Ο εκδότης, ο Quasi Modo κυπατζής, η μαρκορά και ένα πλοίο με θύματα

-Εκδότης: Κυρία Μαρκορά, υποκλίνομαι στην μεγαλειότητά Σας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις υπηρεσίες Σας. Πως μπορώ να τις αποτιμήσω σε βιβλιοθήκες;
-Μαρκορά: Λέγε με, Ντένυ, είμαι η Πρόεδρος όλων των απανταχού διεφθαρμένων. Πες στο μεγάλο αφεντικό, ότι δεν αρκούν αυτά τα βιβλία για το θεατρικό έργο που ετοιμάζω. Πολλοί πρωταγωνιστές, σκηνικά, φώτα, σκοτάδι, Noor, λοιμώδη, στημένα...Πως να το κάνουμε, δεν είμαι μόνη. Κάνω ό,τι μπορώ για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
-Quasi Modo: Άκουσα, είναι λίγο σκληρή η παρολίγον 70χρονη βιβλιοφάγος...Εμείς τηγανίζουμε και ψάρια...Δεν μπορώ να σου μιλήσω άλλο, είμαι υπό καθεστώς ανοικτής ακρόασης από επίδοξους δεσμοφύλακές μας.
-Εκδότης: Μεγάλε δάσκαλε, το μεγάλο αφεντικό επιθυμεί όπως εκφράσει τις ευχαριστίες του για τη μεταφορά του υλικού στον Ηγέτη. Ο μεγάλος Παπάς υποδέχεται τον Άγγελο στο Κατώφλι του Οίκου των Αυρηλίου...
-Μαρκορά: Πες στη Μιμή πως αντιδρούν κάποιοι κομπάρσοι. Ο χρόνος δεν επαρκεί και το έργο τελειώνει. Δεν θα μπω εγώ φυλακή για μία καμπούρα...
-Quasi Modo: Πες της, όλα είναι εξασφαλισμένα, έχουμε και την ανάλογη κάλυψη από άλλους εκδότες...Το έργο πλασάρεται στα βιβλιοπωλεία, και θα κάνει best-seller.
-Εκδότης: Δεν ήξερα ότι υπάρχει ελευθερία του τύπου σε αυτή τη χώρα. Πρέπει να χτυπηθεί ο Ηγέτης και τα Καντόνια που αντιδρούν. Σε αυτή τη χώρα, ένας είναι ο Ηγέτης, ο Εσκομπάρ που πληρώνει. Εφτά τάφοι για ένα πτώμα που δεν ξέβρασε η θάλασσα.
-Φωνή απ'το υπερπέραν: Σας άκουγα, και νόμιζα πως ήταν βουβή ταινία. Ακούγονταν μόνο κάτι τακούνια, το ένα σταμάτησε στο λαιμό ενός σκύλου με φίμοτρο.

