Το νόημα, μικρή Ελίζα
είναι πως σε φώναζαν με τ' όνομά σου
κι εσύ, μεταξύ των συγκρουόμενων
αναζητούσες μια κούκλα
να συνθλιβεί από ντροπή ή περιφρόνηση
Το συναίσθημά σου, ακαθόριστο
τα μάτια σου, άνυδρα επί έτη φωτός
η ελπίδα σου, ένας ήχος να σκιρτήσει
στο σώμα που συγκατοικούσες
Αίσθημα απελπισίας περιέλουσε
τις νύχτες, τα βράδια, τις σκοτεινές χαραμάδες
μιας ολόκληρης μέρας επαναλαμβανόμενης
και ο ήλιος να υπενθυμίζει τον πόνο
μιας ζωής που δεν έζησες
ενός σώματος μετέωρου στ' άστρα
Κάμφθηκαν οι αντιστάσεις σου
από την πολλή γνωσιακή ακαμψία
και η επανάληψη σου επέτρεψε να ζήσεις μετά θάνατον
