Το τρένο των στάσεων

Απύθμενη ασθμαίνει για το τέλος
να γευτεί ένα κομμάτι αλήθειας
στην τόση υποκρισία
στην τόση κακότητα
στην τόση κυνικότητα
με μία ακατανόητη κινητικότητα
το τρένο συνεχίζει την πορεία
σε μία ανεξήγητη αλληγορία
με μία αναπόδραστη ολιγωρία
το τελευταίο βαγόνι ακολουθεί
δεμένο στην ιστορία της
γραμμένη για επιβάτες
κάθε στάση διαφορετικοί
περαστικοί
απαρηγόρητοι
διαβάτες χωρίς σκέψη
χωρίς λογική
χωρίς προορισμό
απύθμενες σκέψεις
που περπατάνε όπως τα σύννεφα
αλόγιστα, άλογα, αλάθητα
με έναν νοητό προορισμό
να χαθούν στο τρένο
της επόμενης αγάπης
που σέρνει το τελευταίο βαγόνι
και ίσως βρεθείς σε αυτό
απαγχονισμένος από την έλλειψη της θέας
των αθέατων αναστάσεων
των στάσεων, των θεαματικών τάσεων,
των ευνουχισμένων αποστάσεων
αλησμόνητων ανατάσεων
το τρένο έκαψε τη στάση
που προσπέρασες
όταν γέρασες
και πριν ζήσεις
γρύφο μη λύσεις
ο συρμός σέρνει
το μέσα σου σέρνεται