Φλαμένκο

 

Φλαμένκο 

 

 

 

 

Με κοιτούσες στα μάτια

τ ' ανοιγόκλεινες

από αδυναμία

να συγκεντρωθείς σ' ένα βλέμμα

απορριματοφόρο

Πέταξες ό, τι απέμεινε

από μία ανούσια αιχμαλωσία

Προθυμοποιήθηκες

να φορέσεις χειροπέδες

τέτοια εξαιρετική ανοσία

Και ικέτης, κατασπάραξες λίγες κραυγές

σέρνοντας τις λέξεις σαν τραυλό φλάουτο

Σε αυτή την έκσταση

η μόνη ένσταση

ήταν από καταχρηστική άσκηση δικαιώματος

Στην Ανδαλουσία σαν πας

σ' ένα ξεθωριασμένο όνειρο

Θυμήσου τα βήματα του Φλαμένκο

Κάνε μπροστά στον έρωτα

Και γκρεμοτσακίσου από αγάπη

Τόσα ελαφρυντικά για μία αιτία θανάτου

Καταγεγραμμένη στους δρόμους της κατηφόρας

που έβλεπε θάλασσα

βράχια και βότσαλα ζωγραφισμένα με πάθη

Γ συν ... ίσον Amor

Πανσέληνος (σε συρρίκνωση)

 

Η πανσέληνος είχε δόντια.

Δάγκωσε τον ήλιο

από έρωτα

με τ'άστρα παρανυφάκια

σ'ένα φεγγάρι που επιστρέφει.

Αυτό που αγάπησες σήμερα είναι όλο δικό σου.

 

 

Γραντζουνίζω την βροχή

 

Ρώτησα τον έρωτα

ε, ρω, τα

ψιλαφιστά

ανταγωνιζόμενη η πρόζα

τον ρόλο της ύπαρξής του

μ'απάντηση, καμία

καμιά φορά

δεν μετάλαβα τον ήχο 

συλλαβιστά

στις σταγόνες

που έρρεαν εντός μου

κατακλυσμό στο μέσα σου

να προκαλέσουν

από τον απόηχο μίας τραγωδίας

αντικριστά μ'εμένα και τον σαδισμό σου

αχνιστά ψηνόταν

κι εκείνο το συναίσθημα

που δεν έβρισκε φως

στο σκοτάδι του εγκλεισμού του

μουντζούρωνα τα τζάμια

από τα υγρά της θυσίας για σένα

κλεισμένος μέσα στη βροχή

κρατώντας την αναπνοή μου

με την υποκρισία να αφήνει τα σημάδια της

στα βήματα, σε έναν δρόμο με λάσπη

κι εσένα, να ισχυρίζεσαι:

ο έρωτάς σου πλημμυρίζει τα πάθη

μ'εσένα να κυριεύεις ακόμη και τα όνειρά μου

να με αφήνεις να πιστεύω ότι δεν ήταν όνειρα

σαν έπιασες διάλογο με έναν διαβάτη

μην τολμήσεις να πουλήσεις

και αυτό το βράδυ

τόσα χρόνια λάθη

 ε, ρω, τα

βαμμένη με γράμματα η βροχή

ξεθωριασμένη, από την υγρασία, η φωτογραφία σου

λουσμένος, με απόγνωση, ο εγωισμός μου 

γραντζούνιζα ό,τι είχε απομείνει:

ε, ρω, τα 

Ελεύθερος Σκοπευτής

Πως σου'πανε
πως η εξιλέωση
σταυρώθηκε σε κάδρο
πεταμένο με βελάκια
εκείνες τις ώρες
που ο έρωτας έδινε την ώθηση
σε χέρια νωχελικά
που άνοιγαν με ερωτηματικό
μια τρύπα στο βάθος της ανυπαρξίας σου
επιφορτίστηκες και την αγωνία
να βρει στόχο η προσποίηση
να λειάνει τον πόνο της προδοσίας
στα φτερά του άσφαιρου όπλου σου
οπλίστηκε και η απληστία
ποιος στόχος ήρθε κοντύτερα
στο σ'αγαπώ ή σε σκοτώνω με μανία
πιο πολύ, ήμουν ελεύθερος σκοπευτής
μετά θάνατον, αιτία θανάτου, της αγάπης
σε απροσδιόριστο μέλλον ίσως επανέλθω σαν σφαίρα
ενδεχομένως με δόλο, αλλά τουλάχιστον θα σε έχω σκοτώσει

