιας μάσκας χωρίς χρώματα δεν σου κάνει
και στο βυθό του ωκεανού που διαλέξεις, έτσι νοητά χωρίς κύματα θα παλέψεις
και η θάλασσα αυτή είναι καταφύγιο της δικής σου αδυναμίας το κρυσφήγετο
και η προσευχή δεν πιάνει, να παρακαλάς να γιάνει
αχ Σεβάχ των οκτώ, του θανάτου η ώρα πήγε δώδεκα
ω εσύ Δαλιδά, το μυστικό μου το βρήκες
σαν το κατασπαραγμένο πόθο το δικό μου σωθικό το νιώθω
σαν την παραπεταμένη πίκρα τη δική μου σωτηρία ήπια
σταγόνα μίας ύπαρξης χωρίς ανάσα δεν σε ξεδιψάει
προσωπείο μιας μάσκας χωρίς χρώματα δεν σου κάνει
και στο βυθό του ωκεανού που διαλέξεις, έτσι νοητά χωρίς κύματα θα παλέψεις
και η θάλασσα αυτή είναι καταφύγιο της δικής σου αδυναμίας το κρυσφήγετο
