αυτό το βράδυ
έκλαψες, από αδικία
και σαν έκλεισες τα μάτια
βούρκωσαν οι σκέψεις της απελπισίας
λησμόνησες τότε που παντοδύναμος
σαν ήσουν, αποκρινόσουν
σε φωνές που πνίγονταν
"εγώ είμαι εισαγγελέας"
και σαν ταφόπλακα
η υπεροψία σου
σκότωνε τα ημιθανή θύματά σου
θνησιγενής η εξουσία όμως
πες στα όνειρά σου
που τρέφονται από εκδίκηση στην αλήθεια
και σαν παρακράτος ήσουν
οι προδότες καραδοκούν
και σου κλέβουν το προνόμιο
της κατάχρησης εξουσίας
μεταξύ των σκελετών
από την ντουλάπα του χρόνου
"εσύ κατηγορούμενε, εισαγγελέα"
δεν νομιμοποιείσαι να κατακρίνεις την αδικία
στερείσαι το ηθικό δικαίωμα
να μιλάς, εσύ, για άδικες αποφάσεις
και το νεότευκτο παρακράτος
-έτσι ανακουφίσου-
σαν κλείσεις τα μάτια
λίγο πιο παρατεταμένα
θα πληρώσει από τη θεία δίκη
που δεν χαρίζεται
μήτε σε πάπες
μηδέ σε αγγέλους
