Η αφή που σκοτώνει δεν αφήνει σημάδια

Η αφή που σκοτώνει δεν αφήνει σημάδια
το κορμί που λυτρώνει δεν σε καίει τα βράδια
τι κι αν ένα μαστίγιο σου κυκλώνει το είναι
τι κι αν ήταν επίγειο να φωνάζεις εσύ μείνε
σαν ένα φυτό που αναρριχάται
έτσι πρόδωσες αυτό που σε θυμάται
και φεύγεις για άλλες βιτρίνες
εκεί που η πανσέληνος καίει τις ίνες
εσύ γεννήθηκες να ζείς στον πάγο
ένα κομμάτι αστρικό από μάγο
τι κι αν ένα δηλητήριο στάζει
τι κι αν ούτε αυτό σε λογαριάζει
γιατί ποτέ δεν μπορείς να το σκοτώσεις
αυτό που ποτέ δεν μπορείς να αναλώσεις