Αιτία θανάτου

Πόση μοναξιά
ν'αντέξει ένας ετοιμοθάνατος
και πόση ευλυγισία
να χωρέσει στην προσποίηση
και πως τα μάτια ν'αλληθωρίσουν
την επόμενη κίνηση
μάταιη και αυτή η νύχτα
να μαζεύει πενταροδεκάρες
από τα πατώματα
γαντζώθηκε σαν επαίτης
στα τελευταία χαρακώματα
πάνοπλη με τα κλάματα να προεξέχουν
κάτι σαν αντίφαση
και το μαχαίρι προσγειώθηκε
στον συνήθη ύποπτο
πάντα κάτι τέτοιες ώρες
σκότωνες την ελπίδα σου
πόση κατάθλιψη ν'αντέξει
ένας γενναίος άνθρωπος
και ποια αιτία θανάτου
να πιστοποιήσει πόσο αγάπησε
αφού πέθανε από γνήσιο έρωτα

Η νοσοκόμα αγάπη

Στο'πα οι εκπλήξεις χαρίζονται στον χρόνο

να δένονται με κορδέλες σε ανεπίδοτα δέματα

δεν ανοίγονται τα συναισθήματα

σε ένα τυχαίο ταξίδι

διαμελίστηκαν οι ελπίδες

περιφερόμενες επισκέπτριες

στην εφημερία του πόνου σου

ένα αναλγητικό, μία δόση

καμία δοσολογία στον ανίατο χτύπο σου

έψαχνες για καταπραϋντικές απολαύσεις

μίας ασθένειας χωρίς ανταπόκριση θεραπείας

και η νοσοκόμα αγάπη σε κώμα άφησε τον έρωτα

με φόρα στο απροσδιόριστο

στοπ, και η γραμμή αναβόσβηνε θανατηφόρα

Ενός λεπτού σιγή

Ελκυστική η ανάμνηση
ενός φιλιού που δεν δόθηκε
σ'ένα ραντεβού που ματαιώθηκε
από φθόνο
ανησυχητική και η υπενθύμιση
ενός αύριο που καμώθηκε
ότι στο παρελθόν βράζω μόνος
κοχλάζει η στιγμή, σαν έτοιμη από καιρό
σαν θαρραλέα
ετοιμόγεννη και η προσμονή
μη με νικήσεις,
ανυπόφορη υπομονή,
σήμερα ζω για το τώρα
και αν πίστεψες ότι τα δευτερόλεπτα
εξυπηρετούν την ώρα, για να υπάρχει
αυτή η ενός λεπτού σιγή
ποιον έρωτα πενθεί,
με τιμές ανεξήγητου πόνου;

Όνειρα θερινής νυκτός σε συναστρία

Σ'εκείνα τα φωτεινά διαλείμματα
μεταξύ του πεζού και του αιωρούμενου
ανάμεσα σε άστρα και συναστρίες
ανακατεύοντας θύμησες και λαγνείες
στο εξωγήινο μετέωρο βλέμμα σου
διέκρινα κάτι ανθρώπινο
κάτι σαν να με αγαπούσες
και αν ήταν εγωίστρια η φύση σου
υπεράνω η ύπαρξή σου
επηρμένη η αύρα σου
και το τουπέ σου δεν σου'πε
πως ζούμε σε κόσμους παράλληλους
στα γεωμετρικά σχήματα των συναισθημάτων μας
μια τεθλασμένη γωνία αναζητούσα
να θάψω τον έρωτα στα όνειρά μου
και αν ξυπνήσω από νοσταλγία
για εκείνα που δεν έζησα
ένα ακατάδεκτο παράπονο θα σβήσει τις τύψεις:
σε αγάπησα περισσότερο απ'όσο μ'αγαπούσες

