Ανάλατη αλήθεια

Κυκλοθυμικά
σε κουκλοθεατρικά
επίσημα όνειρα
ανεπίσημα άνυδρα
τη νύχτα υδροφόρα
σε μία κατηφόρα
αγωνιοφόρα
Πως το θάνατο
να προσκυνήσεις
χωρίς οι άλλοι
να το πάρουν είδηση;
Ζωντανός νεκρός
σε έναν αγώνα
σε μία ζωή στειροκτόνα
δακρύων που το πρωί
συμπαγή φαίνονται
όπως η σκληρότητά σου
Πως να αντιμετωπίσεις τη
θανατηφόρα ζωή
σε μια ανηφόρα
πρωτόγνωρου πόνου
να νομίζεις ή και να πιστεύεις ακόμα
ότι σε ένα κώμα καταρρέεις
που όταν οι άλλοι το μάθουν
το στίγμα δεν θα διαλάθουν
να το γράψεις σε ένα τατουάζ;
είναι το πρέπον καμουφλάζ;
ή και πάλι το σώμα
τιμωρείς
που ακόμα δεν μπορείς
την αλήθεια να αντικρύσεις
χωρίς προκαταλήψεις;
μαγειρεύεις αυτό που ωμό σπαρταράει 
ανάλατη αλήθεια
βράζεις σε κλοιό ανούσιο και άνοσο
προσποιητή ευήθεια
γεγονότος του γεγονότος
ω γέγονε, γέγονε
πότε θα μάθεις όμως τι γέγονε
εσύ άγονε νυχτοβάτη
που ούτε καν τα δάκρυά σου
δεν εμποδίζουν
τη σκοτεινή σου περίπολο
σε ένα δίπολο
αλήθεια ή ψέμα;
δεν θέλω να μάθω ποτέ
αν αυτό με πληγώνει
δεν θέλω να ζήσω
αν αυτό με πεθαίνει
και αν λιγώνει
αυτό που πεισμώνει
τότε ποια ανάλατη αλήθεια
στειρώνει την ευτυχία σου
σε μία εξέλιξη εξιλαστήριο θύμα
της υποχόνδριας φύσης
του εντομοαπωθητικού εγώ σου
του εφιαλτικού υπερεγώ σου
που ποτέ δεν θα ανακαλύψεις
αν δεν προσθέσεις λίγο βάλσαμο
στις τύψεις