Ατλαντίδες
Θα ήθελα να σου απαγγείλω
δύο κύματα
μεθυσμένα από έγχορδα βράχια
Θα ήθελα ν' απαγκιστρωθώ
από δυο χίμαιρες
μεταμφιεσμένες σε χειμερίες νάρκες
Θα ήθελα να πνίγομαι
σε ένα ναυάγιο
με μπουρμπουλήθρες
να σκάνε από σωσίβια αγάπη
αντικατοπτρίζοντας εσένα
σε ενάλια περιπλάνηση
Μόνο, σε αυτό το πλατάγισμα των γλάρων
άφησέ μου το δικό σου στίγμα
με δύο κουβέντες παρηγορητικές
εκείνα τα βράδια, τσακισμένος απ'τα πάθη
πλημμυρισμένος από λάθη
περιοδεύων διαβάτης
σε κοράλια όρη και ορειβάτης
Άφησέ με να απαγγείλω το τέλος
στο τέρμα του βυθού σου
Και όσο αντέξουμε, χωρίς αναπνοή
αντικρίζοντας το φως και τον θάνατο
Ξεβράζει η θάλασσα
εκτός από πτώματα
και ατλαντίδες
