Παραμυθία η (ή) Πυθία
Έρχονται στιγμές
που τα θεμέλια της ψυχής
αγωνιούν για την ευκαμψία τους
Από έναν χρόνο εργολάβο
αναμένουν την επιτοίχια υποδούλωση
Κλεισμένα αυτά τα μάτια
περικλείοντας με ψύχρα
τα μονωτικά υλικά
έρχεται εκείνη η ώρα
η σεισμογενής
που καταρρέει
-ρέουν τα άκαμπτα κλάματα-
στο εξ ων συνετέθη
Αναλογιζόμενα την αποστολή τους
έκλεισαν για πάντα μέσα τους
μία κατήγορο θλίψη
Αυτή πρότεινε την απαλλαγή τους
λόγω αμφιβολιών
του τόσο άκρατου πόνου
Και ζήσαν οι τύψεις με τα παράπονα
καλύτερα ενταφιασμένα στην λήθη
