Ποτέ σαν και τότε
μην ορκίζεσαι
για άδοτους όρκους
ποτέ σαν και τώρα
μην χαραμίζεις
την αιώνια ώρα
σ'έναν κόσμο
τοποθετημένος από τύχη
σαν η σύλληψη πέρασε
τα απόρθητα τείχη
εν μέσω θυσίας αναπόφευκτης
και συ, σε θεάρεστο έργο,
έτσι λένε οι φήμες,
ακατάλληλες
δεν υπήρξες ποτέ σαν με κοιτάς
με σαρκοβόρα μάτια
επέκεινα
πέφτω σε κώμα
στο δικό σου σώμα
ψυχή μου, ακόμα
πόσο αργεί η μετενσάρκωση
και ίσως γυρίσω
στον τρόμο αν ζήσω
τι να ζητήσω
αν τώρα λυγίσω
σ'αγαπάω ανώφελα
