Τα παιχνίδια της θάλασσας

Αχ και να'ξερες πόσο σ'αυτό το ναυάγιο
προσποιούμαι τον επισκέπτη
μόνο να ήξερες πως στα βάθη του
πνίγω τον χρόνο τον κλέφτη
τότε αληθινά θα μου έδινες τον ρόλο του φταίχτη
φταίω που χωρίς ανάσα σε έκρυβα στον βυθό μου
φταίω που σε μια μπουρμπουλήθρα
δεν έσπασα τον λυγμό μου
καίω από την πρόσκρουση στο κενό σου

εκεί, για λίγο ακόμη, θα αγγίξω το τέλος σου
στα αβαθή νερά σου
μήπως λυγίσω την αντανάκλαση
και κλέψω τα σωθικά σου
στην ακτίνα επί του έρωτα
που δίνει φως στη σκιά μου
και τότε, χωρίς μάσκα, καθρεπτίζεις
όλο το γαλάζιο της θάλασσας
κάποτε και τ'ουρανού μου

Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων

Λησμονώ
Λησμόνησα
Λησμονημένος
Αλάνθαστη η λήθη
των πεπραγμένων
αιωνόβιων στιγμών
των ακατέργαστων εραστών
να κατεργάζονται
περί έρωτος, και άλλων δαιμονίων
στην ξεχασμένη επίστρωση του φιλιού
σαν από απέναντι απ'ένα καταρράκτη
που καταράστηκε το απέναντι
να μη γίνει δάκρυ
παρά φιλί χωρισμένο από νερό λησμονημένο
δύο αθώων ψυχών
που συναντήθηκαν ενήλικες σε κόσμο αξέχαστο
σε επίγειο ουρανό, εχθρικό και αγέλαστο
μα δε λησμονώ το σ'αγαπώ να στερέψω από γέλωτα
μα τι να σου πω δαιμονισμένος, ξανά, από έρωτα