Πινόκιο
Πόσες φορές διανοήθηκες
Άλλες τόσες μετεστράφης
Διχαζόμενη η γλώσσα
Παράλυτη η ευκαμψία της
Σαν μωρό έπαιζες με τον πλακούντα
Ανταγωνιζόμενος, σπαρακτικά
την ώθηση για μια έκτρωση
εξοστρακισμένος σαν ήσουν
από μια βιασμένη συνουσία
Σαν παιδί έπαιζες με το τρενάκι,
συντετριμμένος από τόσες συγκρούσεις
και λάμψεις και βραδυφλεγείς αναβάσεις
Είχες ταυτιστεί με τα νεανικά μάτια
ενός πρόωρου μεσήλικα
που έχασε τα χρόνια
περιοδεύων στην ακατάλληλη αγάπη
Είχες μάθει να λες ψέματα
στην καρδιά σου
αφαιρώντας κάθε μέρα
μια ζωτική βαλβίδα
σφαίρα στον εγωισμό σου
σαν τοξότης σημαδεύοντας
στο κέντρο της ανυπαρξίας
Πέτυχες διάνα
την στίξη του τέλους
Στην απαρχή μιας νέας μέρας
Είχες λησμονήσει μάλλον
ότι από κούνια
είχες γίνει Πινόκιο
εξοικειωμένος με το ψέμα
αφού η αλήθεια σε κατασπάραξε
με τόσα πάθη
Ένα καλάθι ξεβράστηκε στον ποταμό
όπου είχε πνιγεί η παιδική αθωότητά σου
Πως να λένε την μητέρα ενός ψεύτη;
Απατηλή ελπίδα αποφάνθηκε η αλήθεια
Και η απελπισία μεγάλωνε μαζί με τα ψέματα
Vero o Falso
