Με την εν λόγω απόφαση-πιλότο κρίθηκε ότι ο ΔΟΛ, προς αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του, τα οποία, όμως, δεν ήταν τόσο δραματικά, ως εξέθεσε, καθότι οι μάρτυρές του δεν κατέθεσαν την αλήθεια, επέλεξε προεχόντως ως μέσο μειώσεως των λειτουργικών δαπανών της τις απολύσεις εργαζομένων, μέτρο το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί έσχατη λύση κατά τις διατάξεις του άρθρου 281ΑΚ, ενόψει μάλιστα της ρητής δεσμεύσεως που είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2012 να μην προβεί σε περαιτέρω απολύσεις. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι ο κρίσιμος χρόνος για τη συνδρομή ή μη οικονοτεχνικών λόγων για την απόλυση της δημοσιογράφου είναι το έτος 2013, που η εναγομένη εταιρεία προέβη σε καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν προέκυψε ότι κατά το χρονικό διάστημα Φεβρουαρίου 2012-Σεπτεμβρίου 2013 συνέτρεξαν ιδιαίτερες, αιφνίδιες και πιεστικές για την εναγομένη περιστάσεις, που επέβαλαν την αποδέσμευσή της από το περιεχόμενο των ιδιωτικών συμφωνητικών του Φεβρουαρίου του 2012 και μάλιστα την απόλυση της δημοσιογράφου ως λιγότερο αποδοτικής εργαζόμενης για φερόμενους οικονομοτεχνικούς λόγους, χωρίς να ερευνηθεί η δυνατότητα λήψεως άλλων ηπιότερων μέτρων, όπως απασχόλησή της σε άλλα έντυπα, περικοπή τυχόν υπερωριών ή εκ περιτροπής απασχόλησή της. Με την ίδια απόφαση κρίθηκε ότι η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της δημοσιογράφου ήταν άκυρη, ως καταχρηστική, και ότι λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων, υπό τις οποίες αυτή έλαβε χώρα, προσβλήθηκε η προσωπικότητα της εργαζομένης με πολυετή εμπειρία στην επιχείρηση και γι'αυτό της επιδικάστηκε και εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Η παραπάνω απόφαση αποτελεί σταθμό για την Ελληνική Δικαιοσύνη, και ειδικότερα για τις αθρόες, παρασκηνιακές, απολύσεις, που έλαβαν χώρα στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, τα έτη 2010-2013, καθόσον έκρινε ότι οι εν λόγω απολύσεις δεν οφείλονταν σε οικονομοτεχνικούς λόγους και ότι ήταν προεχόντως καταχρηστικές. Παράλληλα, με την ίδια απόφαση επιδικάστηκε ηθική βλάβη σε εργαζόμενο, για την άκυρη απόλυσή του, πράγμα σπάνιο στην ολοένα και αντεργατικότερη ελληνική νομολογία, και όπερ και το σημαντικότερο υποχρεώθηκε ο Δ.Ο.Λ. να αποδέχεται εις το μέλλον τις υπηρεσίες της συγκεκριμένης δημοσιογράφου.
Η συγκεκριμένη απόφαση -λέγεται από δικαστικούς και δικηγορικούς κύκλους- ότι αποτελεί πρόκριμα και για άλλες άκυρες απολύσεις δημοσιογράφων από τον Δ.Ο.Λ., που εκκρεμούν στα Δικαστήρια, μετά μάλιστα την υπ’αριθμ. 436/2013 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου (Δικαστής κ. Ελένη Στεργίου), και την ήδη αμετάκλητη υπ’αριθμ. 2493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (Δικαστής κ. Δημήτριος Ορφανίδης), που δικαίωσαν τον γνωστό δημοσιογράφο του ρεπορτάζ του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κ. Παναγιώτη Τσιμπούκη.
