Η ώρα του ανατέλλοντος

 

Η ώρα του ανατέλλοντος

 

 

Κι εάν ήρθε το τέλος

σκέψου πως περπάτησες

σε μια θάλασσα

απέραντη με φώτα

και σπιτάκια που αναδύονται

στην αντανάκλαση

έγκλειστα τόσα ναυάγια

για τόσα χρόνια

με τόσο πόνο

χωρίς ανέλκυση

Κι εάν ήρθε η ώρα

του ανατέλλοντος

σε μια σκυθρωπή αιωνιότητα

όσο κι εάν κράτησε

θυμήσου πως στον Ήλιο

τα φτερά έλιωσαν

Να σε προσφωνήσουν Ίκαρο

να θυμίζεις το πέλαγος

και οι στάχτες δελφίνια

σε παρανάλωμα