Ο τέταρτος μάγος με τα δώρα

Λυσιτελώς αναφέρομαι στον Ύψιστο
και σου λέω, αυτή τη φορά εισακούστηκα
πολύ γενναιόδωρος να με ακούει
και να ανταποκρίνεται
Και τι διέταξε, ψιθύρισε συνωμοτικά ο δικέρατος
επάρατος νόσος η μητέρα καχυποψία
Μα να μην πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός κατ'ανάγκη;
δεν είχα ποτέ μου τέτοια αφοσίωση στα θαύματα
εγκαταλελειμμένη σαν ήταν η ειδωλολάτρισσα φύση μου
από στέρηση σε είδωλα και ιδεώδη
είπα να προσποριστώ λίγη ματαιότητα
από τη ματαιόδοξη φύση του έκπτωτου
έτσι για λίγο αλατοπίπερο στις πλήγες μου
που θυσίασα, μήπως έρθει η σειρά μου
όταν έπρεπε να τις προσφέρω, καθημερινά
στα αζήτητα, όνειρα ή πτώματα
μα δεν ζήτησα τίποτε
παρά μόνο να γίνω και γω λίγο μάγος

Δωροφάγος άνεμος

Την ημέρα των γενεθλίων μου
δέχτηκα συγχαρητήρια για τη γιορτή μου
γιατί μεγάλωσα, σβήνοντας τα κεράκια
να σβήσω κ'εκείνο
μία-μία η τύψη, μου έφερναν τα δώρα τους
να συντηρήσουν την καταγωγή τους
τσακίζοντας τις κορδέλες θυμήθηκα γιατί γιορτάζω
που το δώρο της ζωής μου άφησα για το χθες
βλέποντας τις αντιδράσεις, η μια τύψη να βλέπει την άλλη
να στέκει για ένα ευχαριστώ
έκοψα τα νήματα και σαν περιστέρι το άφησα στον ουρανό
και στο τέλος της νύχτας
γιατί τη μέρα δεχόμουν συγχαρητήρια
μεταμορφώθηκα σε τύψη, ο ίδιος
όταν κατάλαβα ότι χρημάτιζα το εγώ μου
δώρον άδωρον για την επέκεινα ζωή