Σ' αγάπησα με αποστροφή

 

Σ' αγάπησα με την καρδιά

περισπωμένη

σε μία απόστροφό σου

βρήκα μια μικρή λέξη

χωρίς ημερομηνία λήξης

χωρίς προστακτική

κτητική ομοιοκαταληξία

Για το σ' αγαπώ σου

εξουδετέρωσα όλα τα μου ανήκεις

και πλέον επουλώθηκα

από τα τραύματα της σιωπής σου

Μ' ακούς. .. ;

Ευτυχώς που δεν ήσουν κωφάλαλη

η τύψη, η λήθη και το παράπονο

Μ' αισθάνεσαι ;

Δυστυχώς από το πετσί σου δεν πέρασε το βάλσαμο

Η αντίδικος λέξη

Άκουσέ με, μικρή λέξη
σε στέλνω με κούρριερ σε ξένο αποδέκτη
και ακατάδεκτο
Μπορείς να σκοτώσεις τον αποστολέα
με μία σου απάντηση
έχεις εφόδιο την σφαίρα που περικλείει
σε παρακαλώ, άκουσέ με
μη μείνεις λέξη χωρίς ανταπόκριση
χωρίς ήχο, χωρίς προορισμό
και αν γυρίσεις σε μένα
σαν επιστολή ανεπίδοτη
σε αποστολή που δεν εξετέλεσες
από αδυναμία ή περιέργεια
να δεις τις αντιδράσεις μου
θυμίσου ότι μιλάω άλλη γλώσσα
και σε μένα δεν μιλάνε τα γράμματα
και αν δεν μπορείς να ανταγωνιστείς τη σιωπή
τότε, μικρή λέξη, δεν μπορείς να γίνεις μεγάλη
εκτός κι εάν σου αρκεί ένα Σ'αγαπώ
χωρίς αποδέκτη, σε απροσδιόριστο μέλλον

Στερητικό "Α"

Προσπάθησα να λύσω τις απορίες μου
κάνοντας ερωτήσεις στον αέρα
φύσηξε άνεμος, τις πήρε όλες πέρα
χωρίς καμία επιφύλαξη
σου γράφω αυτό το γράμμα
με σύμμαχό μου ένα μελτέμι
χωρίς καμία διάκριση
μεταξύ στίγματος και στίξης
πήρα λίγο κουράγιο απ'τ'απανέμι
σε ρώτησα:
αντέχει ο άνεμος το ταξίδι μου;
απάντησες:
δεν εξουσιάζω τον άνεμο
χωρίς καμία προκατάληψη
αφέθηκα στην τύχη
με σύμμαχό μου την αβεβαιότητα
και φυσόντας δυνατά, στ΄αδύνατα ώτα μου
άλλαξα την ρότα μου, και ρώτησα:
η αβέβαιη απάντηση φυλλορροεί
από μία βεβιασμένη ερώτηση;
αν με ρωτάς αν σ'αγάπησα
υποτιμάς το πόσο...
αν με ρωτάς πόσο σ'αγάπησα
απαντώ ...όχι και τόσο...
στον άνεμο έφυγαν κάποιες αποχρώσεις του σ'αγαπώ
στον δικό σου αέρα, που ήταν και μεροληπτικός
ελλειπτικός, αλλά αέρας αγάπης
όλα αρχίζουν με το στερητικό Α
αγάπη
αέρας
άνεμος
αόρατος
αόρατη αγάπη
και στην ερώτηση αν σ΄αγάπησα
σου απαντάω:
αγάπησα το στερητικό σύνδρομό σου

Ο τοίχος

Κάποτε έπαιζες με τα τουβλάκια
χωρίς γυαλάκια, χωρίς παραμόρφωση
χωρίς φακούς επαφής, χωρίς επανόρθωση
στην αθώα ληστεία των παιδικών σου χρόνων
μια σοκολάτα έφτανε να τιμωρηθείς
ένα ναι στη θέση του μάλιστα
για πόσα χρόνια το γιατί δεν ανάλυσα
τώρα, ανήλικος στην ηλικία των μεγάλων
σε θέση ενήλικου, πότε και υπερβάλλων
κουράστηκες νωρίς να ζεις χωρίς παιχνίδια
περίμενες έστω κι αργά να χτίσεις τον τοίχο
στίχο με στίχο, δικός σου κι αυτός
τα τουβλάκια όμως δεν παίζουν,
δεν μετακινούνται, δεν προσγειώνονται
παρά αφομοιούνται
συμπαγής ο τοίχος, συμπαγής και η συνήθεια
πόσο θα αντέχει η περιχαρής ευήθεια
να πέφτω στον τοίχο της απόρριψής σου
ή του εγωισμού σου
στα δίκα σου μπάζα
έχτιζα τα όνειρά μου χωρίς έξοδο κινδύνου
σε αυτό το κατασκεύασμα, αν φωνάξω σ'αγάπησα
το σ΄αγαπώ μεταμορφώνεται σε αντίλαλο;

Καπνός αγάπης

Προσπαθείς να ρουφήξεις τον καπνό
τόσο όσο και η αγωνία να υπάρξεις
χωρίς καπνοδόχο πίκρας
με ένα παράπονο, με μία απορία
γιατί να σκοτεινιάζουν όλα τη νύχτα
για πόσο θα ανταγωνίζεσαι τη νύστα
απελπιστικός υπνοβάτης
οριακός ακροβάτης
ο χρόνος ο γδάρτης
και ο καπνός να καλύπτει
τη χρόνια δοκιμασία σου
μίας εφήμερης νύχτας
μίας ενήμερης πίκρας
που δεν λέει να σβήσει
όσο ο καπνός ακολουθεί τη συνήθη διαδρομή του
στην προσιτή επιτομή του
το τέλος γράφεται πάλι με καπνό
αν θέλεις γράψε σ'αγαπώ
μία αναπνοή, προ της πνοής σου