αναμονή, εξεμάνη και ο χρόνος
πως να σκανάρω όλου του κόσμου το άπειρο
πεπειραμένος σε υπολανθάνουσα πείνα
η δυστυχία ταΐζει τη στιγμή της λύτρωσης
κοκκαλωμένη με αποφάγια αγάπης
πάρε ένα για επιδόρπιο
η προδοσία γλυκαίνει την ήττα
μονόφθαλμος, σε τοπίο γκρίζο
οι άλλες αισθήσεις αδημονούν
να κατασπαράξουν την αφή σου
πεπλανημένη από την όραση
σε ορατότητα αμφιβόλου
ονειροπόλου, ποιότητας, δισκοβόλου
μα τι όνειρο
να σκοτώνει την ώρα
μα τι άπειρο
να σταματάει το τώρα
γέμισα αγάπη όταν γύρισα τον χρόνο πίσω
