Ό,τι αγγίζεις χρυσά σκοτώνεται

Αχ εσύ απέραντη αγάπη του ποτέ
Αχ εσύ που φωνάζεις ωιμέ
Αχ εσύ στου βάλτου τα απόνερα σταγόνα
Αχ εσύ μια ανθρωπόμορφη γοργόνα
Σε θαλάσσιες διαδρομές σε ψάχνω
μια σε θέλω μια σε χάνω
Αγάπη σε βάφτισαν χωρίς ομοίωμα
Το μίσος στήνεις στο ικρίωμα
Δούλα ενός σατανικού σχεδίου
Πίσω από μια εικόνα προσωπείου
Προδοσία κεντρίζεις με ένα σου βλέμμα
Εξοβελίζεις ακόμα και εκείνο το ψέμα
Εξοστρακίζεις αυτό που σε υπηρετούσε
το όστρακο εκείνο που θεά σε αποκαλούσε
Θαλάσσια μάγεια στο βάθος της κοίτης
Πληγώσαν την αγάπη στο βράχο της λήθης
Κομμάτια μικρά ξεσκίζουν τη σάρκα
και εσύ διαφεύγεις με άδεια τη βάρκα
Χωρίς συνοδηγό τι πάς να κάνεις
Πώς τις πληγές θα αφήσεις να γιάνεις
Εσύ προδοσία συνέχεια κεντρίζεις
σκοτώνεις το θύραμα και δηλητήριο οπλίζεις
Αγάπη το είπαν αυτό, όταν σε είδαν σε ένα βράχο
ν'αρμενίζεις
Αχ αγάπη να ήταν, ακόμη και το μίσος
σ'ένα δανεικό κομμάτι ζωής γεμάτο κροίσσος
Αχ αγάπη να ήταν αυτό
ακόμη και αν, εσύ,
ό,τι αγγίζεις χρυσά σκοτώνεται.