Περί Δικαιοσύνης

Έκθαμβοι, εμβρόντητοι, αιωρούμενοι από τα σύννεφα, ή και έκπτωτοι, μείναμε όσοι ακούσαμε τις δηλώσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, σχετικά με τους δικαστές του παραδικαστικού κυκλώματος.
Δικαιολογείται, όμως, αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία ή και υποκρισία, αυτή η εκκωφαντική ενόχληση, από τέτοιες δηλώσεις;
Δικαιούται ένας Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας να έχει άποψη περί της δικαιοσύνης, περί των παραδικαστικών κυκλωμάτων, περί παντός επιστητού;
Στην Ελλάδα, του παρόντος, ή και του παρελθόντος, περισσεύει η υποκρισία και κανείς δεν κοιτάει τα "μούτρα" του.
Η Δικαιοσύνη νοσεί, η δικαιοσύνη παλεύει καθημερινά, από τη μία μεριά με τις αντίξοες συνθήκες απονομής της, από την άλλη με τις ισχυρές δυνάμεις που εξοπλίζουν μεμονωμένες φατρίες εντός του δικαστικού χώρου με το προνόμιο των προαγωγών, των μεταθέσεων, του μη ελέγχου σκανδαλωδών αθωωτικών ή και καταδικαστικών αποφάσεων, για τις οποίες τα Μ.Μ.Ε. πολλές φορές σιωπούν, άλλοτε από εντολή, και άλλοτε υπό την λογική ότι οι δικαστικές αποφάσεις και οι δικαστές είναι υπεράνω κριτικής.
Ο θεσμός της επιθεώρησης δικαστών έχει ατονήσει, κατ'άλλους έχει εκμαυλιστεί. Οι αναφορές κατά δικαστικών λειτουργών συνήθως τίθενται στο αρχείο, παρεκτός εάν κάποια ειδική συνθήκη υπάρχει. Ο νόμος δεν επιτρέπει να λαμβάνει αντίγραφα του φακέλου ο καταγγέλλων, ούτε καν του απαλλακτικού πορίσματος, και έτσι η "ένθεη" κρίση του εκάστοτε Προϊσταμένου της Επιθεώρησης δεν ελέγχεται. Με την πρόφαση ότι ο δικαστικός χώρος έχει και πρέπει να απολαμβάνει αυτοκάθαρση.
Στο περιθώριο οι "αδύναμοι" δικαστές και εισαγγελείς, που χρεώνονται όγκο υποθέσεων, που δεν έχουν ερείσματα, που ενώ έχουν το αίσθημα του φόβου, γενναία προσηλώνονται στο καθήκον. Αυτοί οι αφανείς ήρωες, μεγάλοι στον μικρόκοσμο της Δικαιοσύνης, περισώζουν την χαμένη τιμή της.
Ποια η έννοια του επίορκου δικαστή; Ποια η έννοια του παραδικαστικού κυκλώματος;
Δεν είναι μόνο όσοι αποδεδειγμένα είναι αργυρώνητοι, οι γνωστοί δωροφάγοι βασιλείς, και αυτοί που κατ'επιλογήν και από τα χέρια επίορκων συλλειτουργών, και όχι μόνον, εκμαυλίζονται.
Είναι και όσοι, με όποιο τίμημα, κάποια αντιπαροχή, ίσως και λόγω του άγραφου νόμου του ισχυρού, που κάποτε θα ανταποδώσει, με ό,τι αποτιμάται ως "επαρκές" στη συνείδησή τους, αλλοιώνουν την αλήθεια, τη διαστρεβλώνουν, εκδίδουν δικαστικές αποφάσεις τερατουργήματα. Με μία λέξη άδικες, που προκαλούν, που απογοητεύουν, που δεν αντέχουν στη δική μας συνείδηση.
Και στον αντίλογο, με ποιες εγγυήσεις θα ελεγχθούν οι δικαστικοί λειτουργοί (μεταξύ και αυτών και οι αμόλυντοι, που ναι υπάρχουν, και στο Βερολίνο, αλλά και εν Ελλάδι), μέσα σε ένα σάπιο σύστημα;
Γιατί απόψεις περί "ξεσκαρταρίσματος" δικαστικών λειτουργών, υπό καθεστώς ψυχολογίας της μάζας, μπορεί να οδηγήσουν τους κακοπροαίρετους σε μαζικό αφανισμό των αντιφρονούντων, φασιστικής ρητορικής και εμπνεύσεως.
Κακά τα ψέματα, όμως, η υποκρισία, η άνευ όρων προάσπιση του κύρους της δικαιοσύνης, η λογική "αν έχεις στοιχεία, πήγαινέ τα στον εισαγγελέα", είναι εξίσου μαζική, είναι εξίσου φασιστική, είναι εν τη γενέση της και κατ'αποτέλεσμα άδικη. Γιατί όλοι ξέρουν, όλοι παρατηρούν, όλοι μιλάνε στους διαδρόμους, διαχρονικά, για το παρά - περί και ενδοδικαστικό, αλλά οι γενναιότεροι σιωπούν και οι πιο προκλητικοί διαβεβαιώνουν περί του αντιθέτου ή συγκαλύπτουν.
Ας ξεκινήσουμε με την πάταξη της διαφθοράς από τις υποθέσεις που απασχολούν την επικαιρότητα. Ας προκληθούν όσοι δικαστικοί λειτουργοί ή συλλειτουργοί της δικαιοσύνης, ή πολίτες να καταγγείλουν, και ας έχουν ανοιχτά τα μάτια τους οι Δικαστές του Βερολίνου, να μην τυφλωθούν από την υποκρισία.
Γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε αυτούς που πράττουν κακό, αλλά τους καλούς που ξέρουν και σιωπούν.
Και -μην ξεχάσουμε- κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης το αδίκημα της περιύβρισης αρχής έχει καταργηθεί. Επιβιώνει, ακόμη και για τους αξιωματικούς της εθνικής ηθικής διαπαιδαγώγησης της χούντας, η περιύβριση νεκρού, και -πιστέψτε μας- η Δικαιοσύνη είναι ζωντανή και θα αντιδράσει χωρίς τη δική σας παρέμβαση.

