που η μία ανταγωνιζόταν την άλλη
-ζηλόφθονες γαρ-
σε δρόμο αντοχής με εμπόδια
κάθε ώρα, κάθε δευτερόλεπτο
κάθε κλάσμα μιας στάσης στο όνειρο
μου επεφύλασσε μία τέλεια πραγματικότητα
από την άλλη όψη, ένα τέρμα στη συντέλεια
με κυνηγούσαν και οι τύψεις
εκεί κοντά, εξ αποστάσεως
κάποτε τις έλεγαν ερινύες
ενίοτε κι'ευμενίδες
υπήρχαν για μένα
να μου θυμίζουν την ύπαρξη
και τι επιτάσσουν για να μου χαρίσουν
λίγη αγαλλίαση
ένα τέλος, οποιοδήποτε
σε τόσους φόνους που συμμετείχα
τόσες ψυχές που σκότωσα
-δεν με αναγνωρίζω-
με άγνωστους συνεργούς
τις ώρες, τα εμπόδια, τις ερινύες
από αμέλεια, θες βαριά
θες -!- και δόλο...
μη με καταδιώκετε άλλο
εκπέμπω sos και σινιάλο
άγγιξα την τελειότητα
τερματίζοντας την παραβατικότητα
αδράξτε τις ώρες
σε αγώνα ταχύτητος
φυλακίστε τις ερινύες
και θα'μαι αήττητος
