γόβα και τα ήθη στο κόκκινο
έρεε το υγρό από ένα δοχείο
γεμάτο πάγο και εξαθλίωση
το σώμα σε κώμα ακατάπαυστο
το αίμα υγρό νικηφόρο
και η μαντάμ κοτζάμ θεόρατη ανεμοαρπάχτρα
πόσο πάει το μαλλί;
κοντό, ξυρισμένο, ναζιζέ;
όσο ένας κρανίου τόπος
η κυρία συλλαμβάνεται
η ταυτότητα είναι προσωρινή
έληξε η ανοχή
στη δημοκρατία που ξύπνησε πριν την αυγή
και συ, όργανο, γιατί βιάζεσαι;
το αίμα βράζει ακόμα
πνευστό, κολλαριστό
σε δεσμά της φασιστικής έμπνευσής σας
πως να φυλακίσεις έναν αχρείο
τώρα που κάνει κρύο
και τα όνειρα για μία εντέλεια
έγιναν στο σκοτάδι συντέλεια
να θαυμάσεις τον βασιλικότερο του βασιλέως
τον βεζύρι στη θέση του βεζύρι
πριν κοιμηθείς κάνε χαρακίρι
μη προσβάλλεις μόνο την αρχαία συνήθεια
δολοφόνησες όχι από ευήθεια
και το τρόπαιο είναι όλο δικό σου
γεννήθηκες νόθα χρυσή αυγή