Μηδέν αρνητικό

Υποτίμησα την βροχή
σαν ο κατακλυσμός
άφησε τα σημάδια του
στα απόνερα της αγάπης σου
υποτίμησα και την έλλειψη
σαν ο έρωτας αντικαταστάθηκε
από εκδίκηση στην αφέλειά μου
και να που επιπλέω
στις στάχτες της ένθερμης πλημμύρας σου
και να που κάτω από τις σταγόνες
καταπίνοντας δύναμη από τη λειψυδρία
διατρέχοντας με αγωνία τον σισύφειο αγώνα σου
στην έναρξη του κοντέρ
που γράφει μηδέν αρνητικό
στο τέλος επιβιώνω από μετάγγιση άγονου έρωτα

Χωρίς κλάματα

Με τα μεγάλα σου μάτια

μέθυσες και τα κλάματα
χαρμόλυπα έπνιγαν
τη μοναξιά μου
Σου έδωσα ένα τριαντάφυλλο
το πέταξες κάτω και το πάτησες
δεν ήσουν εσύ για ρομάντζα
Σαν η φώνη σου μου υπενθύμισε
το συνώνυμο του αισθησιασμού
άλλο τόσο το βλέμμα σου
υπηρέτης τυφλής συνουσίας
φως εκ φωτός
ψευδεπίγραφο για νοήμονες έρωτες
ανόητους, σαν το προστάζεις
και στάζεις, στάζεις, στάζεις...
μη μου τάζεις το ακατόρθωτο
σε ήθελα σκοτεινή, σε αδιόρατα βράδια
μη μου λες μη, και η ζωή μου άδεια
έτσι κατά κίνησιν η ηδονή σου
να πληρώνει κανείς για το φιλί σου
πόσο άλλο ν'αντέξω τον σαδισμό
πόσο να πληγώσω τον ανδρισμό
γιατί να μην είσαι η φωτεινή εξαίρεσή μου
γιατί τα μάτια σου να μην με κλείνουν μέσα τους
Γιατί να αιχμαλωτίζομαι απ'την αδιαφορία σου
σε τείχη χωρίς αύριο, χωρίς κλάματα
χωρίς, χωρίς, χωρίς...

 

Μία δόση από σεροτονίνη

Ξέχασα να σβήσω από τον τοίχο
ένα σύνθημα που διαπερνούσε
την μόνωση της εγκατάλειψης
μου κρατούσε παρέα
κάτι βράδια που κάναν μεροκάματο
τη νοσταλγία σου
πάνω στο ψυγείο ένα σημείωμα
από χέρι παιδικό, της μητέρας ποίησης
το καθοδήγησε να μου γράφει τα βράδια
"σ'αυτό το υπόγειο μπαίνει φως
μόνο απ'τα μάτια σου"
καρφιτσωμένη πάνω του
μια ενοχλητική υπενθύμιση
"κλείσε τα φώτα στους εφιάλτες"
μεταξύ του παραλογισμού
επέλεξα την αγάπη σου 
σαν ξημερώσει, σε βαθειά κατάψυξη
περιέσωσα λίγη τρέλα
και τα σημειώματα παρανάλωμα
σ'έναν έρωτα που δεν ήταν γραμμένος
"για πρωινό μία δόση από σεροτονίνη"
 

Η αγάπη χτυπάει

Έρωτα ξενύχτησες την αγάπη
με την ανυπόμονη αύρα σου
και σε εκείνη τη νύχτα βάλθηκες
να θησαυρίζεις απέναντί της
ήσουν πιο οικονομικός για την τσέπη της
ξετσίπωτη σαν ήταν η φύση σου
και κάθε σου γράμμα πεμπτουσία
για όσους τη λατρεία σου
πάνω από τo πεπρωμένο έβαζαν
και συ ερωτεύτηκες, όμως, κάποτε
μα όταν κατάλαβες ότι δεν έχει άλλο
πρόδωσες το συναίσθημα για λίγη ηδονή
μα τώρα οδύνη στα μάτια σου βλέπω
που δολοφόνησες την αγάπη
για λίγα αργύρια
πριν να πατήσεις τους τριάντα σου χτύπους
 

