Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κεριά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κεριά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 26 Αυγούστου 2025

Τρία κεριά

 

 


Τρία κεριά 
 
 
Ας μου επιτρέψεις να σου κάνω σήμερα μία εξομολόγηση:
Το νωχελικό εκείνο φως
έκαιγε σε καντηλάκι
επικρεμάμενο
παραδίπλα, τρία κεριά
σε μανουάλια
τεράστια, για παιδικά μάτια
-δύσκολο, να βάζεις αριθμούς
στις προσευχές και τα ιερά-
Από κλάμα, μαθημένα
τα παιδιά
κι έτσι δωροδοκήθηκαν
εκείνο το βράδυ
της απώλειας
Ποιος να φανταζόταν
ότι ένα παιχνίδι θα καθόριζε
ένα μιασμένο μέλλον
ετεροκατευθυνόμενο
Έκτοτε, τις δύσκολες στιγμές
αποζητούσα ένα θαύμα
και νομίζω πως ήταν δοτική
η ανταπόκριση
Όμως, δεν συλλογίστηκα
πως μετά από τόσους θανάτους
ακόμη και τα ζόμπι αγανακτούν:
Βίος αβίωτος

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

Κεριά

 

Κεριά 
 

 

Εντάξει, μπορείς τώρα να κλάψεις
Δεν ήταν κηροπήγια, αγάπη μου
Ούτε βρισκόμασταν σε αντικρυστές θέσεις
Δεν ήμασταν βασιλείς
στην αυτοκρατορία των αισθήσεων
Που και που
Σχιζοκοιτώντας το πορτρέτο σου
Κατηγορούσα τον φωτογράφο
Που σε έκανε απόρθητη
Μα να έχει τζάμια η ομορφιά
Να μην αντικατοπτρίζεται η αγάπη σου
Μούφα μου' παν στα παλαιοπωλεία
Φιμέ στα συνεργεία που ξενυχτούσα για πάρτη σου
Ψάχνοντας, εναγωνίως, ανταλλακτικά
Συμβατά με τα πάθη σου
Το' ξερα ότι αυτός ο έρωτας
ήταν καταδικασμένος να καεί στις στάχτες του
Ένα ατύχημα, από τύχη
Και ξύπνησα πενθώντας πάνω στα μανουάλια σου
Όπως και να το κάνεις, τα κεριά λιώνουν κάποτε
Αυτή τη φορά, με εγκαύματα

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022

Κεριά

 

Κεριά 
 

 
Εντάξει, μπορείς τώρα να κλάψεις
Δεν ήταν κηροπήγια, αγάπη μου
Ούτε βρισκόμασταν σε αντικρυστές θέσεις
Δεν ήμασταν βασιλείς
στην αυτοκρατορία των αισθήσεων
Που και που
Σχιζοκοιτώντας το πορτρέτο σου
Κατηγορούσα τον φωτογράφο
Που σε έκανε απόρθητη
Μα να έχει τζάμια η ομορφιά
Να μην αντικατοπτρίζεται η αγάπη σου
Μούφα μου' παν στα παλαιοπωλεία
Φιμέ στα συνεργεία που ξενυχτούσα για πάρτη σου
Ψάχνοντας, εναγωνίως, ανταλλακτικά
Συμβατά με τα πάθη σου
Το' ξερα ότι αυτός ο έρωτας
ήταν καταδικασμένος να καεί στις στάχτες του
Ένα ατύχημα, από τύχη
Και ξύπνησα πενθώντας πάνω στα μανουάλια σου
Όπως και να το κάνεις, τα κεριά λιώνουν κάποτε
Αυτή τη φορά, με εγκαύματα

Must red-read

Sea

  Sea       To gaze— is to wait for hope, to lose myself among the masts. Yet the sea— returns the color of memory, casting it back in waves...