Τσαφ, τσουφ

 

 

Εσύ,

συλλαβιστά

σύρθηκες σε αυτή την ανακωχή

δεν μπορούσες να προφέρεις

μια λέξη αγάπης για κατευόδιο

άχνιζαν οι αναπνοές

και τα χέρια τρεμάμενα

σαν ερωτοθραύστες

σ' ένα γυαλί με θραύσματα

πατινάζ χαραγμένο στην ψυχή σου

Αφαίρεσες τόσα σ'αγαπώ

διαιρώντας τον πόνο

επί ματαίω

εξόρισες τόσα αντίο

πριν το ταξίδι των δύο

σε βαγόνι ακατάδεκτο

Και τότε μπροστά σε μάρτυρες

τα σκιάχτρα

να φοβίζουν τα σωθικά μας

με ραγισμένα τα μάτια 

σε διαδρομές απροσπέλαστες

στάθηκες μπροστά στο απόσπασμα

προβιβασμένα τα τρένα σε λαιμητόμους

Τσαφ, τσουφ

Αγόρασα ένα εισιτήριο 

για την αγάπη σου

Μισό, φτηνό, πεπαλαιωμένο

Ανάπηρος σαν έγινα από ανεκπλήρωτο έρωτα

Δικαστές του Μεσονυχτίου

Ταξίδευα στο εξπρές του μεσονυχτίου
μ'έναν δικαστή από το Ταλιμπάν
ήταν εντυπωσιακός, με το τουρμπάνι
να αναλύει, με χρώμα ανατολής, τον κώδικά τους
ζήλεψαν οι συνεπιβάτες, δικαστές της διαδρομής
εισαγγελείς σε ένα βαγόνι αποπνικτικό
από εκείνα που το μόνο που θαυμάζεις
είναι η ενωμένη κίνηση και οι αναταράξεις της
κάποιες φορές και ένα τσιγάρο
σαν απομίμηση στην προσπάθεια να ρουφήξεις
το τράνταγμα, ή να το απομακρύνεις
και εκεί ανάμεσα στα σοφά λόγια, ένας έλληνας δικαστής
διεθνής σαν ήταν στο βαγόνι
και μόνο εκεί
πήρε το λόγο, σαν του'λειψε η έδρα και τα έδρανα
ο θύτης και τα θύματα
η εξουσία και η αλήθεια
και σαν από μυσταγωγία, σε ανάμιξη από καπνούς και τσιγάρα
στον αέρα της απελευθέρωσης
φώναξε:
Εμείς είμαστε επίσημα προσκεκλημένοι της διαφθοράς
Και ο αλλοδαπός δικαστής, τι Ταλιμπάν, τι απ'άλλη στάση
ίσως και μεταμορφωμένο θύμα από ένα κονστέρτο αλληγορίας
δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του
καταλαβαίνοντας από τη σοφή εμπειρία
ότι ήταν ανεπίσημα προσκεκλημένος της αδικίας
σε ένα αφιλόξενο τρένο, με πολλές στάσεις

Το τρένο των στάσεων

Απύθμενη ασθμαίνει για το τέλος
να γευτεί ένα κομμάτι αλήθειας
στην τόση υποκρισία
στην τόση κακότητα
στην τόση κυνικότητα
με μία ακατανόητη κινητικότητα
το τρένο συνεχίζει την πορεία
σε μία ανεξήγητη αλληγορία
με μία αναπόδραστη ολιγωρία
το τελευταίο βαγόνι ακολουθεί
δεμένο στην ιστορία της
γραμμένη για επιβάτες
κάθε στάση διαφορετικοί
περαστικοί
απαρηγόρητοι
διαβάτες χωρίς σκέψη
χωρίς λογική
χωρίς προορισμό
απύθμενες σκέψεις
που περπατάνε όπως τα σύννεφα
αλόγιστα, άλογα, αλάθητα
με έναν νοητό προορισμό
να χαθούν στο τρένο
της επόμενης αγάπης
που σέρνει το τελευταίο βαγόνι
και ίσως βρεθείς σε αυτό
απαγχονισμένος από την έλλειψη της θέας
των αθέατων αναστάσεων
των στάσεων, των θεαματικών τάσεων,
των ευνουχισμένων αποστάσεων
αλησμόνητων ανατάσεων
το τρένο έκαψε τη στάση
που προσπέρασες
όταν γέρασες
και πριν ζήσεις
γρύφο μη λύσεις
ο συρμός σέρνει
το μέσα σου σέρνεται