μεταξύ του πεζού και του αιωρούμενου
ανάμεσα σε άστρα και συναστρίες
ανακατεύοντας θύμησες και λαγνείες
στο εξωγήινο μετέωρο βλέμμα σου
διέκρινα κάτι ανθρώπινο
κάτι σαν να με αγαπούσες
και αν ήταν εγωίστρια η φύση σου
υπεράνω η ύπαρξή σου
επηρμένη η αύρα σου
και το τουπέ σου δεν σου'πε
πως ζούμε σε κόσμους παράλληλους
στα γεωμετρικά σχήματα των συναισθημάτων μας
μια τεθλασμένη γωνία αναζητούσα
να θάψω τον έρωτα στα όνειρά μου
και αν ξυπνήσω από νοσταλγία
για εκείνα που δεν έζησα
ένα ακατάδεκτο παράπονο θα σβήσει τις τύψεις:
σε αγάπησα περισσότερο απ'όσο μ'αγαπούσες
