Εξοστρακίστηκε

Άπειρο βλέμμα
επ'άπειρον
στο απειροελάχιστο
σ'ένα δευτερολεπτικό
συναπάντημα
εκεί που συγκρούστηκαν
οι ήχοι της καρδιάς μας
βγαλμένοι από πάπυρο
σε κόσμο ανάπηρο
σε μάτια χυδαία
που δεν κατανόησαν
πως σ'αγάπησα φευγαλέα
η νότα κουρδίστηκε
να παίζει στον ίδιο τόνο
το κορμί δεν ζυγίστηκε
να πουλάει στον χρόνο
εξορίστηκε η αφοσίωση
σε νησί ανιάτων
της αγάπης οι αμαρτωλοί
όστρακα αθανάτων
σαν βουτήξεις εκεί στ'αβαθή
επανάφερέ με στη λήθη
σε αγάπησα πιο βαθειά
και μάρτυράς μου, η (ή) λύπη (ει;)
  
 

Εξεμάνη ο χρόνος

Πόσο να περιμένω, σε καθυστέρηση
αναμονή, εξεμάνη και ο χρόνος
πως να σκανάρω όλου του κόσμου το άπειρο
πεπειραμένος σε υπολανθάνουσα πείνα
η δυστυχία ταΐζει τη στιγμή της λύτρωσης
κοκκαλωμένη με αποφάγια αγάπης
πάρε ένα για επιδόρπιο
η προδοσία γλυκαίνει την ήττα
μονόφθαλμος, σε τοπίο γκρίζο
οι άλλες αισθήσεις αδημονούν
να κατασπαράξουν την αφή σου
πεπλανημένη από την όραση
σε ορατότητα αμφιβόλου
ονειροπόλου, ποιότητας, δισκοβόλου
μα τι όνειρο
να σκοτώνει την ώρα
μα τι άπειρο
να σταματάει το τώρα
γέμισα αγάπη όταν γύρισα τον χρόνο πίσω