Σκοταδιστική δεσποτική δικαιοσύνη;

Ο Δεσπότης, ο Δικαστής κι οι καταθέσεις

Σημείωση: Το τί συμβαίνει στα Δικαστήρια της Λάρισας είναι λίγο ή πολύ γνωστό, τουλάχιστον σε όσους είχαν την ατυχία να βιώσουν τον "σκοταδισμό" τους...Πλυντήριο αθώωσης επίορκων. Μύλος πολτοποίησης εντίμων...ΕΑΝ, όμως, ισχύει η καταγγελία του Πανεπιστημιακού του παρακάτω άρθρου, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον ο συγκεκριμένος Πρόεδρος Εφετών, και ο συγκεκριμένος γραμματέας, να τεθούν σε προσωρινή αργία, διότι το αδίκημά τους επισύρει ποινή οριστικής παύσης; Δεν θα έπρεπε να ασκηθεί εναντίον τους, αυτεπαγγέλτως, και ποινική δίωξη για ψευδή βεβαίωση (αλλοίωση πρακτικών) και παράβαση καθήκοντος; 

Υ.Γ. Κουίζ: Είναι δεοντολογικό δύο (2) αδέρφια Δικαστές να υπηρετούν στο ίδιο επαρχιακό Δικαστήριο;

Της Χριστίνας Ταχιάου

Οι πολίτες δεν εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη και το επιβεβαιώνει η έρευνα με τα τραγικά -για τη χώρα μας- στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Κομισιόν πριν από λίγες μέρες.

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η Ελλάδα έρχεται 98η ανάμεσα σε 144 χώρες παγκοσμίως, όσον αφορά την αντίληψη των πολιτών για την ανεξαρτησία των συστημάτων Δικαιοσύνης στη χώρα τους. Βάσει των ίδιων στοιχείων, η Ελλάδα κατατάσσεται 24η στην ΕΕ, όσον αφορά την αντίληψη περί «ανεξαρτησίας» των δικαστικών συστημάτων και ακολουθούν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία. Η Φινλανδία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Γερμανία και η Σουηδία κατατάσσονται ανάμεσα στις 10 χώρες με τα πλέον «ανεξάρτητα» δικαστικά συστήματα παγκοσμίως.

