Αυτός ο περίπατος
καταγράφηκε στη μνήμη από απόσταση
διένυσα τόσα γιατί
για να διαλύσω τόσα όχι
ανώμαλος ο δρόμος, με κατωφέρεια
πως να ισιώσεις τόσα στοπ
όταν σου το'πα, τελεία
τέλεια δεν ήταν ποτέ η ευθεία της συνύπαρξής μας
Σήκωσες το χέρι, να ζητήσεις βοήθεια
δεν βοηθάνε τα σήματα
στην επικοινωνία μας
είχα μείνει εγκαταλελειμμένος από μία προδοσία
που με έβγαλε απ'τα ρούχα μου
στο δρόμο συναντήθηκε και η καχυποψία
να σέρνομαι, χωρίς πυξίδα, ως τιμωρία
για μια υποψία που δεν επαληθεύτηκε
ο εγωισμός, ο μόνος φανατικός αναγνώστης
του τελευταίου αντίο
"θα τα ξαναπούμε σε απροσδιόριστο μέλλον"
που παραδόθηκε ημιθανές σε χείλη
ακατάδεκτα και κλειδωμένα
σε βαθιά απομόνωση
πόσο, άραγε, διερράγη, ο φανατισμός
στις ράγες ενός προμελετημένου εγκλήματος:
Να πονέσω, για όσα πόνεσες από ακαταλόγιστη αγάπη
