Στο μαγκάλι
βρίθουν τα κάλλη
και οι καλοί
στην πρόσμιξη και στη διαφυγή
σε βαθμούς φαρενάιτ
σε νύχτα κοχλαστική
σε θυσία μυστικιστική
Κοχλάζουν τα συναισθήματα
να κάψουν τον μέσα κόσμο
να πνίξουν τον θυμό
Αναβλύζουν τα ολισθήματα
να προδώσουν τον προορισμό
αν θέλεις, και τη στάση στον πηγεμό
Ποτέ δεν αντάλλαξαν το σίγουρο
με το προσωρινό
Ποτέ δεν ανταπέδωσαν την ατραπό
με τον αρχάριο τον μαστρωπό,
τον μέντορα, τον εξευτελιστικό,
αυτόν που ευθύνεται για το ντεσαντιστικό σκηνικό
Σε ιστούς πορνείας, μίας αλιείας
μίας ψυχεδελικής ναυτίας
ο σωματέμπορας εγωισμός
ζήλεψε τον φιλήδονα τον οδυρμό
Να καίγεσαι σε βαθμούς φαρενάιτ
σε παρέκκλιση κελσίου
και στο ολοκαύτωμα να λες:
Αυτή η φωτιά είναι μόνο για μένα
Δεν προδίδω τη μάγισσά μου,
μηδέ τον μαστρωπό πυρομανή μέντορά μου