Με αφορμή την έρευνα, θυμήθηκα την ιστορία με τον δικαστή Αποστολάκη, τον άνθρωπο που καταδίκασε τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης σε ισόβια. Πρόκειται για τον «διάσημο», πλέον, πρόεδρο εφετών, ο οποίος ασχολείται και με το εκκλησιαστικό δίκαιο. Την ιστορία, μου την είχε διηγηθεί γνωστός μου πανεπιστημιακός, σε ανύποπτο χρόνο. Σημειωτέον ότι ο εν λόγω γνωστός μου δεν έχει την παραμικρή σχέση, ούτε με τον πολιτικό χώρο και την παράταξη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, ούτε φυσικά και με τον ίδιο.
Η πολεοδομική παράβαση
Το θέμα αφορούσε την εκδίκαση μίας υπόθεσης όπου ένας Μητροπολίτης, κατά παράβαση του αρχαιολογικού νόμου, παρενέβη αυθαίρετα σε ένα κηρυγμένο με ΦΕΚ βυζαντινό μνημείο του 18ου αιώνα, μέρος ενός μοναστικού συνόλου. Χωρίς να πάρει άδεια από την αρμόδια Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, μετέτρεψε έναν ιστορικό εκκλησιαστικό χώρο σε ένα αποστειρωμένο «μοντέρνο» κτίριο, αλλοιώνοντας τη φυσιογνωμία του και αγνοώντας την ιστορία του. Το μνημείο ήταν ένα δείγμα σεμνής λαϊκής αρχιτεκτονικής και όπως όλα τα ανάλογα κτίρια, ήταν ένα δοχείο ιστορίας, κοινωνικής ζωής και μνήμης για τους κατοίκους της περιοχής. Στο ΦΕΚ οριζόταν ως ζώνη απόλυτης προστασίας μία περίμετρος 200 μ. από το συγκρότημα, δηλαδή απόλυτη προστασία όλων των υπερκειμένων εντός της ζώνης αυτής. Στο μοναστικό συγκρότημα υπήρχαν κτίσματα και μνημεία ακόμη και του 10ου αιώνα, που αλλοιώθηκαν με τρόπο ανάλγητο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης είχε γίνει δέκτης μίας μεγάλης δωρεάς, της μελέτης αναστήλωσης του μνημείου, μιας άρτιας μελέτης (κόστους περίπου 12.000.000 δρχ. τότε – περί τις 40.000 € σήμερα), που εκπόνησε με πολύ μεράκι και του τη δώρισε μία ομάδα έγκριτων ειδικών μηχανικών-αναστηλωτών του Αγίου Όρους. Η δωρεά έγινε στη μνήμη γονέων και συγγενών τους και εγκρίθηκε μετ’ επαίνων από την αρμόδια περιφερειακή Αρχαιολογική Υπηρεσία, η οποία το προώθησε προς κύρωση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).
Ένα σούρουπο του καλοκαιριού του 2005, συνεργεία με εργαζόμενους από άλλη περιοχή, άρχισαν να κατεδαφίζουν την τοξωτή κιονοστοιχία του κεντρικού κτίσματος της μονής, που έχρηζε φυσικά αναστήλωσης -εξ ου και η δωρεά της μελέτης- αλλά σαφώς δεν ήταν ετοιμόρροπο. Μάλιστα, οι τοπικοί άρχοντες κλήθηκαν να μαζέψουν την άλλη μέρα τα μπάζα, πράγμα που έκαναν αγόγγυστα. Αμέσως μετά, άρχισαν εργασίες ανοικοδόμησης με μπετόν και με προσθήκες εκτός κλίμακος, καθώς και ενός μπετονένιου καμπαναριού, πράγμα που ποτέ η μονή δεν είχε. Αλλοιώσεις επίσης υπέστη και το παρακείμενο εκκλησάκι του 10ου αιώνα. Για λόγους που δεν εξακριβώθηκαν, η αστυνομία δεν σταμάτησε τις εργασίες, παρά τα σήματα της Αρχαιολογίας για άμεση διακοπή τους.
Οι καταγγελίες
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία, μετά από καταγγελίες κατοίκων, προέβη στην καταγραφή των αλλοιώσεων, ενώ παράλληλα οι πολιτιστικοί φορείς της περιοχής, των πολιτιστικών συλλόγων των απανταχού καταγομένων από την περιοχή, ακόμη και οι τοπικοί άρχοντες και παράγοντες, κατήγγειλαν έντονα και δημοσιοποίησαν το συμβάν. Το θέμα πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης και ξεκίνησε η διαδικασία της διερεύνησης των ευθυνών και των υπευθύνων.
Μετά 4 χρόνια (και μετά τις προκαταρκτικές ανακρίσεις και καταθέσεις μαρτύρων), τον Ιούνιο του 2009 έφτασε η στιγμή της πρώτης δίκης για το θέμα, με κατηγορούμενο τον Μητροπολίτη (λόγω ειδικής δωσιδικίας η δικαστική έδρα αποτελούνταν από εφέτες). Σημειωτέον ότι το Υπουργείο Πολιτισμού αρνήθηκε να παραστεί ως πολιτική αγωγή, μη ορίζοντας δικηγόρο. Πρόεδρος του τριμελούς εφετείου της περιοχής ήταν ο, εφέτης τότε, κ. Γιώργος Αποστολάκης.
Η δίκη
