Σημείωση:
1. Όταν ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, στηριζόμενος -επιλεκτικά τις περισσότερες φορές- στο άρθρο 25 παρ.2 ν. 1756/1988, αποφεύγει να απαντήσει στο ακανθώδες ερώτημα εάν "Σε περιπτώσεις οποιουδήποτε ποινικού αδικήματος, που
διαπράττεται στο διαδίκτυο ή μέσω αυτού και εφόσον προσδιορίζεται,
επακριβώς η ημεροχρονολογία που διαπράχτηκε, θα αντιμετωπίζεται σύμφωνα
με τα οριζόμενα στην § 2 του άρθρ. 242 Κ.Π.Δ. και δεν θα θεωρείται ότι
συντρέχει αυτόφωρη διαδικασία, αν πέρασε όλη η επόμενη ημέρα από την
τέλεση, της πράξης ή θα θεωρείται ως έγκλημα που τελείται δια του τύπου
και θα αντιμετωπίζεται ως διαρκές αυτόφωρο".
2. Όταν οι Εισαγγελείς Ποινικής Δίωξης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, τουλάχιστον, επιλεκτικά και μεροληπτικά αντιμετωπίζουν ως οιονεί "διαρκή αυτόφωρα" τα τελούμενα διά του Ίντερνετ ποινικά αδικήματα, και παράλληλα δεν εφαρμόζουν την προσήκουσα καθ'ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, δηλ. παραπέμπουν ενώπιον του Μονομελούς Πλημ/κείου, αντί του Τριμελούς Πλημ/κείου.
2. Όταν οι Εισαγγελείς Ποινικής Δίωξης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, τουλάχιστον, επιλεκτικά και μεροληπτικά αντιμετωπίζουν ως οιονεί "διαρκή αυτόφωρα" τα τελούμενα διά του Ίντερνετ ποινικά αδικήματα, και παράλληλα δεν εφαρμόζουν την προσήκουσα καθ'ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, δηλ. παραπέμπουν ενώπιον του Μονομελούς Πλημ/κείου, αντί του Τριμελούς Πλημ/κείου.
3. Όταν η Υποδιεύθυνση Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Τμήμα 1° Γενικών Υποθέσεων & Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων επιλεκτικά εξαντλεί τις δυνατότητές της για την "αυτόφωρη" σύλληψη πολιτών, και δη δημοσιογράφων.
4. Όταν η Εισαγγελική Αυθαιρεσία λαμβάνει διαστάσεις "διαρκούς" και "αυτόφωρης" κατάχρησης εξουσίας.
