Δήγμα αγάπης και έρωτα
Χαράμισα δίφθογγα
σπαγγοραμμένος ο χρόνος
εφιαλτικός ο τροχονόμος
καθώς περνούσα ημιθανής
τα σοκάκια της ενάλιας περιπλάνησης
Αχανής η θάλασσα και η έλξη
και το κύμα
στο βαθύ γαλάζιο της εξαέρωσης
Σκούντηξα ένα σίγμα, με συρτό άνεμο
Και παραδόπιστος ο ήχος
μου επέστρεψε ένα σ' αγαπώ
πλημμυρισμένο από ένοχη εγκατάλειψη
Πως να σου φωνάξω σ' αγαπώ
όταν εξαντλήθηκε ο ήχος η ηχώ
Πως να πείσω για το ανθρώπινο
το ανθρωπίνως δυνατό
το επίγεια θεάρεστο
όταν το μόνο δείγμα
ότι πέρασε ψυχή
ότι ήσουν η αγάπη μου
ήταν ένα κοπάδι μπουρμπουλίθρες
πριν την απονενοημένη κατάδυση