Εξετάζονται οι πρώτοι τέσσερις μάρτυρες, ο Δήμαρχος και τρεις δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι είχαν μεν υπογράψει την κοινή καταγγελία με τους πολιτιστικούς φορείς, αλλά σε δύο μέρες άλλαξαν γνώμη και την αναίρεσαν. Δίχως εμβάθυνση του θέματος και παρά τις προσπάθειες της εισαγγελέως, ο Πρόεδρος προχωράει στον πέμπτο μάρτυρα, ουσιαστικά τον πρώτο μάρτυρα κατηγορίας. Μετά από φραστική διένεξη μεταξύ του προέδρου και της εισαγγελέως, λόγω της εμμονής της να εμβαθύνει στο ζήτημα, γίνεται διακοπή μιας ώρας, επιστρέφουν τελικά σε πλήρη σύνθεση (και με την -βουβή, στο εξής- εισαγγελέα), και πριν ολοκληρωθεί η κατάθεση του πέμπτου μάρτυρα, ο πρόεδρος αρχίζει να λέει στο Μητροπολίτη ότι δεν μπορεί αυτός να φταίει για την κατεδάφιση, αλλά η πρεσβυτέρα μοναχή. Ο Μητροπολίτης, αφού τελικά το κατάλαβε, συναινεί ότι φταίει η γερόντισσα. Ο πρόεδρος τότε του ζητάει το έγγραφο της εξουσιοδότησής του προς τη γερόντισσα, το οποίο προφανώς δεν υπήρχε. Αναβάλλει τότε τη δίκη, μέχρι να προσκομίσει ο Δεσπότης την εξουσιοδότηση, χωρίς να έχει ολοκληρώσει την κατάθεσή του ο πέμπτος μάρτυρας και φυσικά χωρίς να έχουν καταθέσουν οι υπόλοιποι πέντε εκ των δέκα μαρτύρων (ο γνωστός μου πανεπιστημιακός, η προϊσταμένη της Αρχαιολογίας και οι αρμόδιοι υπάλληλοι).
Οι ανύπαρκτες καταθέσεις
Τον Νοέμβριο του 2009, ξανά στο Εφετείο Λάρισας, οι ίδιοι μάρτυρες και το δικαστήριο με τελείως διαφορετική σύνθεση. Ο δικηγόρος του Δεσπότη καταθέτει το “έγγραφο” της εξουσιοδότησης προς την πρεσβυτέρα και ο εισαγγελέας προτείνει να βγει η απόφαση. Ο γνωστός μου μένει έκπληκτος και ρωτάει πότε επιτέλους θα καταθέσουν οι μάρτυρες που δεν είχαν εξεταστεί. Ο εισαγγελέας, κοιτώντας τη δικογραφία, έκπληκτος και αυτός, του απαντάει ότι όλοι οι μάρτυρες έχουν ήδη καταθέσει και του επιδεικνύει τα πρακτικά της διακοπείσας δίκης. Εκεί όντως εμφανίζονται όλοι να έχουν ήδη καταθέσει και όλοι να έχουν καταθέσει το ίδιο, το εξής εκπληκτικό: «Δεν γνωρίζω αν το Μοναστήρι αυτό έχει ηγουμενοσυμβούλιο». Στα όρια του εγκεφαλικού, ο γνωστός μου εκρήγνυται και, σε έξαλλη κατάσταση, καταγγέλλει τη διαδικασία ως σκοταδιστική. Το δικαστήριο αιφνιδιάζεται και θορυβημένο από την αντίδραση αυτή, διακόπτει τη συνεδρίαση και προσδιορίζει νέα δίκη, μετά από 14 ημέρες. Η άψογη αυτή τη φορά διαδικασία, είχε ως κατάληξη την καταδίκη του Δεσπότη σε 8 μήνες φυλάκιση, με αναστολή. Φυσικά, ο Δεσπότης κατέθεσε αμέσως έφεση.
Η αναφορά στον Άρειο Πάγο
Στο διάστημα αυτό των 14 ημερών μέχρι τη νέα δίκη, ο γνωστός μου κατέθεσε αναφορά στον πρόεδρο και τον εισαγγελέα Εφετών της περιοχής, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στον τοπικό Δικηγορικό Σύλλογο και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αναφέροντας την αλλοίωση των πρακτικών της αρχικής δίκης. Λίγες μέρες αργότερα, κλήθηκε από τον ειδικό ανακριτή αντεισαγγελέα εφετών και κατέθεσε για το θέμα. Μετά από τρεις μήνες, ξανακλήθηκε -όπως και όλοι οι μάρτυρες- από τον ειδικά απεσταλμένο για το θέμα αυτό Επιθεωρητή Αρεοπαγίτη, κατέθεσε και πάλι για τα της αλλοίωσης των πρακτικών, όπως το επιβεβαίωσαν και όλοι εξάλλου οι μάρτυρες, ενημερώθηκε δε, ότι κινήθηκε η πειθαρχική διαδικασία για τον υπεύθυνο εφέτη.
Το όνομα του προέδρου εφετών και όχι πλέον απλού εφέτη Γιώργου Αποστολάκη, ο οποίος τοποθετήθηκε στη Θεσσαλονίκη από την περιφέρεια, ο γνωστός μου το ξανάκουσε πριν από λίγους μήνες, εξαιτίας της δημοσιότητας που πήρε η δίκη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.
Όσο για την εκδίκαση της έφεσης του Σεβασμιώτατου, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, μετά από τρεις αναβολές, θα σας ενημερώσω σε άλλο κομμάτι στο protagon.

πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=23333