Σχήμα μεταφορικό

Ανάξια να πιάνεις στο στόμα σου
λέξεις που μιλάνε για αγάπη
να φυλακίζεις τον έρωτα
να φιλάς από απάτη
τι κι αν σχήμα μεταφορικό
σε έφερε εδώ
παγιδευμένη σε τύψεις
πως να το κάνουμε
ίσως παρατημένη από ελλείψεις
αν σε αφήσω ανεξέλεγκτη
θα'ναι σα να παραδόθηκα
στη φράση "μη λείψεις"
γιατί μου λείπεις ανυπόφορα
όταν αγγίζω τα χείλη
σαν να μου έλειπε το δικό σου κοχύλι
αιωνία σου η μνήμη,
γένους θηλυκού κι αυτή
σε επικήδειο λαξευμένη
ανάξια να βροντοφωνάξουμε
επί λήθης ή κλίνης

Ανεμοδαρμένα βλέμματα

Αντίσταση σε ένα βλέμμα
σαν εκείνα που σέρναν τον έρωτα
στα μάτια σου, στο στιγμιαίο αντίο
πριν επανασυγκολυθεί η εγκατάλειψη
σε ακατάπαυστη ροή έντασης
σε ένα χειροφίλημα αχρείο
δει δη συναισθημάτων, ω υπάρξεις αιθαίριες,
και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων
στον αέρα συναντήθηκαν τα βλέμματα
αρχαιοπρεπώς και λιτά παρατηρώντας την αισχύνη
σαν από αντίθετη τροχιά
έσπασαν οι καθρέπτες της απομόνωσης
τυφλοί και οι δύο, να μαζεύουν τις μπίλιες τους
αυτές που πληγώναν τον έρωτα
κοιτώντας μέσα από τα μάτια του άλλου
από τα θραύσματα περισώθηκε λίγο άνεμος
κινητήρια δύναμη των κλαμμάτων
χωρίς μάτια να κλαίνε που τυφλώθηκαν από έρωτα
σ'αυτό το μοιραίο ταξίδι,
εναέριο με λίγη δόση από τρέλα

Πιστοποιητικό θανάτου για ερωτευμένους

Ξεφύλλιζα τ'άπαντα σ'ένα ξεχασμένο βιβλίο
από σκόνη επίσκεψης
έτσι για προστασία μνήμης
παρελθοντολάγνα αποτίμηση
μιας προδωμένης ύπαρξης
στοιχειωμένης από κτερίσματα
ένος άταφου λάθους
επισκέπτομαι το λάθος, βάζω τα λουλουδάκια μου
ανάβω το καντήλι, σβήνω τα σημειώματα
από άλλους επισκέπτες
αφού το αγάπησα τόσο όσο κανείς άλλος
και εκεί στην επιγραφή αντί για όνομα
αφού σε έχω ξεχάσει
στο διπλανό τάφο μου
που μπαίνω μεταμεσονυχτίως
χαράσσω την αιτία θανάτου
κοινή στην επιγραφή τουλάχιστον
"έρωτας από ανεκπλήρωτη αγάπη"

Τηλεκατευθυνόμενος έρωτας

Στον τηλεκατευθυνόμενο έρωτα
θυσιάζω εξ αποστάσεως το κοντρόλ
με χειροκίνητες κινήσεις
πλησιάζω σε ασφαλή απόσταση το ρολλό
με τις φλεβαρίδες ανεβάζω τις γρίλιες
σκοτώνω ό,τι απέμεινε, σε αργή κίνηση, με αεροζόλ
στο τιμόνι αυτό, ακατοίκητο το μυαλό απ'αλκοόλ
αναζητά την κατευθυνόμενη αγάπη
με τηλεπάθεια να ζήσει τα πάθη
αλλά αν πάθει, ποιο κόστος σταματάει τα λάθη
στη στιγμή που πολύ ψηλά πετούσες
από τηλεκατευθυνόμενο έρωτα
σ'εκείνο το ύψος ν'αντιληφθείς
το ολισθηρό σου αντίο
χωρίς αερόστατο
να φουσκώνεις από γνήσι'αγάπη
να θυμάσαι στο δρόμο της ελεύθερης πτώσης
χωρίς αγκυλώσεις, η αγάπη σώζει ζωές

