να κατακτήσεις
το αυτεξούσιο
να μην μπορείς
να το ορίσεις
Στην κόψη της ευτυχίας
τα κομμάτια της δυστυχίας
μεγαλύτερα φαντάζουν
δεν αλλάζουν, ενόψει φιλοξενίας
αυτή η βουλιμία
αλλή μία φορά σε καθηλώνει
αυτό που δηλώνει
ξέχωρο του υποδηλώνει
για ακόμη μία φορά μόνη
σε ατελή αγχόνη
ποτέ δεν λυτρώνει
και σε αυτό το μπαλόνι
αγγέλη και κλώνοι
συνωστίζονται μόνοι
ίσως πνιγείς πριν δραπετεύσεις
απ'τ'αλώνι, αυτό που αλώνει
που εξισώνει, που αλλοτριώνει
το μέσα καρδιά μου δεν μαραζώνει
