Εκμαγείο
Τρίζουν τα κόκκαλα και τα δόντια
ενός δικτάτορα
Τι κι εάν σβήνει το φώς ενός ηλιάτορα
Ο χορός μιάς ηλιαχτίδας με χιόνι
απλώνεται σαν το νωχελικό παγώνι
Και τα χρώματα ανεξίτηλα στη μνήμη
αυτή η δίνη, σκοτώνει το χρόνο
Στον ναό του Απόλλωνα, εκεί θόλωνα
μια ιστορία λύεται σε κομμάτια
με τι μάτια ακούς τον ήχο του τόξου
καρφώνει χρυσά πτερόεντα έπη
ενός χρόνου ψεύτη
Στο Μαυσωλείο εκεί κατοικούν οι ψυχές
σε οίκο ευγηρίας, και είναι μικρές
Ένα θαύμα από τα έξι, το έβδομο φυλακίζει
Και αν γεννήθηκε κανείς δεν το ξέρει
Οι κινούμενες πέτρες ανοίγουν μόνο με αίμα
Το εκμαγείο με πηλό σχηματίζεται
Όταν το φοράς μια ζωή στιγματίζεται
Κατάρας, και οδυρμού, των πληγών η ίαση
Μη προδώσεις την ομορφιά, Ύλα Συ
Στων νυμφών τη σαρκοβόρα εμμονή
Στων απέραντων πολέμων την ιαχή
Αυτό το εκμαγείο ματωμένο στο πεδίο της μάχης
Στα πρόθυρα μιας ανακοπτικής στηθάγχης
Φόρεσέ το, και με μάτια καθάρια
σκότωσε το παρελθόν σου με το παρελθόν
Ελθόν τούτο εις κόσμον άκοσμον, τουτέστιν αισχρόν