Φεγγάρι, Εσύ

Στη θέση σου
το φεγγάρι
σκοτεινό
και αιμοβόρο

στη θέση μου
να το αγναντεύω
θλιβερό
μα ελπιδοφόρο

στη θέση τους τα κομμάτια
δυο μικρά μάτια
να κοιτάνε
στον ουρανό

εκτός του πεδίου δράσης
τυφλά από έρωτα
τυφλωμένα
από εκδίκηση

να κοιτάνε συνέχεια το φεγγάρι
να βουτάνε στο αίμα
να κολυμπάνε χωρίς αίσθηση
από τη θέση τους, στατικά

να γίνουν φεγγάρι
ή να φαντάζονται
να γίνουν εσύ
ή να κοιτάνε

έτσι γεννήθηκαν
να βλέπουν τ'απέραντο
στο άπειρο
να μην σταματάνε

Λυσσασμένη (νεκρόφιλη) γάτα

Τι να ξέρεις εσύ από έρωτα
στις στάλες που πέφτουν
για μια σταλιά, ένα βράδυ, προδώθηκα
μία λεπτομέρεια, μία κρυφή λέξη
αρκετά δευτερόλεπτα, να πετροβολούν
την αγωνία
σαν λυσσασμένη γάτα, να σπαράζει της νύχτας
την ανία
δεν κατασπαράζει των θυμάτων τη λαγνεία
αφύσικο, για ένα βράδυ χωρίς συμβάσεις
ασύμβατο, σε σχοινί που δεν αλυσοδένει
την αύλακα του χρόνου
σαν καιρού μόνου
σαν νύχτας, νυχτερίδας
μ'αγάπησες, αλλά δεν έβλεπες τον πόνο
με μίσησες, αλλά δεν έκλεβες τον χρόνο
αρκετά δευτερόλεπτα, η νύχτα είχε περάσει
σαν βρυκόλακας, κλεισμένος στο καλούπι
τσιγκουνεύτηκες την φυλακή μου
τι να ξέρεις εσύ από έρωτα
νεκρόφιλη σαρκοβόρα γάτα
προθανάτιας λείας
λυσσασμένη, σαν από έρωτα θανατηφόρο

Οφθαλμαπάτη

Αλυσωδεμένα μάτια
γδαρμένα από την αφοσίωση
να στάζουν ιδρώτα και αίμα
πέριξ του έρωτα, θανατηφόρου
αλυσιτελής και η απόδραση
να κλείνουν εσένα
πάνω κάτω, με αγωνία
σε αλάνθαστη πορεία, του πόνου
τα μπλε μάτια κοιτούσαν στον ουρανό
τα πράσινα βυθίζαν το δάσος
τα μαύρα, ανεμοδαρμένα, στο σκότος
τι να κάνω το χρώμα
στην τυφλή αγάπη
τι να κάνω τώρα
που ξεχνάω τα λάθη
πως όταν δω
θα σε λέω αγάπη
πως τα μάτια μιλάνε γι'απάτη
υποδουλωμένα από χρόνια νάρκη
πότε γιορτάζουν την οφθαλμαπάτη
ντοπαρισμένα από γενναιότητα και γινάτι
μάτια μου, κλείσε με στη ματιά σου

Εδώ αγάπη, εκεί αγάπη

Μου έμαθες να τέμνω το δύο

όταν τα ζάρια έφερναν το μηδέν

να κάνω οικονομία, στην τύχη

και στην ατυχή ζαριά

να τζογάρω, κάθε μέρα, και ώρα

και δευτερόλεπτο μπορεί

στην τέχνη του δολοπλόκου

διχοτόμου έρωτα, και διχοτομημένου

εκεί η αγάπη, εδώ η αγάπη

που είναι η αγάπη

στον έρωτα πόνταρα

κάθε πόντο ζωής

μα στην τελευταία ζαριά ήρθ'η αγάπη

και δεν ξέρω πως να εξαπατήσω το ζάρι

να ξαναρθεί, σε τύχη μη δωροδοκημένη