Οφθαλμαπάτη

Αλυσωδεμένα μάτια
γδαρμένα από την αφοσίωση
να στάζουν ιδρώτα και αίμα
πέριξ του έρωτα, θανατηφόρου
αλυσιτελής και η απόδραση
να κλείνουν εσένα
πάνω κάτω, με αγωνία
σε αλάνθαστη πορεία, του πόνου
τα μπλε μάτια κοιτούσαν στον ουρανό
τα πράσινα βυθίζαν το δάσος
τα μαύρα, ανεμοδαρμένα, στο σκότος
τι να κάνω το χρώμα
στην τυφλή αγάπη
τι να κάνω τώρα
που ξεχνάω τα λάθη
πως όταν δω
θα σε λέω αγάπη
πως τα μάτια μιλάνε γι'απάτη
υποδουλωμένα από χρόνια νάρκη
πότε γιορτάζουν την οφθαλμαπάτη
ντοπαρισμένα από γενναιότητα και γινάτι
μάτια μου, κλείσε με στη ματιά σου

Εναέρια αγάπη όβερ

Αγάπη μου, στον εναέριο διάδρομο
βάλε μου ένα σημάδι
να αναγνωρίσω το μονοπάτι
άσε με να πιστεύω σε μία οφθαλμαπάτη
από εκεί στείλε μου ένα σήμα
όταν μάχομαι με το κύμα
μήπως δεν πνιγώ στην αγκαλιά της θάλασσας
αλλά στην απεραντοσύνη της πλάνης σου
μάθε μου να πετώ πριν λιώσουν τα φτερά μου
που είναι αναντικατάστατα
φύτρωσαν προσωρινά για να αντιμετωπίσω
την έλλειψη, τη δική σου έλλειψη στη λειψή πραγματικότητα
στην αιωνιότητα δεν έχω καμία ελπίδα
εκεί τα φτερά δεν είναι από κερί
μεταφορικά μεταφέρουν τα μηνύματα από τον κόσμο
που αφήσαμε
αλλά εγώ θέλω και τους δύο κόσμους
τον δικό σου και τον δικό μου
θα συναντηθούμε ποτέ σε γειτονικό ουρανό;
η θεότης τι προστάζει;
οι άγγελοι έπνιξαν τα μηνύματα
και η θάλασσα χωρίς κύματα, χωρίς μηνύματα
χωρίς μυστικά
ως πότε θα επιπλέω χωρίς την ελπίδα να γίνω το ναυάγιό σου;
αγάπη μου, μη με αφήνεις ημίθεο και ημιτελή
στον κόσμο σου ο βασιλιάς είναι γυμνός;
η θεά τύχη δεν πιστεύει σε κανένα Θεό;
τα θύματα νόμιζα ότι είναι μικροί Θεοί,
στον κόσμο που ονειρεύτηκα
μήπως τα όνειρά μου πετάνε;